Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός 

Δεν μπορώ. Αυτές είναι δυο λέξεις που βγαίνουν συχνά από τα χείλη μας. Δεν μπορώ να συγχωρήσω, δεν μπορώ να ανεχτώ, δεν μπορώ να αντέξω, δεν μπορώ να υποχωρήσω, κλπ. Όλες αυτές οι αρνήσεις μπορούν να ενταχθούν σε μια που τις περιέχει όλες: Δεν αγαπώ. Αλλά ας διερωτηθούμε. Γιατί απουσιάζει απ’ τις καρδιές μας η αγάπη; Η απάντηση είναι εύκολη. Διότι απουσιάζει ο Χριστός, ο οποίος είναι η Αγάπη. Ο Απ. Παύλος λέει, ότι «τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού» (Φιλ.4/13). Επομένως, τα κάθε λογής «δεν μπορώ», φανερώνουν την απουσία του Χριστού  απ’ τη ζωή μας. Η αγάπη δεν είναι απόκτημα που προέρχεται από εξάσκηση. Διότι η αγάπη είναι πρόσωπο. Είναι ο ίδιος ο Θεός, αφού «ο Θεός αγάπη εστίν» (Α Ιω.4/8). Για να υπάρχει μέσα μας η αγάπη, πρέπει να έλθει ένα πρόσωπο να κατοικήσει δια της πίστεως εν ταις καρδίαις ημών (Εφ.3/17). Αυτό το πρόσωπο είναι ο Χριστός. Τότε, τα «δεν μπορώ» θα εξαφανιστούν και τη θέση τους θα πάρει το «πάντα δύναμαι». Αν δεχθούμε συνειδητά το Χριστό ως προσωπικό μας Σωτήρα, τότε το Πνεύμα του Θεού μπορεί να επιφέρει μια ριζική αλλαγή στον εσωτερικό μας κόσμο, ώστε τα επόμενα λόγια του Απ. Παύλου να αποκτήσουν  προσωπική αξία για τον καθένα. «Όποιος ανήκει στο Χριστό είναι μια καινούρια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν. Όλα έγιναν καινούρια. Κι όλα αυτά προέρχονται από το Θεό…» (Β Κορ.5/17).

Πιστεύω ότι το μυστικό της προσωπικής ευτυχίας  βρίσκεται σε τούτα τα λόγια του Θεανθρώπου. «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε τίποτε να κάνετε» (Ιω.15/5). Τώρα λοιπόν ξέρεις γιατί δεν μπορείς. Αλλά ξέρεις επίσης, ότι μπορείς να πάψεις να μη μπορείς, αν ακόμα δεν μπορείς, αγαπητέ αναγνώστη.

stavrinoup@hotmail.com
Λεμεσός- Κύπρος