Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Από το 2007, που η γειτονική μας χώρα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και καταργήθηκαν οι βίζες, οι ελληνικοί δρόμοι γέμισαν βουλγαρικά αυτοκίνητα. Οι γείτονές μας έρχονται για δουλειά, για τουρισμό, για να αγοράσουν κανένα εξοχικό στη Θάσο ή Χαλκιδική, για μικροεμπόριο,  για επαιτεία, κ.ά.

Εκτός από τα Ι.Χ. κυκλοφορούν και πολλά φορτηγά. Τώρα τελευταία έρχονται πολλά τριαξονικά, φορτωμένα κορμούς δέντρων και καυσόξυλα. Τα ξεφορτώνουν στις μάντρες καυσόξυλων. Γέμισε ο τόπος από βουλγαρικά καυσόξυλα, τα οποία είναι πιο φτηνά από τα ελληνικά, 20 – 40 ευρώ τον τόνο.

Βέβαια, οι Έλληνες έμποροι καυσόξυλων με πονηρία και απάτη συχνά βαφτίζουν τα βουλγαρικά αυτά καυσόξυλα σε ελληνικά, για να τα πουλούν ακριβότερα και να κερδίζουν ακόμα περισσότερο.

Η Βουλγαρία εκτός από καυσόξυλα μας προμηθεύει και με ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο παράγει στον πυρηνικό της σταθμό στο Κοσλοντούι, κοντά στον ποταμό Δούναβη. Το καλοκαίρι στην Ελλάδα η κατανάλωση με τα κλιματιστικά είναι μεγάλη και η εγχώρια παραγωγή δεν φτάνει. Τότε η Δ.Ε.Η. εισάγει ρεύμα από τη γειτονική χώρα για να συμπληρώσει.

΄Ετσι, λοιπόν, όσοι από μας το χειμώνα θερμαίνονται με σόμπες ή τζάκια, κι όσοι χρησιμοποιούν ηλεκτρικά σώματα καλοριφέρ, ή το καλοκαίρι βάζουμε στο φουλ το αίρ-κοντίσιον, πολύ πιθανό να χρησιμοποιούμε βουλγαρικά καυσόξυλα και βουλγαρικό ηλεκτρικό ρεύμα.