‘Κατηγορούμενε κατηγορείσαι ότι διέπραξες το τάδε αδίκημα τη τάδε ημερομηνία στην τάδε τοποθεσία’. Αλήθεια πόσες φορές το άκουσα στα δικαστήρια; Πόσες φορές το είπα και πόσες φορές θα το πω ακόμα εκπροσωπώντας την κατηγορούσα αρχή;
Η δικαιοσύνη βέβαια οφείλει και έχει υποχρέωση να στείλει τον κατηγορούμενο στο ειδώλιο για να κριθεί για τα παραπτώματα του. Δυστυχώς όμως μερικές φορές οι άνθρωποι γινόμαστε «κριτές», «δικαστές» , «εισαγγελείς»Â και «δημόσιοι κατήγοροι» εναντίον των συνανθρώπων μας έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων. Ο σαρκικός άνθρωπος μας θέλει να κοιτάζουμε τους άλλους αφ’ υψηλού, να τους λασπολογούμε, να τους υποσκάπτουμε, να τους κακολογούμε και να τους περιφρονούμε στέλνοντας τους στο εδώλιο του κατηγορουμένου που φτιάξαμε εμείς για αυτούς. Δεν μιλώ βέβαια για την υπεύθυνη και καλοπροαίρετη κριτική η οποία εφόσον εκδηλώνεται με αγάπη είναι ιδιαίτερα χρήσιμη αφού μπορεί να μας βοηθήσει να περιορίσουμε τα σφάλματα μας. Αντίθετα αναφέρομαι στην κριτική που γίνεται με σκοπό να θρέψει τον εγωκεντρισμό, την έπαρση ,τη φιλαυτία και τη μεγαλομανία μας . Αυτού του είδους η κριτική προκαλείται από ευτελή και μικρόψυχα πάθη όπως είναι η περηφάνια, ο φθόνος και η ζήλεια τα οποία εκτοπίζουν αρετές όπως είναι η απλότητα και η ταπείνωση. Ο δείκτης του χεριού μας είναι έτοιμος σε τέτοιες περιπτώσεις να στραφεί με περισσή ευκολία στους άλλους και ξεχνάμε ότι τα υπόλοιπα δάκτυλα μας υποδεικνύουν εμάς και όχι τον υποτιθέμενο αντίπαλο.  Â
Ο Τέλειος Νομοθέτης όμως φρόντισε στο Νόμο Του να περιέχει σωρεία αναφορών ούτως ώστε να μας συγκρατούν όταν ξεφυτρώνουν από μέσα μας τέτοιου είδους συμπεριφορές. Μάλιστα είναι τόσο ξεκάθαρος τρανταχτός, αυστηρός και σοφά διατυπωμένος ο Λόγος Του που θεωρώ αχρείαστο κάθε περεταίρω σχολιασμό μου στα σημεία της Βίβλου που παραθέτω.
Κατά Ματθαίο 7:1-5
‘Μη κρίνετε για να μην κριθείτε. Επειδή με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε. και με οποίο μέτρο μετράτε θα αντιμετρηθεί σε σας. Και γιατί βλέπεις το ξυλαράκι στο μάτι του αδερφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι μέσα στο δικό σου μάτι δεν το παρατηρείς; Ή πως θα πεις στον αδερφό σου: Άφησε να βγάλω το ξυλαράκι από το μάτι σου, ενώ το δοκάρι είναι μέσα στο μάτι σου; Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου, και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το ξυλαράκι από το μάτι του αδερφού σου‘.
Κατά Ιωάννη 8:7
‘Οποίος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα εναντίον της’.
Κατά Λουκά 18:9-14
‘Είπε δε και σε μερικούς, που είχαν το θάρρος στον εαυτό τους ότι είναι δίκαιοι, και καταφρονούσαν τους υπόλοιπους, τούτη την παραβολή: Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν. ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος, καθώς στάθηκε, προσεύχονταν από μέσα του τα εξής: Σε ευχαριστώ, Θεέ, ότι δεν είμαι όπως και οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως τούτος ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, αποδεκατίζω όλα όσα έχω. Και ο τελώνης, που στέκονταν από μακριά δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό, αλλά χτυπούσε στο στήθος του λέγοντας: Ο Θεός, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό. Σας λέω: Αυτός κατέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος, πάρα εκείνος. επειδή, οποίος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί. κι εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί‘.
Προς Ρωμαίους 14:1-4
‘Εκείνον δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι με φιλονικίες διαλογισμών. Άλλος μεν πιστεύει ότι μπορεί να τρώει όλα. αυτός όμως που ασθενεί τρώει λάχανα. Εκείνος που τρώει, Ας μην καταφρονεί αυτόν που δεν τρώει. και αυτός που δεν τρώει ας μην κρίνει εκείνον που τρώει. επειδή ο Θεός τον δέχθηκε. Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις ξένο δούλο; Στον δικό του Κύριο στέκεται ή πέφτει” όμως θα σταθεί. επειδή ο Θεός είναι δυνατός να στήσει αυτόν‘.
Προς Ρωμαίους 14:10-13
‘Εσύ όμως γιατί κρίνεις τον αδερφό σου; Ή και συ, γιατί εξουθενώνεις τον αδερφό σου; Επειδή, όλοι εμείς θα παρασταθούμε στο βήμα του Χριστού. Καθότι είναι γραμμένο “Ζω εγώ” λέει ο Κύριος “ότι σε μένα θα κάμψει κάθε γόνατο, και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό” Άρα λοιπόν κάθε ένας από μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του στο Θεό. Λοιπόν ας μην κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον. αλλά κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε εμπόδιο στον αδερφό ή σκάνδαλο‘.
Ιακώβου 4:11-12
‘Αδερφοί, μην καταλαλείτε ο ένας τον άλλον. οποίος καταλαλεί αδερφό, και κρίνει τον αδερφό του, καταλαλεί τον νόμο και κρίνει τον νόμο. και αν κρίνεις τον νόμο, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής. Ένας είναι ο νομοθέτης, που μπορεί να σώσει και να απολέσει. Εσύ ποιος είσαι που κατακρίνεις τον άλλο;’
Ησαΐας 58:9-12
‘Αν βγάλεις από ανάμεσα σου τον ζυγό, την ανάταση του δακτύλου, και τα μάταια λόγια. και ανοίγεις την ψυχή σου σ’ εκείνον που πεινάει, και ευχαριστείς την θλιμμένη ψυχή. τότε, το φως σου θα ανατέλλει μέσα στο σκοτάδι, και το σκοτάδι σου θα είναι σαν μεσημέρι’.
Κατά Ιωάννη 8:11
‘Ούτε εγώ σε καταδικάζω. πήγαινε και στο εξής μην αμάρτανε’.