Γράφει η Μαρία Φραγκοπούλου-Μωλιώτη, Νομικός-Εκπαιδευτικός
«Στον Κύριο» σκέφτηκα, « θα εξομολογηθώ τα παραπτώματά μου,» κι εσύ εξάλειψες την ενοχή της αμαρτίας μου (Ψαλμός 32:5)
ΟΤΑΝ μετά από 14 χρόνια αναγκάστηκα να πάρω τη δύσκολη απόφαση να τερματίσω το γάμο μου, οι ενοχές φώλιασαν στη ψυχή μου και καταδυνάστευσαν τη ζωή μου για πολλά χρόνια.
Αισθανόμουνα ένοχη για τη λανθασμένη επιλογή συντρόφου που είχα κάνει, τα ψυχολογικά προβλήματα που η ταραγμένη οικογενειακή ατμόσφαιρα είχε δημιουργήσει στα παιδιά μου, αλλά ακόμη και για την απογοήτευση που το διαζύγιο προκάλεσε στους συντηρητικούς γονείς μου. Κυρίως όμως είχα ενοχές για το «στίγμα» της διαλυμένης οικογένειας που θα σημάδευε τα παιδιά μου για την υπόλοιπη ζωή τους.
Μακριά από το Θεό οι ενοχές μου πολλαπλασιάστηκαν. Αντί να τις αντιμετωπίσω ανοικτά είναι καλύτερα να τις καταχωνιάσω βαθιά μέσα μου, ήταν η σκέψη μου για πολλά χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν να υποφέρω από αϋπνίες, πονοκεφάλους, δερματικές αλλεργίες και δυνατούς πόνους στη μέση. Ο γιατρός μου με διαβεβαίωσε πως τα αίτια ήταν ψυχολογικά και όχι παθολογικά.
Αναζήτησα κατανόηση και συμπαράσταση από τους γονείς μου και κάποιους έμπιστους φίλους με «πείρα ζωής». ‘Ένιωσα προσωρινή ανακούφιση. Τελικά όμως οι αντιφατικές τους συστάσεις μού προκάλεσαν σύγχυση και ενίσχυσαν τις ενοχές μου. ΄Ετσι τα προβλήματα υγείας εξακολούθησαν να με ταλαιπωρούν για πολλά ακόμη χρόνια.
Oι ενοχές είναι το δηλητήριο της ψυχής. Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι είναι θυμός ο οποίος, αντί να εξωτερικεύεται, στρέφεται ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό για πράγματα που κάναμε ή δεν κάναμε. Όταν τις θάψουμε μέσα μας μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη συμπεριφορά μας και ν’ αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Πολλές φορές δεν μας επιτρέπουν να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα, τη πραγματικότητα από τη φαντασία.
Οι ενοχές είναι το εργαλείο του Σατανά γιατί μας υπενθυμίζουν τις αποτυχίες μας. ‘Ετσι μας κρατούν δέσμιους με το παρελθόν, αποδυναμώνουν τον ψυχικό μας κόσμο και φρενάρουν την περαιτέρω εξέλιξη μας.
Η πηγή τους βρίσκεται στη παιδική μας ηλικία. ‘Οταν οι γονείς εξακολουθούν να κουβαλάν τις δικές τους ενοχές για πολλά χρόνια, μπορεί να τις μεταφέρουν στους απογόνους τους σαν μια καταστρεπτική κληρονομιά Πολλοί γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους με συνεχείς επιπλήξεις. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι για το «τί θα πει ο κόσμος», τα προτρέπουν ν’ ακολουθήσουν τα κοινωνικά πρότυπα της «ευπρεπούς» συμπεριφοράς, καταπνίγοντας έτσι την έκφραση της προσωπικότητας τους. Κάθε φορά που το παιδί εναντιώνεται στη θέληση των γονιών του είναι φυσικό να αισθάνεται ενοχές. Συνήθως όμως κάτω από την απόλυτη γονική εξουσία αναγκάζεται να καταπιέσει τα συναισθήματά του.
Οι ψυχολόγοι λένε ότι οι ενοχές είναι μια ανοικτή μολυσμένη πληγή που πρέπει να θεραπευτεί προσεκτικά και ολοκληρωτικά. ‘Οταν δεν αντιμετωπίζονται έγκαιρα, τότε έχουν καταστρεπτικές συνέπειες. Μπορεί να μολύνουν το μυαλό και να δηλητηριάσουν την ψυχή, προκαλώντας αδικαιολόγητους φόβους και ανεξέλεγκτο θυμό. Η εσωτερική αυτή διαμάχη επηρεάζει σοβαρά την υγεία μας και μπορεί να οδηγήσει σε βαθιά κατάθλιψη. Πολλές φορές οι ενοχές μας αποδυναμώνουν πνευματικά, μας αποξενώνουν από το Θεό και αφαιρούν κάθε χαρά.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που οι ενοχές μπορεί να έχουν ευεργετική επίδραση στη ζωή μας. Σε μικρή δόση ο Θεός τις χρησιμοποιεί για να εξαγνίσει τη ψυχή μας. Συνήθως τότε, παρακινούμενοι από κάποιες τύψεις, αποφασίζουμε να κάνουμε αλλαγή πορείας. Ξεχνώντας για λίγο τον εαυτό μας και τις προσωπικές μας ανάγκες, πλησιάζουμε με συμπόνια τον πάσχοντα συνάνθρωπο ή παραμερίζουμε τις διαφορές που μας έχουν χωρίσει από αγαπημένα πρόσωπα.
‘Ολοι μας είμαστε πληγωμένοι. Μερικές φορές μπορεί να είμαστε πράγματι ένοχοι ή ακόμη να νομίζουμε πως είμαστε. Σημασία όμως έχει πως η ανθρώπινη ανάγκη για εσωτερική γαλήνη είναι παγκόσμια. Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε αυτά που έχουν ήδη συμβεί. Μπορούμε όμως να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος και η γνώση αυτή θα μας οδηγήσει σ’ ένα καλύτερο αύριο.
Είναι όμως δυνατόν ν΄ απαλλαγούμε οριστικά από τις ενοχές που κουβαλάμε χρόνια μέσα μας; ΝΑΙ, υπόσχεται το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός μας προσκαλεί: «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση.» (Ματθ.11:28,29). Ο Παύλος μας διαβεβαιώνει ότι μέσω του Γιου έχουμε την απολύτρωση, τη συγχώρηση των αμαρτιών (Κολοσσαείς 1:13).
‘Οταν κατάλαβα πως η άρνηση μου ν’ αντιμετωπίσω τις ενοχές μου με οδήγησε σε αδιέξοδο, αποφάσισα να εξετάσω το πρόβλημα ανοικτά. Παραδέχτηκα τα λάθη μου και με πίστη κατέφυγα στη προσευχή. Ζήτησα από το Θεό να με συγχωρήσει και να θεραπεύσει τη ψυχή μου από τ’ αρνητικά συναισθήματα που με παρέλυσαν για χρόνια. Η πίστη μου με βοήθησε να αισθανθώ την αγάπη του Κυρίου και να δεχτώ την άφεση των αμαρτιών μου.
‘Οταν κάθε ανθρώπινη προσπάθεια απέτυχε, ο Ιησούς Χριστός ήταν ο μόνος που μπόρεσε να σηκώσει από τους ώμους μου το βαρύ φορτίο των ενοχών μου. Μόνο έτσι κατάφερα να συμφιλιωθώ με το παρελθόν και να κάνω ένα νέο ξεκίνημα με ανανεωμένη διάθεση, πίστη και ελπίδα.