Γράφει ο Γιώργος Σ. Κανταρτζής
Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ‘Η Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Ο κόσμος μας έχει μετατραπεί σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο με τα όσα παρανοϊκά, εξωφρενικά και παρδαλά συμβαίνουν σ’ όλες τις χώρες, χωρίς να εξαιρείται η πατρίδα μας. Αξίες αιώνων που ήταν ριζωμένες στη συνείδηση των ανθρώπων και ήταν σεβαστές από την πλειοψηφία, σήμερα περιφρονούνται, καθυβρίζονται και γελοιοποιούνται. Στις μέρες μας, μερικοί λένε και κάνουν ότι παράξενο και πρωτάκουστο μπορείτε να φανταστείτε με σκοπό να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Η εφημερίδα της Δανίας Jyllands Posten δημοσίευσε 12 γελοιογραφίες του Μωάμεθ. Τα σκίτσα τον παρουσιάζουν ως τρομοκράτη και μισογύνη. Τις φωτογραφίες έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν και άλλες εφημερίδες της Ευρώπης. Η ενέργεια αυτή ξεσήκωσε, ως ήταν φυσικό, το μουσουλμανικό κόσμο. Σε πολλές χώρες όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, έγιναν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, που σε μερικές χώρες είχαν και πολλούς νεκρούς.
Στο έντυπο «Λόγια Παρηγοριάς», διαβάσαμε κάτι που έγραψε το 1768 ο δάσκαλος του γένους Ευγένιος Βούλγαρης, στο «Περί της ανεξιθρησκίας ήτοι περί της ανοχής των ετεροθρήσκων σχεδίασμα» του: «΄Εκαστος των πιστών καθ’ εαυτόν εν μέρει θεωρούμενος, πρέπει να είναι προς τους ετερόφρονας και ζηλωτής και προσεκτικός. Πλην και το εν και το άλλο μετά ευλογιστίας και συνέσεως, μετά επιεικείας και μετριότητος… ΄Εστω ο πιστός ζηλωτής, αλλά μη λοίδορος της αλλοτρίας θρησκείας και δόξης, μηδέ υβριστικός, επειδή τι κέρδος το να εξυβρίζη τις αλόγως και να καταβλασφημή ασελγώς τα των ετεροδόξων φρονήματα;» Πόσο σοφές αυτές οι σκέψεις.
Βέβαια, όλοι οι πολιτισμένοι λαοί είναι υπέρμαχοι της ελευθερίας του τύπου και της ελεύθερης έκφρασης. Υπάρχουν όμως και κάποια όρια στην ελευθεροτυπία και στην ελευθεροστομία. Με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο δεν πρέπει να θίγεται και να εμπαίζεται η θρησκευτική πίστη των άλλων. Ο αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, σε ομιλία του, καταδίκασε τον εμπαιγμό των θρησκευτικών συμβόλων αλλά και για τα έκτροπα: «Η υβριστική και περιφρονητική αντιμετώπιση των θρησκειών και των συμβόλων τους και η παράλληλη υπονόμευσή τους, οδηγούν σε τραγικό και επώδυνο διχασμό τους λαούς και σε βίαιες συγκρούσεις. Η τέχνη και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης δεν πρέπει να είναι ασύδοτα. Και προ πάντων δε μπορεί να τραυματίζουν το θρησκευτικό συναίσθημα των λαών…Ένας πόλεμος των πολιτισμών και μάλιστα και των θρησκειών αυτή την ώρα – ως και πάντοτε – θα ήταν για την ανθρωπότητα η μεγαλύτερη αφροσύνη».
Είναι κωμικοτραγικά τα όσα συνέβησαν με αφορμή τα σκίτσα. Πολύς λόγος, και μάλιστα πολύ αίμα και καταστροφές, για το τίποτε! Ως σώφρονες πολίτες, καταδικάζουμε τα ασεβή και προκλητικά σκίτσα της εφημερίδας. Επίσης αποδοκιμάζουμε και τις ανεπίτρεπτες, βίαιες και αιματηρές, διαδηλώσεις των ακολούθων του Μωάμεθ. Για μια φορά ακόμη ήρθε στην επιφάνεια, και πρέπει να τονιστεί αυτό, η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις δύο θρησκείες, το Χριστιανισμό και το Μωαμεθανισμό, που διαμόρφωσαν και χρωμάτισαν ανάλογους πολιτισμούς, και ας θέλουν μερικοί «προοδευτικοί» να υποβαθμίσουν και εξαφανίσουν το Χριστιανισμό!
Οι αξίες που προσδιορίζονται ως «δυτικές», δεν αναπήδησαν έτσι τυχαία αλλά έχουν τις ρίζες τους στο Χριστιανισμό, που έδωσε υψηλά ιδανικά αγάπης, αδελφότητας, ανεκτικότητας… και δίδαξε να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας!
Όταν η ταινία Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, πρωτοπροβλήθηκε, πριν χρόνια, στη Δύση η αντίδραση ήταν αναιμική ως ανύπαρκτη. Αντίθετα, οι μόνες χώρες που απαγόρευσαν την προβολή της ήταν οι μωαμεθανικές. Και ο λόγος είναι γιατί οι μουσουλμάνοι θεωρούν τον Ιησού, όπως το Μωυσή, προφήτη. ΄Ετσι οι Μωαμεθανοί θέλουν να προφυλάξουν όχι μόνο την υπόληψη του Μωάμεθ αλλά και του Χριστού!
Τελευταία, πολλά γράφονται ή προβάλλονται με σκοπό να προσβάλουν βάναυσα το πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η αντίδραση των χριστιανών, τις περισσότερες φορές, είναι παθητική. Λυπούμαστε για την κατάντια των «χριστιανών» εκείνων που υβρίζουν και υποτιμούν τον Χριστό. Οι διαμαρτυρίες μας όμως αποτυπώνονται μόνο στο χαρτί και αυτό είναι όλο. (Το παράξενο είναι ότι ο νόμος τιμωρεί αυστηρά εκείνους που υβρίζουν τους άρχοντες του έθνους. Τίποτε όμως δεν κάνει στις περιπτώσεις που γελοιοποιείται ο Κύριός μας).
Κάτι ακόμη που έδειξαν οι αιματηρές διαμαρτυρίες είναι η απεικόνιση της διαφοράς ανάμεσα στους πιστούς του Μωάμεθ και του Χριστού. Ασφαλώς δεν είναι όλοι οι μωαμεθανοί που εγκρίνουν τη βία. Ούτε και όλοι οι χριστιανοί αντιδρούν με πραότητα. Η ιστορία καταγράφει πολλές βιαιότητες που έγιναν στο ΄Ονομα του Ειρηνοποιού Ιησού. Μάλιστα ένας ιεροκήρυκας δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα. Τονίζει ότι το έργο του Μωάμεθ στηρίζεται στην τιμή που πρέπει να αποδίδεται σ’ αυτόν, ενώ η αποστολή και το έργο του Χριστού σχετίζεται με τα παθήματα, την περιφρόνηση, τις ύβρεις, την απόρριψη! Κι αυτό όλο πρέπει να εκδηλώνεται στη στάση που πρέπει να έχουν και οι ακόλουθοι Χριστού και του Μωάμεθ, σε σχέση με τον εμπαιγμό και τα παθήματα. ΄Αν ο Χριστός δεν υβριζόταν, εμπαιζόταν και σταυρωνόταν δεν θα υπήρχε σωτηρία. Διαβάζουμε στον Ψαλμό 22/7, για τον Χριστό, «Με περιέπαιξαν όσοι με βλέπουν… κουνάνε το κεφάλι». Επίσης στον προφήτη Ησαΐα 53/3: «Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας…» Διαβάζουμε ακόμη στην Κ.Δ. «…και καθώς γονάτισαν μπροστά Του, Τον ενέπαιζαν…» (Ματθ. 27/28,29). Και υπάρχουν πολλές περικοπές που δείχνουν τα όσα υπόφερε ο Χριστός. Οι Μωαμεθανοί πιστεύουν στο Χριστό, αλλά δεν δέχονται τη σταύρωσή Του. Λένε, ότι αυτοί τιμούν τον Ιησού περισσότερο από τους χριστιανούς, γιατί δεν πιστεύουν ότι ο Θεός επέτρεψε το Μεσσία Του να σταυρωθεί. Κι όμως η αποστολή και το έργο του Χριστού ήταν να υποφέρει και να δεχτεί την ντροπή του σταυρικού θανάτου. Αυτή είναι ακόμη και η διαφορά ανάμεσα στους χριστιανούς και του μωαμεθανούς. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές περικοπές: «Μακάριοι είστε όταν σας προσβάλουν και σας κατατρέξουν και πουν, ψευδόμενοι, κάθε είδους κακόβουλο λόγο εναντίον σας, επειδή είστε δικοί μου» (Ματθ. 5/11). ΄Οπως ο Χριστός δέχτηκε απόρριψη και εμπαιγμό, το ίδιο παθαίνουν και οι ακόλουθοί Του: «Αν τον οικοδεσπότη τον ονόμασαν Βεελζεβούλ, πόσο μάλλον τους δικούς του» (Ματθ. 10/25). Και ο εμπαιγμός του Χριστού συνεχίζεται και μέχρι τώρα, «του γνώναι αυτόν… και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού συμμορφουμενος τω θανάτω αυτού» (Φιλιπ. 3/10).
Ως Χριστιανοί, στην κοινωνία που ζούμε, ας ακολουθήσουμε την προτροπή του Παύλου. Αν και μερικά πράγματα μπορεί να είναι νόμιμα αλλά δεν είναι για το συμφέρον μας. «Όλα είναι στο χέρι μου», όμως όλα δε συμφέρουν. «Όλα είναι στο χέρι μου», μα δεν οικοδομούν όλα» (10/23)
Γράψτε τη γνώμη σας για το άρθρο: Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών