ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΄Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ

 

Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο προνόμιο του Χριστιανού και παράλληλα η μεγαλύτερη αποτυχία του. Μερικά ερωτήματα σε σχέση με την προσευχή: 1. Γιατί να προσευχόμαστε, αφού ο Θεός ήδη γνωρίζει τις ανάγκες μας;

Δεν προσευχόμαστε για να εντυπωσιάσουμε ή να πληροφορήσουμε τον Θεό, αλλά να Τον προσκαλέσουμε. Προσευχόμαστε για να έχουμε κοινωνία με τον Θεό, έτσι μπορεί να μας ενδυναμώσει και να μας  αυξήσει και, ακόμη, γιατί εξαρτιόμαστε απ’ Αυτόν.

2. Για ποιο σκοπό είναι σωστό να προσευχόμαστε;

Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή μας που  δεν μπορεί να το αγγίξει η προσευχή. Πολλές φόρες

θέλουμε να διαιρέσουμε τη  ζωή μας, σε κοσμική και πνευματική. ΄Ετσι, προσευχόμαστε 

γι αυτά που είναι πνευματικά, ιερά,  αλλά διαχειριζόμαστε τα κοσμικά μόνοι μας. Πρέπει να προσευχόμαστε για το καθετί.    

3. Ακούει ο Θεός τις προσευχές των μη σωσμένων;

 

Ο Κορνήλιος δεν ήταν σωσμένος, αλλά ο Θεός άκουσε την προσευχή του (Πράξεις κεφ. 10). Ο Θεός ακούει τις προσευχές και των μην σωσμένων. Για τους πιστούς όμως δίνει πολλά περισσότερα- τις υποσχέσεις Του, που βρίσκονται στον Λόγο Του.

4. Γιατί προσευχόμαστε στο΄Ονομα του Ιησού; Ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα μας δώσει ό,τι ζητούμε, όταν προσευχόμαστε στο ΄Ονομα του Ιησού (Ιωάν. 14/13-14). Όταν ζητούμε στο ΄Ονομά Του, ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: ο Ιησούς το εγκρίνει αυτό που ζητούμε; Είναι για τη δόξα Του; Θα συντελέσει στην πνευματική μας πρόοδο;

5. Μας δίνει ο Θεός πάντα ό,τι Του ζητούμε;

Όχι, και ευχαριστούμε τον Θεό που δεν το κάνει! Κάποτε ζητούμε από τον Θεό τα λάθος πράγματα (Αριθμοί 11/11-15, Ματθ. 20/20-22). ΄ Άλλες φορές, οι προσευχές  μας

δεν απαντώνται γιατί υπάρχει αμαρτία στη ζωή μας (Ησαϊας 59/2, Ψαλμός 66/18)  

6. Η προσευχή μας αλλάζει το Νου του Θεού;

Όχι. Η προσευχή δεν αλλάζει το νου του Θεού. Η προσευχή πιάνεται από το θέλημα Του. Ο Θεός είναι αναλλοίωτος (Μαλαχίας 3/6, Ιακ. 1/17). Ο Θεός όμως θα κάνει πράγματα όταν προσευχόμαστε, που δεν θα τα έκανε αν δεν προσευχόμασταν (Ιακ. 4/2). Η προσευχή επιδρά σ’ αυτό που ο Θεός κάνει, αλλά δεν Τον αλλάζει.

7. Τι κάνουμε όταν δεν έχουμε απάντηση στις προσευχές μας;

Επιμένουμε- συνεχίζουμε να προσευχόμαστε. Ο Δανιήλ προσευχήθηκε για τρεις

ολόκληρες εβδομάδες για ένα θέμα, προτού ο Θεός απαντήσει (Δανιήλ 10, Λουκάς 18/1). 

Να πάψουμε να προσευχόμαστε- υπάρχει καιρός που πρέπει να παραιτηθούμε από την προσευχή.

Ο Παύλος προσευχήθηκε τρεις φορές, ο Θεός να τον ελευθερώσει από τον σκόλοπα, που

είχε στη σάρκα του. Ο Θεός δεν έδωσε στον Παύλο αυτό που ζήτησε, αλλά του έδωσε κάτι

καλύτερο απ’ αυτό που ζήτησε (Β’ Κορ. 12/8,9).

8. Θα έπρεπε να περιμένουμε θαύματα, όταν προσευχόμαστε;

Μερικοί έχουν τη συνήθεια να ζητούν συνεχώς θαύματα.  Βλέπουμε  πολλά θαύματα που έγιναν στο παρελθόν, την εποχή της Βίβλου. Μ’ αυτά δοξάστηκε ο Θεός και επιβεβαιώθηκε η ταυτότητά Του. Τα θαύματα  συντέλεσαν στην επέκταση του έργου Του.  Ο Θεός και σήμερα είναι Θεός δύναμης και θαυμάτων (Ιερεμ. 32/17). Αν ο Θεός έχει ένα θαύμα για σένα, θα σου δώσει μια θαυματουργική πίστη!    

9. ΄Εχει ο Θεός ευνοούμενους, των οποίων τις προσευχές ακούει;   

Ο Θεός ακούει την προσευχή σου τόσο γρήγορα, όσο και του πιο δυνατού ιεροκήρυκα, όπως του Μπίλλυ Γκράχαμ ή οποιουδήποτε άλλου (Ψαλμός 65/2). Υπάρχουν όμως μερικοί πιστοί στους οποίους θα καταφεύγαμε, αν είχαμε ανάγκη κάποιος να προσευχηθεί για μας. Θα τους ζητούσαμε να προσευχηθούν, γιατί, ξέρουμε ότι αυτοί πιστεύουν στην προσευχή. Ο Θεός δεν έχει ευνοούμενους, αλλά έχει ανθρώπους που είναι πολύ κοντά Του.

10. Πώς μπορώ να ξέρω το θέλημα του Θεού στην προσευχή;

Η προσευχή που φτάνει στον Ουρανό, είναι η προσευχή που ξεκινά από τον Ουρανό. Θα επιζητούσες να γίνει το θέλημα του Θεού, αν θα γνώριζες το καθετί από τη μεριά του Θεού. Το κλειδί είναι να εμμένουμε στον Χριστό. Ο Ιησούς είπε: «Αν μείνετε ενωμένοι

μαζί μου, και τα λόγια μου μείνουν μέσα σας, θα ζητάτε ό,τι αν θέλετε, και θα γίνει σε σας».  

Αν μένεις στον Χριστό, θα ανακαλύψεις ότι ο Θεός θα οδηγεί και θα κατευθύνει τις προσευχές σου και θα προσεύχεσαι στο θέλημα του Θεού. Μην περιμένεις να προσευχηθείς, ως ότου έχεις όλες τις απαντήσεις. Δεν θα περίμενες να μάθεις για τον ηλεκτρισμό και μετά να πατήσεις το διακόπτη για να ανάψουν τα φώτα. Τι προνόμιο, όλα να τα φέρνουμε στον Θεό με προσευχή.   

                                          19^η  Απριλίου του 1529                                                                                         

Όταν κάποιος σε ρωτήσει, ποια είναι η θρησκεία σου, τι  απάντηση θα δώσεις; Υπάρχουν πολλά  ονόματα για να περιγράψουν τις διάφορες χριστιανικές αποχρώσεις. Μια απ’ αυτές είναι η ονομασία «Προτεστάντης». Ήταν η 19^η  Απριλίου του 1529, όταν δόθηκε για πρώτη φορά ο χαρακτηρισμός «προτεστάντης». Ο Μαρτίνος Λούθηρος είχε χαρακτηριστεί αιρετικός, τόσο από τον Πάπα όσο και από τον αυτοκράτορα, καθώς οι ακόλουθοί του πολλαπλασιάζονταν με γρήγορο ρυθμό. Ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε’  δεν μπορούσε να καταστείλει τους μεταρρυθμιστές, όπως το επιθυμούσε, γιατί οι Τούρκοι απειλούσαν την αυτοκρατορία του από την ανατολή, και ο Πάπας και ο ίδιος

είχαν διαμάχες μεταξύ τους.

Το 1521, στη Worms, της Γερμανίας, ο Κάρολος Ε’ υπέγραψε ένα διάταγμα με το οποίο έθετε εκτός νόμου τον Λούθηρο. Πέντε χρόνια αργότερα, σε ένα άλλο αυτοκρατορικό συμβούλιο, ο Κάρολος συμφώνησε να αναβάλει οτιδήποτε είχε σχέση με θρησκευτικά ζητήματα… Συμφώνησε ότι, ως ότου καθιερωθεί μια επίσημη πολιτική, κάθε κρατίδιο στην επικράτεια του, να κυβερνιέται σύμφωνα με την επιθυμία του κυβερνήτη του, που πίστευε ήταν αυτό αρεστό στον Θεό. Στην πράξη, αυτό σήμαινε ότι σε όλην την Γερμανία πολλές ανεξάρτητες πόλεις, κυβερνήσεις και εκλέκτορες θα επέβαλαν τη θρησκεία του κάθε πρίγκιπα ή τοπικού κυβερνήτη στους υπηκόους τους. Η Δίαιτα απαγόρευσε οποιαδήποτε επέκταση της Μεταρρύθμισης, ως ότου ένα Γερμανικό συμβούλιο μπορούσε να συναντηθεί το επόμενο έτος. Ο Κάρολος Ε’ διακήρυξε ότι θα εξαφάνιζε την «αίρεση» του Λουθηρανισμού. Πέντε πρίγκιπες, ακόλουθοι της Μεταρρύθμισης και δεκατέσσερις πόλεις, συνέταξαν μια διαμαρτυρία, μια επίσημη νομική προσφυγή, για τους ίδιους, τους υπηκόους τους και όλους όσους, στη συνέχεια, ή στο μέλλον θα ήθελαν να πιστεύουν στο Λόγο του Θεού. (Δεν είχε επισήμως δημοσιευθεί μέχρι τον Ιούλιο.)

Οκτώ χρόνια πριν, ο Λούθηρος ήταν ένας μοναχικός μοναχός που στάθηκε ακλόνητος στον Λόγο του Θεού και την ελευθερία της συνείδησης, στη Δίαιτα της Worms. Αλλά ως το 1529, ο κόσμος είχε αλλάξει: υπήρχε μια οργανωμένη ομάδα ηγετών, που ήταν προσκολλημένοι στο Λόγο του Θεού, ενάντια  στην τυραννική εξουσία του πάπα. Αυτό δε σήμαινε ότι κάθε διαμαρτυρόμενος ήταν και Λουθηρανός. Αυτή η ομάδα των μεταρρυθμιστών χρειαζόταν ένα όνομα. Από τη διαμαρτυρία και την έκκληση στη Δίαιτα της Speyer, αυτοί που αποσπάστηκαν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία άρχισαν να ονομάζονται Προτεστάντες.

Σήμερα, οι προτεστάντες αποτελούν έναν από τους τρεις μεγάλους κλάδους του Χριστιανισμού. Παρ’ ότι και οι τρεις εκκλησίες έχουν τα ίδια βασικά δόγματα πίστης, εντούτοις έχουν πολλές άλλες διαφορές. Ίσως η βασική διαφορά είναι ότι, ενώ η Ανατολική Ορθόδοξη και Ρωμαϊκή παράδοση συνδυάζουν την Αγία Γραφή με την αυθεντία της εκκλησιαστικής παράδοσης ή ενός πάπα, οι Προτεστάντες στηρίζονται στη μοναδική αυθεντία, για την πίστη τους, που είναι η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού. Δέχονται ακόμη την ιεροσύνη όλων των πιστών και το δόγμα της δικαίωσης μόνο διά της πίστεως.

 

                                                                                         ******

ΣΧΟΛΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΜΑΣ

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ

 

 

 

Ray Stedman

 

 

 

«Και εξηλείφθη παν το υπάρχον επί του προσώπου της γης, από ανθρώπου έως κτήνους,

έως ερπετού και έως πτηνού του ουρανού, και εξηλείφθησαν από της γης∙ έμενε δε μόνον ο Νώε, και όσα ήσαν μετ’ αυτού εν τη κιβωτώ» (Γέν. 7/23).

Τι εκπληκτικό γεγονός η έκταση που πήρε η κρίση του Θεού κατά τον κατακλυσμό στα χρόνια του Νώε! Πολλοί σήμερα ρωτούν αν ο κατακλυσμός ήταν ένα παγκόσμιο γεγονός. Αυτό είναι πολύ δύσκολο ν’ απαντηθεί. Ένα όμως είναι βέβαιο, ότι κατέστρεψε όλο τον πολιτισμό εκείνης της εποχής. Ο Πέτρος λέει ότι «ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος» (Β´ Πέτρ. 3/6). Ξαφνικά και απότομα

όλος ο πολιτισμός εκείνης της εποχής έληξε. Στην όλη αφήγηση του κατακλυσμού οι Γραφές μάς προειδοποιούν για το ξαφνικό του ερχομού της κρίσης του Θεού. Η δική μας καθημερινότητα προσθέτει τη μαρτυρία της για το πόσο αιφνίδια μπορεί να χτυπήσει την πόρτα του ανθρώπου ο θάνατος.

Στην προσωπική μου ζωή αυτό το γεγονός υπογραμμίστηκε όταν κάποτε είχα ένα παρά-λίγο θανατηφόρο ατύχημα με το αυτοκίνητο. Οδηγούσα με κατεύθυνση την εθνική οδό κι ενώ ετοιμαζόμουν να μπω στο ρεύμα, έχοντας αναπτύξει ταχύτητα εκατό χιλιόμετρα γεμάτα την ώρα, ξαφνικά ένα φορτηγάκι που ήταν σταματημένο στην άκρη του δρόμου μπήκε μπροστά και μ’ έκοψε. Εκείνο που σκέφτηκα αμέσως ήταν: «Πάει, αυτό ήταν. Δεν θα βγω ζωντανός από ’δω γιατί αυτό είναι τελείως αδύνατο». Αλλά με τη Χάρη του Θεού κατόρθωσα να μανουβράρω το αυτοκίνητο,έτσι ώστε να περάσω το φορτηγάκι απ’ το πλάι και να του βγω από μπρος, ενώ εκείνο φρέναρε επίσης όσο μπορούσε έτσι που τελικά δεν χτύπησε κανείς. Ήταν όμως μια πολύ παρά τρίχα υπόθεση.

Κάτι τέτοιο μπορεί επίσης να συμβεί σε μια ολόκληρη εποχή. Αυτή είναι η έννοια του συγκεκριμένου χωρίου. Ο ιστός της κοινωνίας μπορεί να έχει τόσο σαπίσει που η συνεκτικότητά του να είναι πια ανύπαρκτη. Όπως συμβαίνει με το ιστιοφόρο το οποίο πιάνεται στη θαλασσοταραχή, πρώτα εμφανίζεται ένα ρήγμα στο πανί που ταχύτατα εξελίσσεται σε τεράστιο σκίσιμο και στη συνέχεια όλο το σκάφος θρυμματίζεται. Η ολοκληρωτική καταστροφή είναι αναπόφευκτη μόλις αρχίσει η διαδικασία.

Αυτό είναι το μάθημα που μας διδάσκει η ιστορία της κιβωτού του Νώε. Είναι ξεκάθαρο ότι τα μεγάλα και μοιραία ερωτηματικά απευθύνονται στον καθένα μας κατ’ ιδίαν και είναι σχεδόν άηχα. Σπάνια ο Θεός μάς φέρνει αντιμέτωπους με δραματικές στιγμές όπου πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Πριν έρθει η πλημμύρα, οι άνθρωποι της εποχής του Νώε σίγουρα θα ήθελαν να’χαν αρχίσει ν’ ακούγονται οι κεραυνοί μια βδομάδα πριν. Κάτι τέτοιο θα τους προειδοποιούσε. Αλλά οι ουρανοί ήταν ξάστεροι και ο Νώε είχε κλειστεί στην κιβωτό όταν ακόμα δεν υπήρχε κανένα εξωτερικό σημάδι που να προμήνυε την κρίση. Οι άνθρωποι βρίσκονταν λοιπόν εδραιωμένοι στις θέσεις τους—είτε της πίστης είτε της απιστίας—όσον αφορά την πρόταση που έκανε ο Θεός μέσω του Νώε.

Τις προάλλες μια γυναίκα μου έδωσε ένα σημείωμα απ’ το γιο της που έλεγε: «Όταν δω τον κόσμο να καίγεται σύμφωνα με τα λεγόμενα των προφητειών, τότε θα πιστέψω». Τότε όμως θα είναι πολύ αργά. Αυτό ακριβώς είχαν πει και οι άνθρωποι τον καιρό του Νώε. «Όταν ακούσουμε τη βροχή να έρχεται και τον κεραυνό να ξεκινάει από την ουράνια αφετηρία του, τότε θα πιστέψουμε». Ο Θεός όμως είχε κλείσει την πόρτα γιατί τότε πια ήταν πολύ αργά.

Το παίρνετεστα σοβαρά αυτό; Μπορεί αύριο να πεθάνετε. Το μεγάλο ερώτημα στο οποίο οδηγούν οι Γραφές είναι ότι, αφού η ζωή είναι τόσο αβέβαιη, γιατί να μη ζήσουμε το σήμερα; Όχι βέβαια με την έννοια του κενού σε περιεχόμενο θανάτου της δίνης στην οποίο κινείται ο κόσμος, αλλά με την πλήρη ένταση της δύναμης του Πνεύματος, γνωρίζοντας πως όλα όσα είναι πράγματι ζωτικά είναι φυλαγμένα ασφαλώς στην κιβωτό «Ιησούς Χριστός», μια κληρονομιά «πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς

δι’ ημάς∙ οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην

να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ» (Α´ Πέτρ. 1/4β-5).

Κύριε, σε ευχαριστώ γιαυτή την ημέρα. Είθε να την ζήσω με την επίγνωση ότι είναι ένα δώρο από Σένα και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να με καλέσεις να επιστρέψω στον οίκο Σου.

 

Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry

 

 

 

(© 2007 by Elaine Stedman—από το βιβλίο του συγγραφέα The Power of His Presence, devotional@raystedman.org, April 26 2011)