«Η γλώσσα… κόκαλα τσακίζει»

της Χαρούλας Κωνσταντινίδου, Μεταφράστρατιας

Όλοι γνωρίζουμε το ρητό αυτό. Η γλώσσα, ένα τόσο μικρό και αναπόσπαστο κομμάτι του ανθρώπινου οργανισμού που μπορεί να προκαλέσει πολύ μεγάλο καλό ή πολύ μεγάλο κακό, ανάλογα με το πώς ο καθένας τη χρησιμοποιεί.

Όλοι μας καθημερινά μιλάμε, πολλές φορές μας ξεφεύγουν άσχημα λόγια, άλλες φορές τα λέμε επί σκοπού επειδή είμαστε εκνευρισμένοι και μετά τα παίρνουμε πίσω. Τα συναισθήματά μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το τι λέμε.

Αν και φαίνεται φυσιολογικό να μιλάμε ανάλογα με το πώς νιώθουμε, είναι εξίσου φυσιολογικό αυτά που λέμε να επηρεάζουν τη ζωή μας, τις πράξεις μας, τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Όταν μιλάμε ωραία, θετικά, αισιόδοξα, αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τη ζωή και τον κόσμο γύρω μας, είμαστε σε θέση να σκεφτούμε πιο καθαρά και να βρούμε λύση στα προβλήματά μας.

Η ζωή, όμως, έχει και απρόοπτα. Τότε είναι που τα λόγια μας επηρεάζονται από καταστάσεις, μιλάμε άσχημα, παραπονιόμαστε, γκρινιάζουμε. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Η άσχημη κατάσταση όχι μόνο να συνεχίζει, αλλά και λόγω των άσχημων αντιδράσεών μας, να δημιουργούνται επιπλέον προβλήματα.

Ένα παράδειγμα. Έστω ότι έχετε πληγώσει κάποιον με τα λόγια σας και ζητάτε συγγνώμη με όλη σας την καρδιά. Αυτή η μικρή λέξη, η συγγνώμη, είναι ένα πρώτο βήμα για να σας συγχωρήσει ο άνθρωπος που βλάψατε. Τα άσχημα λόγια που είπατε όμως, είναι ακόμα εκεί. Ο άνθρωπος αυτός δεν τα ξέχασε γιατί τα άσχημα λόγια μένουν βαθιά χαραγμένα στην καρδιά μας.

Με λίγα λόγια, ό,τι λέμε, γίνεται. Τα λόγια μας έχουν δύναμη, περισσότερη απ` όση φανταζόμαστε. Ο άνθρωπος που σκέφτεται πριν μιλήσει, που ζυγίζει τα λόγια του και είναι καλός ακροατής, είναι σοφός.

Οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να μιλάμε και να μας μιλούν ευγενικά και με σεβασμό. Τα άσχημα λόγια πληγώνουν. Αν σκεφτόμαστε αρνητικά, μιλάμε αρνητικά και πράττουμε αρνητικά. Ένας φαύλος κύκλος.

Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να πείτε κάτι αρνητικό, ξανασκεφτείτε το. Τα λόγια μας έχουν περισσότερη δύναμη απ` όση μπορούμε να φανταζόμαστε. Εξάλλου, το λέει και το ρητό. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.

Ας είμαστε άνθρωποι που με τα λόγια μας θα υποστηρίζουμε, θα ενθαρρύνουμε και θα εμψυχώνουμε καθένα που το χρειάζεται!

ΑΠΟ ΤΟ BLOG https://storyreloaded.wordpress.com/

Comments are closed.