Το ίδρυμα «Άρτος Ζωής», στην Αθήνα, είναι αξιόλογο με σημαντικές δραστηριότητες: Έκδοση βιβλίων, εκπαιδευτικό έργο, διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων. Πρόεδρος του από 2008 είναι ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, ο οποίος σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Δίδαξε πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Από το 1998 ως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού “Νέα Εστία”. ΄Εχει γράψει μερικά σημαντικά βιβλία. Σε ένα απ’ αυτά, «Ο Θεός στην Πόλη», γράφει: «…Όλοι αυτοί οι θιασώτες της πατερικής στροφής αγνοούν ότι το corpus της πατερικής σκέψης το συγκροτούν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του ερμηνευτικά στη Βίβλο κείμενα και ότι το τελικό κριτήριο με το οποίο δοκιμάζεται η αλήθεια ή η πλάνη, είναι κατά τους Πατέρες η Γραφή;» (σελ.130).
Μέσα σ’ αυτή την λιτή πρόταση τονίζεται η βασική αλήθεια και η πεμπτουσία του Χριστιανισμού, ότι, δηλ., όλα τα δόγματα και η διδασκαλία σε θέματα πίστης και ζωής πρέπει να αντλούνται από την Αγία Γραφή. Αυτό έκαναν οι πιστοί όλων των αιώνων (οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Μεταρρυθμιστές, κ.ά.). Δυστυχώς, στις ημέρες μας, μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της απαξίωσης των αξιών και της εκκοσμίκευσης, πολλές εκκλησίες, όλων των χριστιανικών αποχρώσεων, έχουν περιθωριοποιήσει την Αγία Γραφή και προβάλλουν περισσότερο παραδόσεις και συγγράμματα ανθρώπων.
Πολλοί ιεροκήρυκες έπαψαν να κηρύττουν από το Λόγο του Θεού και κηρύττουν ανθρώπινες ιδέες. Αποτέλεσμα αυτού είναι η καχεκτική πνευματική ζωή των μελών τους. Ο απ. Παύλος παραγγέλλει στον Τιμόθεο: «να κηρύξεις το Λόγο του Θεού…» (Β΄Τιμ. 4/2) και «γιατί ο Λόγος του Θεού είναι ζωντανός και αποτελεσματικός και κοφτερότερος από οποιοδήποτε δίκοπο μαχαίρι, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι το σημείο να διαχωρίζει την ψυχή από το πνεύμα και τις αρθρώσεις από το μεδούλι, κι έχει τη δύναμη να διακρίνει τους διαλογισμούς και τις προθέσεις της καρδιάς» (Εβρ. 4/12). Και σ’ άλλο σημείο βροντοφωνάζει, «άλλωστε δεν ντρέπομαι για το Ευαγγέλιο του Χριστού, γιατί είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθένα που πιστεύει, τόσο για τον Ιουδαίο αρχικά όσο και για τον Έλληνα» (Ρωμ. 1/16).ÂÂ Κι αυτό γιατί,ÂÂ «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για διόρθωση, για διαπαιδαγώγηση η οποία οδηγεί σε μια ζωή δικαιοσύνης…» (Β΄Τιμ. 3/16). Ασφαλώς, τα κηρύγματα και τα μηνύματα πρέπει να είναι παρμένα και στηριγμένα στη Βίβλο. Πρέπει όμως να είναι και Χριστοκεντρικά. Ο απόστολος Πέτρος κήρυξε ένα τέτοιο απλό μήνυμα την ημέρα της Πεντηκοστής και 3000 άτομα μετανόησαν και επέστρεψαν στον Χριστό. Ο δε απ. Παύλος διακήρυττε: «Εμείς όμως κηρύττουμε το Χριστό, που έχει σταυρωθεί, πράγμα που για τους Ιουδαίους είναι σκάνδαλο και για τους Έλληνες ανοησία!» (Α΄ Κορ. 1/18). Είναι καιρός να επιστρέψουμε στην αποστολική εκκλησία. Στο κέντρο της εκκλησιαστικής, οικογενειακής και ατομικής ζωής, να είναι η ΒΙΒΛΟΣ και ο ΧΡΙΣΤΟΣ!
Λέγεται ότι δύο άνδρες πήγαν μια Κυριακή να ακούσουν τον Δρ Joseph Parker στο Λονδίνο. Μετά το κήρυγμα, στο δρόμο, σχολίαζαν: «Ω, τι ευγλωττία!ÂÂ Ξέρει πώς να επιλέγει τις σωστές λέξεις και να τις λέει σωστά! Η ρητορική του δεινότητα είναι ακαταμάχητη!»
Οι ίδιοι άνδρες μια άλλη Κυριακή πήγαν να ακούσουν τον Σπέρτζον. Μόλις τελείωσε το κήρυγμα, στράφηκε ο ένας στον άλλο και του ψιθύρισε: «Ω, τι θαυμαστός Χριστός!»