Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Σε όλη την Ευρώπη, ιδίως τη Σκανδιναβία, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι, υπομονετικοί, ευγενικοί, και αγαπούν την τάξη. Οι Έλληνες, αντίθετα, είμαστε οι πιο νευρικοί, αγχώδεις και βιαστικοί από όλους τους Ευρωπαίους.

      Πρώτα – πρώτα υποφέρουμε όταν πρέπει να περιμένουμε στη σειρά.

·           Εκείνα τα χαρτάκια με το νούμερο προτεραιότητας στην τράπεζα και το ταχυδρομείο μας ανεβάζουν την πίεση και μας σπάζουν τα νεύρα.

·           Στο σουπερμάρκετ η ουρά πριν από εμάς αργεί εκνευριστικά να προχωρήσει.

·           Στην εφορία, στη ΔΕΗ, δε φτάνει που μας τα παίρνουν, μας βγάζουν και την ψυχή μια ώρα ορθοστασία στην ουρά.

·           Στο αυτόματο μηχάνημα ΑΤΜ της τράπεζας όλοι πριν από μας αργούν και τώρα μαθαίνουν να το χειρίζονται.

      Παραγγέλνουμε στην ταβέρνα, και δεν έχουμε υπομονή, μέχρι να ετοιμαστεί και να μας σερβίρουν αυτό που παραγγείλαμε έχουμε ήδη μισοχορτάσει τρώγοντας ψωμί, σαλάτα και ορεκτικά – κάτι που το ξέρουν οι ταβερνιάρηδες για να κάνουν τις μερίδες όσο γίνεται πιο μικρές.

     Όταν οδηγούμε το αυτοκίνητο όλοι οι προπορευόμενοι μάς φαίνονται αργοκίνητοι και θέλουμε να τους προσπεράσουμε. Στο φανάρι μόλις ανάψει το πράσινο φως τους κορνάρουμε να πεταχτούν, να ξεκινήσουν σε κλάσματα του δευτερόλεπτου.

      Γιατί τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε;

      Γιατί είμαστε τόσο βιαστικοί;

      Η σύγχρονη διεθνής ψυχολογία λέει ότι, γενικά, είμαστε μπερδεμένοι, και μάλλον δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Κι ακόμα, ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι από αυτά που έχουμε.

     Μια άλλη άποψη, καθαρά ελληνική, λέει ότι, γενικά, είμαστε ταλαιπωρημένοι και αγανακτισμένοι…