του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή

Πολύς λόγος γίνεται για την αξία της προσευχής. Την αποκαλούμε το οξυγόνο της πνευματικής ζωής. Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι οι συμπροσευχές των εκκλησιών αργοπεθαίνουν. Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε ότι     μια μερίδα πιστών του Κυρίου  κινητοποιούνται σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα, διοργανώνοντας συμπροσευχές σε στάδια και σε άλλους χώρους ή καθιέρωσαν αλυσίδες προσευχής.

Η έλλειψη προσευχής στην ατομική, οικογενειακή και εκκλησιαστική ζωή  δημιουργεί ένα κλίμα αρνητισμού, που έχει καταστρεπτικές επιπτώσεις στη ζωή των ατόμων και της εκκλησίας. Νιώθουμε ότι υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας, σκληρής κριτικής για όλους και για όλα, αντιπάθειες, κακίες, μίση, κακές σχέσεις, αισθήματα και καταστάσεις που δεν έχουν θέση σε  κύκλους που πρέπει να κυριαρχεί η αγάπη, η συγχωρητικότητα, η ανοχή, η αλληλεγγύη.  Οι «πιστοί», αντί να  αγαπιούνται και να αλληλοϋποστηρίζονται, αλληλοτρώγονται! Ο απ. Παύλος προειδοποιεί: «Αν όμως αλληλοδαγκάνεστε και αλληλοτρώγεστε, προσέξτε μην αλληλοαφανιστείτε!» (Γαλ. 5/15). Υποβιβάζουμε τον άλλον, για να βάλουμε την «αυτού μεγαλειότητα», τον  εαυτούλη μας,  στο θρόνο. Εγώ, Εμείς, κυριαρχούν στο λεξιλόγιό μας. Οι ΄Αλλοι; ΄Αφησε τους αυτούς.

Ο Μπουθ, ο ιδρυτής του Στρατού της Σωτηρίας, επειδή ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να παραβρεθεί σε συνέδριο που θα μιλούσε, έστειλε ένα τηλεγράφημα με μια μόνο λέξη: ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Αυτό περιείχε πολλά, όλα! Ο απ. Παύλος μας προτρέπει:  «Μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. Κάθε ένας μη αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ’ εκείνα που είναι των άλλων» (Φιλιπ. 2/3,4). Τι οφείλω, ως πιστός του Κυρίου, να κάνω για τους άλλους; Αναφέρουμε μερικά από τα πολλά που παραθέτει η Βίβλος,

1. ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «Καινούργια εντολή σάς δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον» (Ιωάν. 13:34-35).

2. ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΙ ΑΛΛΟΥΣ: «Γι’ αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός προσδέχθηκε εμάς προς δόξαν τού Θεού.» (Ρωμ. 15:7). «ΕΚΕΙΝΟΝ δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι σε διακρίσεις συλλογισμών.» (Ρωμ. 14:1).

3. ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «Χαιρετήστε ο ένας τον άλλον με άγιο φίλημα» (Ρωμ.  16:16).

4. ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «Και τα ευσχήμονα μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Αλλά, ο Θεός συγκέρασε το σώμα, δίνοντας περισσότερη τιμή στο ευτελέστερο,  για να μη είναι σχίσμα μέσα στο σώμα, αλλά τα μέλη να φροντίζουν εξίσου, το ένα για το άλλο, προς το συμφέρον τους»  (Α’  Κορ. 12:24-25).

5. ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα, μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο· ευχαριστώντας πάντοτε για όλα τον Θεό και Πατέρα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού»  καθώς ο ένας θα υποτάσσεται στον άλλον με φόβο Θεού» (Εφεσ.  5:18-21).

6. ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «ΣΑΣ παρακαλώ, λοιπόν, εγώ ο φυλακισμένος, χάρη τού Κυρίου, να περπατήσετε άξια της πρόσκλησής του, με την οποία προσκληθήκατε, με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, υποφέροντας ο ένας τον άλλον με αγάπη,  φροντίζοντας με ζήλο να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος διαμέσου τού συνδέσμου τής ειρήνης»  (Εφεσ.  4:1-3).

7. ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «Εξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε. Πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου που γίνεται ένθερμα» (Ιακ.  5:16).

8. ΝΑ  ΣΥΓΧΩΡΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ: «γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού» (Εφεσ.  4:32).

Κύριε, όχι εγώ, ο ΑΛΛΟΣ!

Διάβαζα ένα σχόλιο στα αγγλικά στο ιντερνέτ και πήρα μερικά σκόρπια σημεία του και σας τα μεταφέρω. Ο Θεός να μιλήσει στις καρδιές όλων μας.

Ζούμε σ’ έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι αναζητούν φήμη και προβολή. Το ενδιαφέρον τους είναι η επιτυχία με κάθε τρόπο και μέσο. Η Βίβλος μας προσφέρει μια άλλη εικόνα για την επιτυχία. Στην πραγματικότητα, ο Χριστός παραγγέλλει όταν κάνουμε μια καλή πράξη, δεν πρέπει να ξέρει το δεξί μας χέρι τι κάνει το αριστερό μας. Επιτυχία στα μάτια το Θεού είναι να ζούμε δίκαια, χωρίς να περιμένουμε τη φήμη και τα χειροκροτήματα του κόσμου. Είμαστε άνθρωποι και ζούμε σ’ έναν κόσμο ανασφάλειας και αμφιβολίας και περιμένουμε την αναγνώριση των άλλων, όταν κάνουμε μια υπηρεσία και όταν δεν τη δεχόμαστε δυσφορούμε…

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε σε μια ομάδα, που το όνομα της είναι ο «Κανένας».

Πάρε ένα χαρτί και απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις:

• Ποιος δίδαξε τον Λούθηρο τη θεολογία του και τον ενέπνευσε να μεταφράσει την Καινή Διαθήκη;
• Ποιος επισκέφτηκε το Μούντυ στα τσαγκαράδικο του και του μίλησε για τον Χριστό;
• Ποια ήταν η πιστή εκείνη γυναίκα που προσευχήθηκε με πιστότητα για τον Μπίλλυ Γκράχαμ για 20 ολόκληρα χρόνια;
• Ποιος βοήθησε οικονομικά την ιεραποστολική διακονία στην Ινδία του  Γουίλλιαμ Κάρεϋ;
• Ποιος ενέπνευσε τον Απόστολο Παύλο σ’ εκείνη τη φυλακή της Ρώμης να γράψει την τελευταία επιστολή του στον Τιμόθεο;
• Ποιος ακολούθησε τον Χάτζον Τέϋλορ και έδωσε στην «Εσωτερική Ιεραποστολή της Κίνας» ένα  αξιοθαύμαστο οραματισμό και οδηγία;
• Ποιοι ήταν οι γονείς του θεοσεβή και χαρισματικού προφήτη Δανιήλ; …………
• Και ας έρθουμε στο χώρο μας: Ποιος οδήγησε στον Χριστό   τον ΄Αργο και Σπύρο Ζωδιάτη, τον Κων/νο Μεταλληνό, τον Κώστα Μακρή, τον ΄Αγγελο Δαμασκηνίδη, τον Λεωνίδα Φέγγο και τόσους άλλους ποιμένες, ευαγγελιστές, εργάτες;

Πόσες από τις ερωτήσεις μπορέσαμε να απαντήσουμε; 50%, 25%, 10%… Ας μη στενοχωρηθούμε, αν δεν μπορέσουμε να απαντήσουμε έστω και σε κάποιες από τις ερωτήσεις. Καλύτερα, ας σκεφτούμε για λίγο, πώς θα ήταν η εκκλησία του Χριστού σήμερα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι «Κανένας», οι άγνωστοι. Θα ήταν πολύ φτωχή και χιλιάδες άτομα δεν θα είχαν αγγιχτεί από το Ευαγγέλιο.

Ένα πλήθος αμέτρητο από άνδρες και γυναίκες, υπηρέτες του Βασιλιά… κι όμως ανώνυμοι. Άνθρωποι, με σιωπηλό ηρωισμό αλλά πιστοί, δραστήριοι … πέρασαν αθόρυβα στην ιστορία, γιατί δεν  ζήτησαν τη δημοσιότητα. Μια ομάδα ανθρώπων άγνωστων που προσπάθησαν να εξυψώσουν τον Ένα! … Βέβαια, στο κυρίαρχο θέλημα Του ο Θεός, ξεχώρισε και πρόβαλε κάποιους και άλλους όχι. Αν Εκείνος θέλει να σε χρησιμοποιήσει ως Μελάγχθωνα κι όχι ως Λούθηρο, Ονησιφόρο και όχι Παύλο, Εκείνος ξέρει και ας δεχτούμε τη δική Του κυριαρχία…

Ας δοξάσουμε  Θεό γιατί μας έχει συγκαταλέξει στην ομάδα των ελίτ που αναφέρεται στην Α’ Κορ. 12/22-24:

«Αλλά, πολύ περισσότερο, τα μέλη τού σώματος, που φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, αυτά είναι αναγκαία·

και εκείνα που νομίζουμε ότι είναι με λιγότερη τιμή στο σώμα, σ’ αυτά αποδίδουμε περισσότερη τιμή· και τα άσχημα μέλη μας έχουν περισσότερη ευσχημοσύνη.

Και τα ευσχήμονα μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Αλλά, ο Θεός συγκέρασε το σώμα, δίνοντας περισσότερη τιμή στο ευτελέστερο»

Ας  είμαστε οι «Κανένας» που με τα ζωή και το λόγια του εξυψώνουν και μεγαλύνουν τον ΕΝΑ!

Ας είναι η προσευχή μας:

Κύριε, επιθυμία μου είναι εγώ ας ελαττώνομαι και ΕΣΥ να μεγαλώνεις στη ζωή μου!