του Αγγέλου Δαμασκηνίδη
Το ερώτημα αυτό, πριν από μένα, το έθεσε στο ομώνυμο βιβλίο του, πριν πολλά χρόνια, ο τ. αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Κοτσώνης)
Πολύς λόγος έγινε για το θρήσκευμα που πρέπει ή όχι ν’ αναγράφεται στις νέες ταυτότητες. Χρόνια τώρα συζητάμε γι’ αυτό το ζήτημα και δεν κοιτάμε την ουσία. Κατά την έκφραση του Κυρίου, «διϋλίζουμε το κουνούπι και καταπίνουμε την καμήλα». Το θέμα δεν είναι αν πρέπει να γράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες ή όχι, επί τέλους ας είναι προαιρετικό. Το θέμα είναι: Είμαστε στην ουσία χριστιανοί; Γνήσιοι, σωστοί, όπως μας θέλει ο Χριστός;
Η συντριπτική πλειοψηφία στην πατρίδα μας, θεωρούνται ότι είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι. Οι στατιστικές λένε ότι ένα ελάχιστο ποσοστό εκκλησιάζονται τακτικά. Ελάχιστοι μελετούν την Αγία Γραφή. Το όνομα «χριστιανός» το χρησιμοποιούμε πολλές φορές όταν θέλουμε να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας. Μια γυναίκα στο λεωφορείο, που κάποιος χωρίς να θέλει της πάτησε το πόδι, φώναξε αγανακτισμένη: «Σιγά χριστιανέ, με σκότωσες!».
Στην Καινή Διαθήκη για πρώτη φορά αναφέρεται ότι στην Αντιόχεια για πρώτη φορά ονομάστηκαν οι μαθητές χριστιανοί. Πώς μπορεί να λέγεται κάποιος μαθητής χωρίς να πάει στο σχολείο; Ο άνθρωπος το πρώτο μάθημα που μαθαίνει στο σχολείο του Χριστού είναι ότι είναι αμαρτωλός και δεν μπορεί να σωθεί μόνος του, το δεύτερο μάθημα είναι ότι ο Χριστός είναι ο μόνος σωτήρας του. Για ν’ αποδείξει ότι είναι μαθητής του Χριστού πρέπει να έχει αγάπη (Ιωαν. 13:34-35).
Έχουμε τέτοια αγάπη μεταξύ μας σαν χριστιανοί, αγάπη μέσα στις οικογένειές μας, στους ανθρώπους γύρω μας που υποφέρουν από φτώχεια, από αρρώστια, από προβλήματα; Ζούμε μια νέα ζωή, ή εξακολουθούμε να είμαστε σκλάβοι της αμαρτίας; Υπόδουλοι στα πάθη μας, στον εγωισμό μας;
Ας το τυπώσουμε καλά στο μυαλό μας: Αν δεν είμαστε γνήσιοι χριστιανοί, τότε το αιώνιο μέλλον μας είναι καταδίκη και καταισχύνη αιώνια.
Ας μην παίζουμε με τη φωτιά. Ο Θεός μας αγαπά, μας έπλασε για να ζούμε ευτυχισμένοι αιώνια μέσα στην αγία παρουσία Του με όλους τους αγίους και τους αγγέλους. Δείγματα της όμορφης ζωής που προσφέρει ο Χριστός και κληρονόμοι της αιώνιας μακαριότητας που θα γευόμαστε στον ουρανό.
Στον ουρανό πλαστές ταυτότητες δεν ισχύουν και ας γράφουν το θρήσκευμα. Ισχύουν μόνο εκείνες που εκδόθηκαν από το ληξιαρχείο του ουρανού, που δίνουν χαρά, γνήσια και αιώνια χαρά (Λουκ. 10:20).
Πήγαινε στο Χριστό, δήλωσέ Του μετάνοια και πίστη και με το Άγιο Πνεύμα θα επικυρώνεται στη ζωή σου το γνήσιο της ταυτότητας.
Το παραπάνω άρθρο είναι παρμένο από το περιοδικό «ΝΕΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΝΟΗ», επίσημο όργανο της «Πανελλήνιας Αδελφότητας Χριστιανικής Αναμόρφωσης», μια κίνηση της οποίας ιδρυτής και πρόεδρος υπήρξε ο Άγγελος Δαμασκηνίδης.
Τον Ιούλιο 2001 απεδήμησε ξαφνικά εις Κύριον ο Άγγελος Δαμασκηνίδης. Ο αείμνηστος από τη νεανική του ηλικία αφιέρωσε ολότελα τη ζωή του στο Θεό και στο Έργο του. Και συνέχιζε να εργάζεται άοκνα ως το τέλος της ζωής του. Αν και τα 85 χρόνια βάραιναν στην πλάτη του, ο Άγγελος κουβαλούσε μέσα του δεξαμενές αστείρευτες ζήλου, οραματισμού και θείου πάθους για τις ψυχές των χαμένων. Λίγοι πιστοί του Κυρίου φλέγονταν τόσο για τις ψυχές των χαμένων, και την ενότητα όλων των χριστιανών. Είχε πειστικότητα στις προσωπικές του επαφές και στα φλογερά του κηρύγματα. Έγραψε πολλούς ύμνους που τους έψελνε ο ίδιος ,με την γλυκιά φωνή του καθώς και οι χιλιάδες πιστοί στη χώρα μας. Ήταν ο κατεξοχήν υμνογράφος. Ήταν άνθρωπος απλός, σοβαρός, ανιδιοτελής, ένας αφοσιωμένος άνθρωπος του Θεού. Μεγάλη είναι η προσφορά του για τον Ευαγγελισμό της πατρίδας μας. Ήταν για μένα ευλογία όταν τον επισκεπτόμουνα τα τελευταία χρόνια στο απέριττο γραφείο του και στο φιλόξενο σπίτι των παιδιών του Κορίνας και Στέργιου. Νουσίου. Πάντα έφευγα ανανεωμένος. Η χορωδία της γης φτώχαινε με την αναχώρηση του Αγγέλου αλλά πλούτισε η Ουράνια, με μια ακόμη αγγελική φωνή.
Γράψτε τη γνώμη σας για το άρθρο: Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών