Αρχίζουμε να παίρνουμε ρίσκα, έτσι όπως το απαιτεί η πραγματική αγάπη, να ριχνόμαστε στη χαρούμενη περιπέτεια αυτού του είδους της αγάπης, μόνο όταν η καρδιά μας αναπαύεται ασφαλώς στο περίσσευμα εκείνο της αγάπης που δεν μπορεί ποτέ να μάς αφαιρεθεί. Η ασφάλεια που μας δίνει η σχέση μας με το Θεό είναι ο θεμέλιος λίθος και η προϋπόθεση για ν’ αγαπάμε τους άλλους σωστά.

            Μόνο οι ασφαλείς άνθρωποι είναι ικανοί να αγαπούν σωστά. Μόνο μέσα από την ασφάλεια που μας δίνει η καινούργια, η χαρισμένη από το Θεό καθαρότης μας, μπορεί η καρδιά ν’ απελευθερωθεί από την υποδούλωση στην αποδοχή και επιδοκιμασία του ανθρώπου από τους άλλους.

            Είναι φυσικό να αποζητώ την επιδοκιμασία σου. Δεν υπάρχει τίποτε το αμαρτωλό ή επιλήψιμο σ’ αυτό. Αλλά όταν δεν αντλώ την πλήρη αποδοχή του είναι μου από το Χριστό, θα αρχίσω να απαιτώ και ν’ αγωνίζομαι να την αποκτήσω από τη σχέση μου μ’ εσένα. Κατά το μέτρο που το κάνω αυτό, είμαι ανίκανος να σε αγαπήσω σωστά.

            Αυτή η ανασφάλεια μπορεί να εκδηλώνεται μ’ έναν τρόπο πιεστικό και επιθετικό στη σχέση όταν οι άνθρωποι κατακρίνουν ανοιχτά τον άλλον ο οποίος δεν τους δίνει περισσότερα. Ή μπορεί να εκδηλώνεται μ’ έναν παθητικό φόβο, όταν δηλαδή αρνούμαστε να ταράξουμε τα ύδατα μη τυχόν και κινδυνέψει η αποδοχή μας απ’ τους άλλους. Είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη η ικανότητά μας ν’ αγαπάμε έχει υπονομευτεί.

            Γι’αυτό είναι τόσο πολύ σημαντικό να χορταίνουμε διαρκώς από την αγάπη του Θεού, όπως εκδηλώθηκε επάνω στο Σταυρό. Όπως ερχόμαστε να γευτούμε βαθιά τη δική μας συγχώρηση και αποδοχή από το Θεό, απελευθερωνόμαστε για να δώσουμε την ίδια αυτή αγάπη και στους άλλους. Μόνο οι πιστοί που έχουν λουστεί στη Χάρη του Iησού Χριστού μπορούν να γίνουν δότες αυτής της αγάπης προς τα έξω στην υπηρεσία του Θεού.

 Απόσπασμα από το βιβλίο του Dwight Edwards, «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ» (Revolution Within),Waterbrook Press, 2001, pp. 84-85

Μετάφραση: Γιούλικα Κ. Masry (2004)