«Όταν η εκκλησία ορθοτομεί αισθάνεται ένοχη» δήλωσε χθες στην εκδήλωση του Άρτου Ζωής «Ο Νεοναζιστικός Παγανισμός και η Ορθόδοξη Εκκλησία» ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.
Όπως έγραψα και σε παλαιότερη ανάρτηση (Η Ερμηνευτική του Σατανά), ένδειξη ότι διαβάσαμε τη Βίβλο σωστά, ότι ακούσαμε τη φωνή του Θεού, είναι η ενοχή, η συντριβή και ως επακόλουθο η δοξολογία για το γεγονός ότι σώθηκα και σώζομαι από την οργή που μου αναλογεί. Αντίθετα, όταν η «ορθοτόμηση» μου με επιβεβαιώνει γίνεται ύποπτη και είναι πιθανότατα ένδειξη ότι ο Λόγος χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο μου αντί ως κανόνας μου.
Ακούστηκαν πολλές φωνές στην εκδήλωση αλλά σ’ αυτή την ανάρτηση γράφω μόνο κάποιες σκέψεις πάνω στην ομιλία του Άνθιμου (οι υπόλοιποι σε μελλοντική ανάρτηση). Ο Μητροπολίτης επισήμανε ότι η εκκλησία είναι ένοχη γιατί υποθάλπει στους κόλπους της στοιχεία τελείως ξένα προς το χριστιανικό μήνυμα, με αποκορύφωμα το στοιχείο της βίας (σωματικής ή ψυχαναγκαστικής). Η επιείκεια προς αυτά τα στοιχεία καταντά πιο εγκληματική από τα εγκλήματα που συγκαλύπτει και τρανταχτό παράδειγμα του παρελθόντος ήταν η συνεργασία Χίτλερ κι εκκλησίας στη ναζιστική Γερμανία.
Μια κρίσιμη περίοδος όπου διακρίνεται η βία ως κινητήρια δύναμη συγκεκριμένων ομάδων αποτελεί την ιδανική ευκαιρία αναπροσδιορισμού της εκκλησιαστικής μας ταυτότητας. Εάν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πέσει θύματα του παγανιστικού αυτού φρονήματος θα πρέπει να μιλήσουν τώρα! Η εκκλησία πρέπει να αποστασιοποίησει τον εαυτό της από ιδεολογίες βίας και εθνικισμού αν δεν θέλει την ιστορία να είναι πολύ σκληρή μαζί της, για να μην αναφέρουμε τον ίδιο τον Κριτή της. «Στόμα που μένει κλειστό στην αδικία είναι ανάξιο να μένει ανοιχτό στη θεία κοινωνία» συμπληρώνει ο Άνθιμος.
Η εκκλησία έχει ευθύνη απέναντι στα μέλη της και τον άνθρωπο γενικά. Χριστιανός, λέει ο Άνθιμος, είναι ένας άνθρωπος στον οποίο ο Θεός εμπιστεύθηκε άλλους ανθρώπους. Ο αμπελώνας στον οποίο έβαλε εργάτες ο Θεός δεν είναι κτίρια και κτήματα, είναι πρωτίστως άνθρωποι, τα δημιουργήματά Του. Η θρησκεία μας, συμπληρώνει, είναι μόνο ευθύνη. Δεν είναι μπρελόκ ή σταυρουδάκι να το φοράς και να το δείχνεις. Είναι ευθύνη!
Συνήθως το επιχείρημα που χρησιμοποιείται υπέρ του Ναζισμού είναι το επιχείρημα της ανάγκης. Βάζω τη Χρυσή Αυγή στην εξουσία γιατί φέρνει τάξη στην αταξία, μου δίνει το μισθό μου που μου κλέβουν οι άλλοι, εμποδίζει τους μετανάστες που μου παίρνουν τις δουλειές. Η αναγκαιότητα, λέει ο Άνθιμος, είναι το επιχείρημα των δούλων αλλά και το πρόσχημα των δικτατόρων! Από ανάγκη υποδουλώνεσαι και πουλάς την ψυχή σου σ’ ένα σύστημα που καταργεί την ελευθερία. Παρομοίως, επειδή υπάρχει ανάγκη ανεβαίνει ο δικτάτορας για να βάλει τάξη και να σε υποδουλώσει. Η ανάγκη είναι η πρόφαση και του ενός και του άλλου. Αν αφήσεις την ανάγκη να ορίζει τον κύριό σου, πουλάς την ελεύθερη ψυχή σου στην υποδούλωση. Κάποιος είπε ότι ο ναζισμός δεν σταματάει στον αντισημιτισμό. Στην Ελλάδα έχει και την μορφή του αντι-ισλαμισμού και μπορεί να προχωρήσει και στην εξουδετέρωση οποιασδήποτε μορφής «διαφορετικού», όπως π.χ. τους ανάπηρους, τα παιδιά με σύνδρομο Down και, γιατί όχι, τους υπέρβαρους. Η ανάγκη θέλει να λύσει το άμεσο της πρόβλημα και υπογράφει μυωπικά σε ένα καρκινικό σύστημα που θα στραφεί εναντίον της (…είναι η υπογραφή του Φάουστ).
Καμία σχέση μ’ αυτά δεν έχει ο αυθεντικός Χριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός δημιουργεί «έθνος άγιο» μέσα σε άλλο έθνος. Ένα έθνος άγιο που αγκαλιάζει διάφορα έθνη, δεν τα εξουδετερώνει. H χριστιανική αρχή, «δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος και Έλληνας εν Χριστώ» δεν σημαίνει ότι καταργούνται οι εθνικές ταυτότητες. Σημαίνει ότι απορροφούνται όλες κάτω από τη μια βασιλεία του άγιου έθνους, τη βασιλεία όπου μπορούν να συνυπάρξουν όλες οι φυλές της γης. Η βία και ο καταναγκασμός είναι το όπλο της αυτοκρατορίας, της Ρώμης, του Καίσαρα, όχι της Παντοκρατορίας του Παντοκράτωρ Χριστού.
Λαμπρά πρότυπα που αναφέρθηκαν στο συνέδριο ως παραδείγματα προς μίμηση ήταν αυτά του Μπονχέφερ και του Καρλ Μπαρθ, ευαγγελικών θεολόγων, που αντιστάθηκαν στο ναζιστικό πνεύμα -παρά την αντίθετη πλειοψηφία και η ιστορία τους τίμησε.
Η αυτοκριτική του μητροπολίτη για την Ορθόδοξη εκκλησία εμπνέει και τη δική μου αυτοκριτική. Έχω δημιουργήσει ένα χριστιανισμό στα μέτρα μου, έναν αλαζονικό χριστιανισμό, μια άρια εκκλησιαστική φυλή που εκβάλλει από τους κόλπους της αυτό που θεωρεί νόθο ή συμβιβασμένο ή λειψό; Τώρα είναι ο καιρός επαναπροσδιορισμού, αναθεώρησης, αποδοκιμασίας κάθε «ναζιστικού» πνεύματος που κείται εις την θήραν . . . .
Από την ιστοσελίδα: http://4torah.wordpress.com/