του Ray Stedman σε μετάφραση της Γιούλικας Κ. Masry
«Να καυχώμαι βέβαια δεν μοι συμφέρει∙ διότι θέλω ελθεί εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου. Γνωρίζω άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων (είτε εντός του σώματος, δεν εξεύρω∙ είτε εκτός του σώματος, δεν εξεύρω∙ ο Θεός εξεύρει∙) ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον, και ήκουσεν ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρείται εις άνθρωπον να λαλήση. Υπέρ του τοιούτου θέλω καυχηθή∙ υπέρ δε εμαυτού δεν θέλω καυχηθή, ειμή εις τας ασθενείας μου. Διότι, αν θελήσω να καυχηθώ, δεν θέλω είσθαι άφρων∙ επειδή αλήθειαν θέλω ειπεί∙ συστέλλομαι όμως, μη στοχασθή τις εις εμέ ανώτερόν τι αφ’ ό,τι με βλέπει, ή ακούει τι εξ εμού. Και διά να μη υπεραίρωμαι διά την υπερβολήν των αποκαλύψεων, μοι εδόθη σκόλοψ εις την σάρκα, άγγελος Σατάν, διά να με ραπίζη, διά να μη υπεραίρωμαι. Περί τούτου τρις παρεκάλεσα τον Κύριον, διά να απομακρυνθή απ’ εμού∙ και μοι είπεν, Αρκεί εις σε η χάρις μου∙ διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία.» (Β‘ Κοριν. 12:1-9α).
Ο Παύλος ήταν ένας γίγαντας της προσευχής. Επομένως, ήταν φυσικό γι’ αυτόν να απευθύνει το αίτημα της προσευχής του στο Θεό όχι μία αλλά τρεις φορές. Η απάντηση έρχεται και είναι ξεκάθαρη. Δεν ξέρω αν ήρθε μέσ’ από όραμα ή με τη δημιουργία μιας πεποίθησης στο νου του, αλλά η απάντηση ήταν ξεκάθαρη «Αρκεί εις σε η χάρις μου∙ διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία» (Β¢ Κοριν. 12:9α). Αν αυτό το εδάφιο εκφράζει μια αρχή που αληθεύει στη ζωή και ο Θεός γνωρίζει πως είναι αλήθεια ότι η δύναμή Του δείχνεται τέλεια στην αδυναμία μας, τι νομίζετε ότι προσπαθεί να επιτύχει μ’ εμάς; Να μας κάνει αδύναμους, δεν είν’ έτσι; Και τι είναι εκείνο που μας κάνει να αισθανόμαστε αδύναμοι; Αναμφισβήτητα το να βρεθούμε στη θέση να είμαστε στο στόχαστρο της επίθεσης του εχθρού της ψυχής κι εμείς να νιώθουμε ανίκανοι ν’ αντισταθούμε στις πιέσεις και να δώσουμε λύση στα προβλήματά μας. Αν λοιπόν νιώθετε αδύναμοι, δεν είναι μόνο ο εχθρός της ψυχής που σάς κάνει να νιώθετε έτσι, αλλά και ο Ίδιος ο Θεός. Ο Θεός επιτρέπει να νιώσουμε αυτή την αδυναμία, για να μας αποτρέψει από το να υιοθετούμε θέσεις και συμπεριφορές που μπορούν να μας κάνουν τελείως άχρηστους για το έργο της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Παύλος ήξερε πως το χειρότερο που μπορούσε να πάθει ήταν να νιώσει υπερηφάνεια και αλαζονεία αναφορικά με την αποκάλυψη που του χαρίστηκε. Προφανώς, ήταν προτιμότερο να κρατηθεί ο Παύλος σε θέση ταπείνωσης παρά να νιώσει ο ίδιος άνετα, οπότε ο Θεός επέτρεψε να παραμείνει στον Παύλο το «αγκάθι στο σώμα του» (ο σκόλοπας στη σάρκα). Έτσι, ο Θεός επέτρεψε να συνεχιστεί η σωματική αδυναμία του Παύλου.
Η πιο επικίνδυνη απειλή για έναν εργάτη του Χριστού είναι ο πνευματικός εγωισμός. Ειλικρινά σας εξομολογούμαι ότι αυτό είν’ εκείνο που φοβάμαι περισσότερο στο δικό μου έργο. Λέγονται πολλά καλά λόγια για μένα και πολλοί άνθρωποι «χαϊδεύουν» την υπηρηφάνειά μου, πράγμα που δίνει τέτοια ώθηση στο εγώ μου που φοβάμαι μήπως αρχίσω κι εγώ να πιστεύω ότι μερικές απ’ αυτές τις φιλοφρονήσεις αναφέρονται σε εξαιρετικές ιδιότητες τις οποίες πραγματικά έχω. Κάποτε ήμουν σ’ ένα Συνέδριο στην Καλιφόρνια και συζητούσα με το διευθυντή του Συνεδρίου αναφορικά μ’ έναν άλλο εργάτη του ευαγγελίου—για να μας έστελνε μερικούς από τους καλύτερους ομιλητές της οργάνωσής του για μια σειρά ειδικών διαλέξεων. Τότε ο άνθρωπος για τον οποίο συζητούσαμε μας πλησίασε και είπε: «Εγώ είμαι ο καλύτερος ομιλητής της ομάδας. Είμαι ο πρώτος!» Όταν αργότερα αποδείχτηκε πως η διακονία του άρχισε να κλονίζεται σοβαρά, μέχρι κατάρρευσης, και στη συνέχεια η ίδια του η οργάνωση τον απομάκρυνε από κάθε ηγετική θέση, εγώ δεν παραξενεύτηκα καθόλου γι’ αυτό. Έχω δει πολλούς ανθρώπους να ξεπέφτουν επειδή έδειξαν μεγάλη υπερηφάνεια και καυχήθηκαν για το πόσα πράγματα ο Θεός έκανε χρησιμοποιώντας τους.
Αυτό δείχνει ξεκάθαρα τον πνευματικό αγώνα τον οποίο έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Πότε νικιέται ο εχθρός της ψυχής του ανθρώπου; Όχι όταν νιώθουμε τέλεια και έχουμε υπερβολική αυτοπεποίθηση. Όχι όταν δίνεται η εντύπωση πως γίνονται θαυμάσια πράγματα μέσ’ από μας και πως η διακονία μας πηγαίνει καλά. Ο εχθρός της ψυχής θανατώνεται όταν βρισκόμαστε υπό την απειλή του όπλου και νιώθουμε αδύναμοι και αβοήθητοι, όταν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και δεν είμαστε βέβαιοι για το ποια απάντηση να δώσουμε, όταν στο μέσο του αδιέξοδου και της αδυναμίας μας ερχόμαστε ενώπιον του Κυρίου και ζητάμε απ’ Αυτόν να μας δώσει δύναμη για να προχωρήσουμε και Χάρη για να σταθούμε, προκειμένου να μην πέσουμε. Τότε είναι που είμαστε νικητές. Τότε είναι που η Βασιλεία των Ουρανών εξαπλώνεται περισσότερο από ό,τι είχε ποτέ πριν εξαπλωθεί.
Κύριε, Σ’ ευχαριστώ για τις συνθήκες της ζωής μου που με κρατούν σε θέση αδυναμίας, ώστε να εξαρτώμαι περισσότερο από Σένα.
(Copyright 2007: Elaine Stedman—από το βιβλίο The Power of His Presence”—www.RayStedman.org)
