Γράφει η Ρίτα Αναγνώστου

Ήρθε στον κόσμο μια ζωή, δίνοντας χαρά κι ελπίδα στην οικογένεια που απέκτησε… Ένιωσε τη ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς, πήρε χάδια και φιλιά και τα όμορφα γλυκόλογα ηχούσαν σαν μουσική στ’ αυτάκια του.

Στους πρώτους μήνες της ζωής του είδε το σκληρό πρόσωπο της ζωής, γνωρίζοντας τον πόνο της αρρώστιας… Η μικρή φλόγα τρεμόπαιξε στο φύσημα του ανέμου και καθώς η ορμή του δυνάμωσε την έσβησε, αφήνοντας τον καπνό της να αιωρείται στη θύμηση των αγαπημένων του, προκαλώντας πόνο και θλίψη…

Μένεις άφωνος μπροστά σ’ ένα τέτοιο «άδικο» γεγονός, αλλά και σε τόσα άλλα που  καθημερινά συμβαίνουν… Ένα τεράστιο «γιατί Θεέ μου;» ορθώνεται στη σκέψη σου… που δεν παίρνει απάντηση. Σου έρχονται στο νου οι υποσχέσεις του Θεού για προστασία των δικών Του… Από την άλλη θυμάσαι το «αρκεί σε σένα η χάρη μου» στον απόστολο Παύλο… Σε αυτό το σημείο, προσωπικά, νιώθω ότι χάνομαι και χάνω! Χάνομαι σε αρνητικές σκέψεις που γίνονται παγίδες και χάνω αυτά που με κάνουν «πλήρη εν Χριστώ». Την ειρήνη, τη χαρά μου, την εμπιστοσύνη μου στο Θεό. Διαταράσσεται η σχέση μου μαζί Του, πράγμα που με κάνει δυστυχισμένη, καθώς νιώθω ότι πνευματικά αδειάζω.

Εκεί κάτω από τη βροχή των ερωτήσεων ανοίγω μια ομπρέλα προστασίας του εαυτού μου… μια κι έχουμε και φθινόπωρο… «Εγώ, λέω, τίποτα δεν έχω δικό μου και ό,τι έχω στη ζωή είναι δώρο του Θεού, μέσα στο έλεος και τη χάρη Του. Ξέρω ότι είναι άγιος, δίκαιος και γεμάτος αγάπη. Τώρα γιατί συμβαίνουν διάφορα στη ζωή μας, χωρίς να έχουμε την ευθύνη εμείς, δεν ξέρω και δεν μπορώ να δώσω καμία εξήγηση… ούτε στον εαυτό μου, μα ούτε και σε αυτούς που δοκιμάζονται γιατί αυτό είναι άσοφο!»

Ο Θεός είναι Κυρίαρχος… Αυτός δίνει, αυτός παίρνει. Γιατί όμως το άδικο ν’ αγγίζει τους δικούς Του; Μήπως η μεγαλύτερη αδικία δεν εκφράστηκε στον Υιό Του τον Ιησού Χριστό; Κάποιος που δεν έφταιξε σε τίποτα να πληρώσει με τη ζωή του για τους φταίχτες; Σκεφτείτε όμως αυτό το διαχρονικό γεγονός τι «βάρος αιώνιας δόξας» το ακολούθησε και το ακολουθεί! Ο Σταυρός έφερε την Ανάσταση, που χωρίς αυτήν θα ήταν «μάταια η πίστη μας». Ο Κύριος ξέρει από την κατάρα, να βγάζει ευλογίες…

Ο καθένας μας έχει το δικό του Γολιάθ ν’ αντιμετωπίσει… Ίσως να διαφέρει σε όγκο και ύψος, όμως υπάρχει απέναντί μας… Εάν χρησιμοποιήσουμε τα όπλα του Θεού, γιατί δική Του είναι η μάχη, θα φέρουν νίκες και κάθε νίκη είναι μια ευλογία!

Έχουμε ανάγκη από σύγχρονους ήρωες στην πίστη… Απλούς καθημερινούς ανθρώπους που θα είναι παραδομένοι και εμπιστευμένοι ολοκληρωτικά στο Θεό. Μέσα στ’ ανεξήγητα γεγονότα που τους συμβαίνουν να γίνονται ζωντανά παραδείγματα στην αντιμετώπισή τους…

Η πορεία μας θα δοκιμαστεί από τη φωτιά των θλίψεων. Το ταξίδι είναι δύσκολο, ο προορισμός όμως αιώνιος και αξίζει να το κάνουμε μαζί Του. Στο τέλος της πορείας υπάρχει το ξέφωτο που τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο. Αλλ’ αναρωτιέμαι, όταν θα βλέπω τον Κύριο στη δόξα Του κι έχω ανείπωτη χαρά, μήπως θα θυμηθώ να Τον ρωτήσω κάτι από αυτά που δεν είχα πάρει απάντηση; Μάλλον όχι…