Του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη 

Ήταν φοβερή ζέστη, καύσωνας η τρίτη εβδομάδα του Ιουλίου. Μετά από ένα δροσιστικό μπανάκι στη θάλασσα, να μπεις στη ζέστη της λεωφόρου και να περιμένεις το φανάρι για να χωθείς στα στενά της γειτονιάς σου, δεν είναι και το καλύτερο.

Ανώμαλη προσγείωση θα το ’λεγε κανείς.

      Πιο ανώμαλη προσγείωση ήταν όμως κάτι άλλο που είδα μπροστά μου. Στο  πίσω τζάμι ενός βαν, με άσπρα κεφαλαία γράμματα σε μαύρο φόντο ήταν γραμμένο: «Προσοχή: Μη βλασφημείτε τα θεία. Κίνδυνος ατυχήματος!»

      Τρελάθηκα! Πολλά άρχισαν να γυρίζουν στο μυαλό μου: Το να μη βλασφημούμε τα θεία είναι βέβαια σωστό. Επιβάλλεται. Υπάρχει όμως «κίνδυνος ατυχήματος»; Τι σχέση έχει η βλασφημία με το ατύχημα; Τα πολλά νεύρα του οδηγού έχουν· αλλά η βλασφημία; Επισύρει πάραυτα την οργή του θείου; Εκδικείται ο Θεός; Και μάλιστα εκεί απάνω στο τιμόνι;

      Πόσο  παρεξηγημένος είναι σήμερα ο Θεός! Αλλά όχι μόνο σήμερα. Από την πρώτη μέρα της δημιουργίας ο διάβολος προσπάθησε ‒και το κατόρθωσε‒ να δυσφημήσει τον Θεό στους πρωτοπλάστους: «Δεν σας αγαπάει ο Θεός – Θέλει να σας κρατάει στην άγνοια και στην αφάνεια».

      Το  να βλασφημείς τον Θεό, φίλε μου, ιδιαίτερα  όταν οδηγείς, επειδή κάποιος «σε  έκλεισε» στη στροφή ή παραβίασε  στοπ και πήγε να σε σκοτώσει, δεν  θα σε ωφελήσει σε τίποτε. Καλύτερα να σταθείς για λίγες στιγμές και να ευχαριστήσεις τον Θεό που σε προστατεύει την κάθε στιγμή.

      Αλίμονο αν ο Θεός κατέστρεφε την ίδια στιγμή τον καθένα που τον βλασφημεί! Δεν θα υπήρχε κανένας μας, γιατί «βλασφημία» είναι η κάθε κακή σκέψη εναντίον του Δημιουργού μας. Ο Θεός όμως περιμένει γεμάτος αγάπη τον καθένα να μετανοήσει. «Δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού» αλλά να αφήσει την αμαρτωλή του πορεία προς τον θάνατο και να επιστρέψει στη ζωή, που είναι ο ίδιος ο Θεός (Ιεζεκιήλ 33:11)