Πρωινή ικεσία
«Ιδού, εγώ είμαι ουτιδανός» (Ιώβ μ΄/4)
Έχω μερικά ενθαρρυντικά λόγια για σένα, φτωχέ μου και χαμένε αμαρτωλέ. Νομίζεις ότι δεν πρέπει να έρθεις ενώπιον του Θεού επειδή ΕΣΥ είσαι ελεινός. Δεν υπάρχει κανένας άγιος άνθρωπος επάνω στη γη που να μην έχει χρειαστεί να δει τον εαυτό του ως ελεεινό. Αν ο Ιώβ, ο Ησαΐας και ο απόστολος Παύλος χρειάστηκε κάποτε να δουν τον εαυτό τους ως «ουτιδανό», θα ντραπείς εσύ, φτωχέ μου αμαρτωλέ, να κάνεις μαζί μ’εκείνους την ίδια ομολογία; Αν η Θεία Χάρη δεν ξεριζώνει κάθε αμαρτία από κείνον που πιστεύει, πώς ελπίζεις να το κάνεις εσύ αυτό με τις δικές σου δυνάμεις; Και αν ο Θεός αγαπάει τους δικούς του ενόσω εκείνοι είναι ακόμα ελεεινοί, νομίζεις ότι η δική σου αμαρτωλότητα θα Τον εμποδίσει να σε αγαπάει; Πίστεψε στον Κύριο Ιησού, εσύ που είσαι το απόβρασμα της γης! Ο Ιησούς σε καλεί έτσι όπως είσαι:
«Όχι τους δίκαιους,
όχι τους δίκαιους,
μα τους αμαρτωλούς ήρθε
να προσκαλέσει ο Ιησούς».[1]
Έστω και τούτη τη στιγμή πες: «Πέθανες για τους αμαρτωλούς, εγώ είμαι αμαρτωλός, Κύριε Ιησού, ράντισέ με με το αίμα Σου». Αν ομολογήσεις την αμαρτία σου, θα βρεις συγχώρηση. Αν πεις με όλη σου την καρδιά: «Είμαι ελεεινός, πλύνε με», θα σε καθαρίσει αμέσως. Εάν το Άγιο Πνεύμα σε ικανώσει να βγάλεις απ’ την καρδιά σου την κραυγή που έχει αποθανατίσει ο παρακάτω ύμνος:
«Καθώς ειμί, ελεεινός,
ουδέν προφασιζόμενος,
εις Σε δ’ ελπίζων ταπεινώς,
προσέρχομαι, Αμνέ Θεού!»[2],
θα σηκωθείς από την πρωινή σου αυτή επίκληση του ελέους του Θεού με όλες σου τις αμαρτίες συγχωρημένες. Και παρόλο που το πρωί που ξύπνησες ήσουν γεμάτος απ’ όλες τις αμαρτίες που έχει κάνει ποτέ ο νους του ανθρώπου, το βράδυ θα πλαγιάσεις στην αγκαλιά της αποδοχής του Αγαπημένου. Κι αν κάποτε ήσουν ατιμασμένος και φορούσες τα βρόμικα κουρέλια της αμαρτίας[3], θα στολιστείς με το χιτώνα της δικαιοσύνης και θα εμφανιστείς λευκός όπως οι άγγελοι. Γιατί, πρόσεξέ το αυτό: «Ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας».[4] Εάν λοιπόν πιστεύεις σ’ Εκείνον ο οποίος δικαιώνει τους αμαρτωλούς, είσαι σωσμένος. Μακάρι το Άγιο Πνεύμα να σου δώσει την πίστη που σώζει, δηλαδή την πίστη σ’ Εκείνον ο οποίος δέχεται τους ελεεινούς.
(Μετάφραση: Δρ Γιούλικα Κ. Masry, http://bible.christiansunite.com/devotionals.shtml / 6 -6-2008)
[1] Ο στίχος αυτός είναι εμπνευσμένος από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο θ΄/13: «[Δ]ιότι δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά αματωλούς εις μετάνοιαν» (Σ.τ.μ.).
[2] Το κείμενο αυτό, εμπνευσμένος από το εδάφιο του Ησαΐα νε΄/5, είναι παρμένο από τον αγγλικό ύμνο που λέει: “Just as I am, without one plea / but that Thy blood was shed for me / And that Thou biddest me come to Thee / O Lamb of God I come, I come!” (Charlotte Elliott / WOODWORTH / William B. Bradbury). (Σ.τ.μ.).
[3] Τα σχετικά εδάφια είναι τα εξής δύο: «Πάντες τωόντι εγείναμεν ως ακάθαρτον πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον» (Ησ. ξδ΄/6) και «[Η] ψυχή μου θέλει αγγαλιασθή εις τον Θεόν μου· διότι με ενέδυσεν ιμάτιον σωτηρίας, με εφόρεσεν επένδυμα δικαιοσύνης» (Ησ. ξα΄/10) (Σ.τ.μ..).
[4] Β΄ Κορινθ. στ΄/2 (Σ.τ.μ.).