ΤΙ θα λέγατε αν ένα βράδυ βγαίνατε με την παρέα σας για πίτσα κι ένας φίλος σας, θέλοντας να σας κάνει έκπληξη, σας πήγαινε όλους μαζί σε μια πιτσαρία, που δεν ήταν ‒λέει‒ σαν τις άλλες, είχε κάτι το «διαφορετικό».
Συνηθίζονται αυτά στα μαγαζιά. Όλα προσπαθούν να έχουν κάτι το διαφορετικό, μια ατραξιόν, που θα μείνει στη μνήμη του πελάτη, για να ξαναπάει.
Τρελοί κι εσείς από περιέργεια και για «το κάτι άλλο», συμφωνείτε, και μόλις μπαίνετε σ’ αυτό «το κάτι άλλο» διαπιστώνετε έκπληκτοι πως όλα γύρω κάτι άλλο σας θυμίζουν, και πάντως όχι διάκοσμο πιτσαρίας. Ρωτάτε τα γκαρσόνια, διαβάζετε τις πληροφορίες που είναι τυπωμένες στον τιμοκατάλογο ή σε κάποιο διαφημιστικό που παίρνετε στην είσοδο, και διαπιστώνετε πως το κτίριο παλιότερα ήταν μια εκκλησία. Εκεί που τώρα είναι ο φούρνος όπου ψήνονται οι πίτσες, κάποτε ήταν η θέση της αγίας Τράπεζας. Ή εκεί που είναι η κάβα με τα ποτά, κάποτε ήταν το εξομολογητήριο!
Δεν πάει πολύς καιρός που η μόδα αυτή χτύπησε την Ευρώπη. Ένα παρεκκλήσι Μεθοδιστών στην Αγγλία μετατρέπεται σε μουσουλμανικό ναό. Παλιές, άχρηστες εκκλησίες, που δεν χρησιμοποιούνται πια γιατί κανένας δεν τις επισκέπτεται να λατρεύσει τον Θεό, αλλάζουν χρήση για να μην καταρρεύσουν. Εκτός από τζαμιά γίνονται καφετέριες, αίθουσες συναυλιών, αποθήκες, μοντέρνα διαμερίσματα. Ένας πρώην ναός στο Μπρίστολ της Αγγλίας χρησιμοποιείται για σχολή κλόουν του τσίρκου. Στο Άμστερνταμ μια παλιά εκκλησία έγινε κλαμπ για συναυλίες ροκ. Οι γλεντζέδες της Ρώμης μπορούν ν’ απολαύσουν καλό φαγητό σε ένα εστιατόριο που παλιά ήταν μεσαιωνική εκκλησία.
ΑΝ ΟΜΩΣ σήμερα μας παραξενεύουν αυτά τα φαινόμενα, στην Αγία Γραφή αναφέρεται πως αυτά έχουν ξαναγίνει. Οι αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν μετατρέψει τον ναό του Σολομώντα σε χώρο όπου λατρεύονταν τα είδωλα της εποχής. Κι αυτό γιατί η λατρεία του Θεού είχε ατονήσει. Ο αληθινός Θεός και η λατρεία του είχε πάψει προ πολλού ν’ αποτελεί το κέντρο της ζωής του λαού του.
Σήμερα οι θρησκευτικοί ηγέτες ανησυχούν, γιατί οι νέοι απομακρύνονται από τη θρησκεία. Έχουν δίκιο ν’ ανησυχούν αλλά πρέπει να δείξουν και τον δρόμο της επιστροφής όχι σε μια θρησκεία που στην ιστορική πράξη ‒και πολύ πρόσφατα μάλιστα‒ δεν έχει αποδείξει πως είναι και η καλύτερη. Αλλά πρέπει να βρούμε τον δρόμο της επιστροφής σε ένα πρόσωπο, στον Κύριο Ιησού Χριστό, που η επίγεια ζωή του έχει αποδείξει πως είναι ο καλύτερος ‒ο μόνος Σωτήρας: Να δούμε την αγάπη του για μας πάνω στον σταυρό, να δούμε τη ζωή που χαρίζει σε όποιον αποφασίζει να τον βάλει Κύριο στη ζωή του, να νιώσουμε το μεγαλείο της συγχώρησης των αμαρτιών μας που μας χαρίζει.
Κι όταν έρθει ο Χριστός να κατοικήσει μέσα στην καρδιά μας, τότε αυτή γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος. Γράφει ο απόστολος Παύλος στους χριστιανούς της Κορίνθου: «Δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που σας το χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα σας; Δεν ανήκετε στον εαυτό σας· σας αγόρασε ο Θεός πληρώνοντας το τίμημα. Τον Θεό λοιπόν να δοξάζετε με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, που ανήκουν σ’ εκείνον» (Εβραίους 6,19-20 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).
Ένας ναός ζωντανός, ιερός, απαραβίαστος, που δεν κινδυνεύει ούτε να παλιώσει ποτέ ούτε να αχρηστευτεί ούτε να γίνει πιτσαρία…
ΧΑΡΗΣ Ι. ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ