Γράφει ο ΄Ακης δημητριάδης 

       Όταν πρωτοπήγα στη Σουηδία, ένα από τα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση, ήταν τα εκατοντάδες σταθμευμένα ποδήλατα έξω από τους σταθμούς του τραίνου. Το ίδιο σε κάθε χώρο με κάποια δημόσια υπηρεσία. Ωραία ποδήλατα, αντρικά, γυναικεία, παιδικά. Όλα ξεκλείδωτα.

       Ο κόσμος έρχεται από τα σπίτια, τα παρκάρει ελεύθερα, πάει στη δουλειά του με το τραίνο, ή στη δημόσια υπηρεσία, κι όταν το απόγευμα επιστρέψει, τα ξαναβρίσκει στη θέση τους, άθικτα, σώα και αβλαβή.

       Εδώ στην Ελλάδα, όχι μόνον δεν έχουμε ποδηλατοδρόμους και χώρους για παρκάρισμα ποδηλάτων, αλλά τρέμει η ψυχή μας να παρκάρουμε κάπου το ποδήλατο. Ακόμα και κλειδωμένο με λουκέτα και αλυσίδες κινδυνεύουμε να το χάσουμε.

       Μέχρι σήμερα άγνωστοι μου έχουν κλέψει δύο φορές το ποδήλατο.

       Την τρίτη φορά αποφάσισα να είμαι πιο προσεκτικός και να το ασφαλίσω καλά με αλυσίδα και λουκέτο.

       Αυτή τη φορά ήμουν πιο τυχερός:  Μου έκλεψαν μόνο την μπροστινή ρόδα…