του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη
Δεν λέει να κοπάσει όλος αυτός ο θόρυβος γύρω από τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη. Όχι μόνον αλλά ο θόρυβος επιτείνεται όλο και περισσότερο. Φέτος μάλιστα στην όλη εικόνα προστέθηκαν και οι «τηλεμαχίες», ελληνιστί ντιμπέιτ, και εννοώ αυτό μεταξύ των δύο αρχηγών. Τα άλλα γίνονταν και παλιότερα.
Τόσο από τα ανά την επικράτεια μπαλκόνια όσο και στις τηλεοπτικές συζητήσεις και στις τηλεμαχίες, οι έννοιες που ακούστηκαν τις περισσότερες φορές ήταν «η αλήθεια», «η πραγματικότητα», η αξιοπιστία γενικότερα. Κανένας πολιτικός αρχηγός ή βουλευτής του ενός κόμματος δεν θεωρεί κανέναν αρχηγό ή βουλευτή των άλλων κομμάτων αξιόπιστο. Η μεγαλύτερη επιδίωξή τους είναι πώς θα βγάλουν ο ένας τον άλλο ψεύτη.
Η φύση του ανθρώπου είναι να είναι αναξιόπιστος. Ο Χριστός είπε κάποτε ότι όποιοι ακολουθούν τον διάβολο είναι παιδιά του ψεύδους. Μόνον εάν ο άνθρωπος αποτινάξει, με την πίστη στο λυτρωτικό έργο του Χριστού, τον ζυγό του διαβόλου από πάνω του και συνδεθεί με τον Θεό Πατέρα και γίνει έτσι παιδί του, μόνο τότε μπορεί να αλλάξει και να γίνει άνθρωπος ειλικρινής και παιδί της αλήθειας. Ένας από τους λόγους που ο Δαβίδ εξυμνεί τον Θεό στους Ψαλμούς του, είναι ότι ο Κύριος είναι αξιόπιστος. Ο λόγος Του είναι αξιόπιστος.
«Τέλειες είναι του Θεού μου οι ενέργειες,
ο λόγος του Κυρίου είν’ αξιόπιστος·
αυτός ασπίδα γίνεται σ’ όλους
που καταφεύγουνε σ’ αυτόν»
(Ψαλμός 18,31 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου)
Ποιος πολιτικός δεν θα ζήλευε μια τέτοια αφοσίωση από τους ψηφοφόρους του!
Θα εμπιστευθείς για το ζήτημα της σωτηρίας σου έναν τέτοιον αξιόπιστο Θεό;