Γράφει η Βάσια Λιβιτσάνου- Υδραίου, Νομικός  

    Έγινε πια καθημερινό φαινόμενο. Στην αρχή μας παραξένεψε, ύστερα μας λύπησε, σε λίγο θα φοβόμαστε μήπως συμβεί κάτι παρόμοιο και σε μας. Μιλώ για τις ουρές που συναντάμε όπου προσφέρεται δωρεάν φαγητό. Στα συσσίτια των δήμων, της εκκλησίας,  και διάφορων εθελοντικών οργανώσεων

    Αλλά επίσης λυπηρή είναι και η εικόνα που συναντάμε στους κάδους των σκουπιδιών με τους  ρακένδυτους  ανθρώπους που ψάχνουν μέσα κάτι, οτιδήποτε, για να χορτάσουν την πείνα τους.

     «Δότε αυτοίς υμείς φαγείν». Το λόγο αυτό τον είπε ο Θεάνθρωπος Χριστός πριν από το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δυο ψαριών και το χορτασμό των 5000 ανδρών  που τον άκουγαν που κήρυττε (χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά τους). Έφαγαν, χόρτασαν και περίσσεψαν «δώδεκα κοφίνοι πλήρεις» (εδ.20).

     Άραγε μια φορά έγινε αυτό το θαύμα; Όχι! Πάντα ο φιλάνθρωπος Χριστός όπως και σήμερα  θαυματουργεί στους ανθρώπους που έχουν πίστη ακόμα και όσο ο κόκκος ενός σιναπιού. Ακόμα και σήμερα εν μέσω κρίσης μπορούμε να επαναλάβουμε το θαύμα για τους δοκιμαζόμενους και στερούμενους συνανθρώπους μας.

     Το «πώς» το γνωρίζουμε όλοι μας έμπρακτα και μυστικά. Ακόμα και με το δίλεπτο της χήρας, που θα το ευλογήσει και θα το πολλαπλασιάσει ο Κύριος!