Ψαλμοί 32:1-5
Εισήγηση: Παντελής Σιδηρόπουλος
«Το μεγαλύτερο πόνο στη ζωή, τον προκαλούμε από μόνοι μας,
με αισθήματα ενοχής που μας παραλύουν.
Έτσι, δεν μπορούμε να έχουμε μια στενή σχέση με τον Θεό.
Η μοναδική θεραπεία από την παράλυση αυτή,
είναι να γνωρίζουμε, ότι οι αμαρτίες μας [και τα λάθη μας] έχουν συγχωρεθεί».
Αληθινή ενοχή:
Όταν κάποιος αντιλαμβάνεται ότι έχει παραβεί κάποιο ηθικό νόμο του Θεού
έχει την αίσθηση της αληθινής ενοχής. Η αντίληψη αυτή προέρχεται από τον έλεγχο
του Αγίου Πνεύματος και από τη συνείδηση που έχει δώσει ο Θεός σε κάθε άνθρωπο.
Ψεύτικη ενοχή:
Είναι μια συναισθηματική κατάσταση ενοχής, η οποία δε στηρίζεται σε κάποια
έγκυρη αιτία. Οι ψεύτικες ενοχές είναι συνέπεια της άρνησης να δεχτεί κάποιος
τη συγχώρηση του Θεού ή των άλλων. Επίσης μπορεί να προέλθει από το αίσθημα
ότι το άτομο είναι ανάξιο για να συγχωρεθεί ή όταν αναλαμβάνει ευθύνες
για κάτι που δεν έχει κάνει.
Ντροπή:
Ένα οδυνηρό αίσθημα που προκαλείται από τη συνειδητοποιήσει της ενοχής,
αληθινής ή ψεύτικης. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα
συσσωρευμένης αυτό-κατάκρισης ή ακόμα από την αίσθηση ότι αυτός
δεν αξίζει να αγαπηθεί, επειδή είναι τόσο αχρείος.
Πολλοί βασανίζονται σήμερα από τις ενοχές που κουβαλάνε για χρόνια. Έτσι δεν μπορούν να χαρούν τη ζωή, όπως θα ήθελαν, επειδή δεν έχουν απαλλαγεί από το βάρος και το σφίξιμο της ενοχής που τους πνίγει.
Μερικοί έχουν πραγματική ενοχή και άλλοι αισθάνονται ψεύτικη ενοχή. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι το ίδιο: ένα βαθύ αίσθημα εσωτερικού πόνου, τελειομανίας, και απόρριψης.
Κατάκριση Έλεγχος
Πηγή: Ο Σατανάς Πηγή: Το Άγιο Πνεύμα
Όργανο: ανεκπαίδευτη συνείδηση Όργανο: εκπαιδευμένη συνείδηση
Επίδραση: κατάκριση Επίδραση: εστίαση στο Σταυρό
Ανταπόκριση: αυτοδικαίωση Ανταπόκριση: εξομολόγηση
και αχαριστία και ευχαριστία
Αίσθημα: λύπη κατά κόσμο, απελπισία Αίσθημα: λύπη κατά Θεό, ελπίδα Αποτέλεσμα: απόγνωση, σκοτάδι Αποτέλεσμα: θαυμασμός στη χάρη του Θεού και λατρεία
Πως να χειρίζεσαι τις ψεύτικες ή αληθινές ενοχές
Εξομολογήσου: Είναι λάθος να προσπαθείς μόνος σου να εξιλεωθείς. Αποδέξου τη λύτρωση του Χριστού.
Εξάσκησε ευγνωμοσύνη: Σαν τον άσωτο γιο εμπιστεύσου και ευχαρίστησε το Θεό για ότι έχει κάνει για σένα.
Καλλιέργησε την ελευθερία: Δεν ζούμε για να απολογούμαστε μόνο για τις αδυναμίες μας, αλλά για να αναγνωρίζουμε τις προοπτικές για ανάπτυξη μέσω του Χριστού.
Η σύγχυση μεταξύ του εαυτού σου και της σάρκας σου.
Ο εαυτός μας είναι ολόκληρη η ύπαρξη μας. Η «σάρκα» είναι η πεσμένη φύση μέσα μας. Όταν ο Απ. Παύλος γράφει: «Έτσι να σκέφτεστε κι εσείς για τον εαυτό σας, ότι έχετε πεθάνει για την αμαρτία…» (Ρωμ. 11:6) δεν εννοεί να είμαστε νεκροί σχετικά με τον εαυτό μας, αλλά σχετικά με την αμαρτία μας και ζωντανοί πνευματικά.
Ο Θεός είναι στοργικός
«Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα,
γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση.
Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός, και το φορτίο μου ελαφρό».
Ματθαίος 11:28-30
Ο Θεός θέλει να μετανοούμε και να εξομολογούμαστε την αμαρτία μας.
«Αν όμως ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι αξιόπιστος και δίκαιος,
θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και θα μας καθαρίσει από κάθε άδικη πράξη».
Α’ Ιωάννου 1:9
Ο Θεός προσφέρει ολοκληρωμένη και τέλεια συγχώρηση
«Λοιπόν ελάτε, κι ας κριθούμε μεταξύ μας», λέει ο Κύριος. «Είναι οι αμαρτίες σας
κόκκινες σαν το αίμα. Μα σαν το χιόνι θα μπορούσαν να γίνουνε λευκές.
Έχουν το χρώμα της πορφύρας. Μα σαν καθάριο θα μπορούσανε μαλλί
να λευκανθούν, αν μόνο θέλατε να υπακούσετε!»
Ησαΐας 1:18,19α
Όταν υπάρχει αληθινή ενοχή…
1. Παραδέξου την ενοχή σου.
2. Βρες κάποιο έμπιστο πρόσωπο εκτός από τον Θεό, να την εξομολογηθείς.
3. Ζήτησε συγχώρηση από το πρόσωπο που έχεις πληγώσει.
4. Εμπιστεύσου στον Κύριο να πάρει, με το χρόνο, το βάρος της ενοχής.
Μακάριος είν’ εκείνος που του αφέθηκε αμέλειας παραστράτημα,
που συγχωρήθηκε αμαρτία συνειδητή.
Μακάριος ο άνθρωπος, όταν δεν του καταλογίζει ο Κύριος αμάρτημα,
κι είναι ανύπαρκτος στο πνεύμα του ο δόλος.
Ψαλμοί 32:1-2