ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕ MP3

Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός

« Τι περί των λοιπών μεριμνάτε;»

Αναγνώσματα: Λουκάς 12,22-31& Α΄ Πέτρου 5,5-7 (Νέα Μετάφραση της Βίβλου)

Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό, πιο αναγκαίο και πιο επίκαιρο από του ν’ ακούσει ο σύγχρονος άνθρωπος αυτά τα λόγια του Ιησού: «Γιατί μεριμνάτε;» Σήμερα όλοι λίγο ώς πολύ πονούν, είναι στενοχωρημένοι, είναι πιεσμένοι και τρέχουν στους γιατρούς με κατάθλιψη. Η οικονομική κρίση έχει επιφέρει ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα μαζί με τα οικογενειακά και τα οικονομικά. Η ζωή έχει γίνει μια κόλαση.

Απ’ αυτή την κόλαση έρχεται να μας βγάλει και να μας προστατέψει με τα λόγια του ο Χριστός, λόγια ανεκτίμητης διαχρονικής αξίας. Τι ήθελε να πει στους μαθητές του ο Χριστός; τι ήθελε να τους θυμίσει; τι ήθελε να τους διδάξει; ποια ήταν η επιχειρηματολογία του;

Η ομιλία του Κυρίου αρχίζει με μια μικρή φράση: «διά  τούτο». Ποιο ήταν αυτό το «διά τούτο»; Λίγο πιο πριν είχε αναφέρει την παραβολή του άφρονα πλούσιου, που η μέριμνά του δεν τον ωφέλησε όταν ήρθε ν’ αντιμετωπίσει την αιωνιότητα. «Γι’ αυτό τον λόγο», καταλήγει ο Ιησούς, «δεν πρέπει να μεριμνάτε, επειδή η δουλεία του πλούτου είναι ασυμβίβαστη με τον Θεό». Οι Ιουδαίοι της εποχής πίστευαν ότι οι πλούσιοι είναι οι ευνοημένοι του Θεού (πρβλ. σήμερα το «ευαγγέλιο της ευημερίας»). Τώρα ο Ιησούς προβάλλει κάτι παραπάνω από τον πλούτο για να είναι ο άνθρωπος αρεστός στον Θεό.

Το ρ. μεριμνώ (από το μέριμνα) από τη ρίζα μερίς à μερίζω à διασπώ. Μέριμνα είναι η  ανησυχία που διασπά την προσωπικότητα του ανθρώπου (Εκκλησιαστής 2,26). Επτά επιχειρήματα παραθέτει ο Ιησούς (Λουκάς 12,23-30) για να μας πείσει να μη μεριμνάμε για υλικά πράγματα.

1) Η ανωτερότητα του ανθρώπινου σώματος (εδ. 23). Δεν πρέπει να μεριμνάμε, επειδή η ζωή μας είναι σπουδαιότερη από το φαγητό, και το σώμα μας από τα ρούχα. Η πολυπλοκότητα του σώματος (το νευρικό σύστημα, το κυκλοφορικό, το πεπτικό, το ανοσοποιητικό, τα επιμέρους όργανα: το μάτι, η καρδιά, το νεφρό κλπ.) συνηγορούν γι’ αυτό.

2) Η ανωτερότητα της ψυχής από την υπόλοιπη δημιουργία (εδ. 24). Δεν πρέπει να μεριμνάμε, επειδή ως ψυχές ενώπιον του Θεού αξίζουμε πολύ περισσότερο από τα πουλιά. Όλη η δημιουργία είναι αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Είπε και έγιναν. Τον άνθρωπο τον έπλασε ο ίδιος και του έδωσε τη δική του «πνοή ζωής». Έχεις, άραγε, φροντίσει για το αιώνιο μέλλον της ψυχής σου; Έχεις δοθεί στον Χριστό;

3) Το ανώφελο των προσπαθειών μας (εδ. 25-26). Δεν πρέπει να μεριμνάμε, επειδή δεν έχουμε τη δυνατότητα να πετύχουμε το παραμικρό. Γιατί ν’ αγωνιάμε για τα υπόλοιπα; Ο άφρων πλούσιος δεν κατάφερε με όλη του τη μέριμνα να παρατείνει ούτε για μία ώρα τη ζωή του. Μπορεί να μπήκαμε στον μικρόκοσμο, στον μεγαλόκοσμο και στο ανθρώπινο DNA αλλά δεν μπορούμε να προσθέσουμε μία πιθαμή στο ανάστημά μας.

4) Η μεγαλοπρέπεια της δημιουργίας (εδ. 27). Δεν πρέπει να μεριμνάμε, επειδή όλη η δημιουργία έχει μια ανώτερη μεγαλοπρέπεια ακόμη κι από τον βασιλιά Σολομώντα! Αν ο Θεός ντύνει τα πιο ασήμαντα αγρολούλουδα τόσο όμορφα, γιατί δεν θα φροντίσει για μας; Το περιβάλλον γύρω μας, που τόσο απερίσκεπτα το καταστρέφουμε (θάλασσες, ποτάμια, αέρας κλπ.) μάς μιλάει για τη φροντίδα του Θεού για μας.

5) Η ολέθρια πνευματική συνέπεια του άγχους (εδ. 29). Δεν πρέπει να μεριμνάμε, επειδή με το άγχος «μετεωριζόμαστε» (κατά το πρωτ. κείμενο). Μετεωρίζομαι σημαίνει τον περισπασμό από τα επίγεια στα επουράνια, την άστατη συμπεριφορά και τον κλυδωνισμό. Συχνά ζούμε τη ζωή του Πνεύματος αλλά σε περιορισμένο βαθμό, γιατί το άλλο πόδι μας είναι στη σάρκα. Η μέριμνα δεν μας αφήνει ν’ απολαύσουμε τη ζωή του Πνεύματος. Εδώ είναι και η χλιαρότητα. Ο σπόρος συμπνίγεται από τα αγκάθια των μεριμνών. Δεν είμαστε δεκτικοί στον λόγο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να ξεχερσώσουμε το παραμελημένο χωράφι της καρδιάς μας. Μας λέει: «Οργώστε καλά τα χωράφια σας αντί να σπέρνετε ανάμεσα στ’ αγκάθια» (Ιερεμίας 4,3).

6) Η βλασφημία της μέριμνας (εδ. 30α). Δεν πρέπει να μεριμνάμε, επειδή μεριμνώντας δείχνουμε ότι δεν εμπιστευόμαστε τον Θεό. Αλλά αυτό έκαναν και οι ειδωλολάτρες: λάτρευαν τα είδωλα και θυσίαζαν σ’ αυτά ακόμη και τα παιδιά τους  για να έχουν καλές σοδειές, αλλά μετά ξεχνούσαν τον θεό τους και πάσχιζαν να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους. Έτσι, όμως, εξισώνουμε τον αληθινό Θεό με τα είδωλα!

7) Η μέριμνα του Θεού (εδ. 30β). Δεν πρέπει να αγχωνόμαστε, επειδή ο Θεός ξέρει καλά τις ανάγκες μας. Σε αντίθεση με τα είδωλα, ο Θεός μας έχει και μάτια και αφτιά και ακούει τις προσευχές μας, και καρδιά που μας αγαπάει!

Τι να κάνουμε λοιπόν;

Ο Χριστός δίνει την απάντηση: «Εσείς να επιζητείτε μόνο τη βασιλεία του Θεού, κι όλα αυτά θ’ ακολουθήσουν» (εδ. 31). Το κείμενο έχει ένα δυνατό μόριο: «Πλην»! Να επιζητούμε τη βασιλεία του Θεού, δηλαδή να φροντίζουμε για τις υποθέσεις του έργου του Θεού, της εκκλησίας του, της διάδοσης του ευαγγελίου του, της αλληλοοικοδομής των πιστών, προσφέροντας τα πάντα στον Κύριο. Κι όταν εμείς ασχοληθούμε με τις υποθέσεις του Θεού, τότε ΕΚΕΙΝΟΣ θ’ ασχοληθεί με τις δικές μας υποθέσεις!

Το παράλληλο εδάφιο στον Ματθαίο λέει «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού». Στη δική μας περικοπή διαβάζουμε «Ζητείτε μόνον την βασιλείαν του Θεού». Κι έλεγε ένας: όταν ζητάμε πρώτα απ’ όλα τη βασιλεία του Θεού θα φτάσουμε να ζητάμε και μόνον τη βασιλεία του Θεού και τίποτε άλλο, γιατί αυτή και μόνο θα γεμίζει την καρδιά μας με τη δική της ειρήνη μέσα μας, τότε που όλα θα βρίσκουν τη σωστή τους θέση στη ζωή μας.

Πόσο ενθαρρυντικά είναι τα λόγια του απ. Πέτρου: «Αφήστε όλες σας τις φροντίδες σ’ αυτόν, γιατί αυτός φροντίζει για σας»!