Ο Θεός είναι κυρίαρχος, παντοδύναμος, πάνσοφος, άπειρος και αιώνιος. Κυβερνά πάνω από όλα, σχεδιάζει, δημιουργεί και ελέγχει τα πάντα με αγάπη, σοφία και δύναμη. Ο θρόνος Του είναι αιώνιος και το σκήπτρο της βασιλείας Του είναι σκήπτρο ευθύτητας (Εβρ. 1:8). Αν και ο νους μας δεν έχει την ικανότητα να κατανοήσει πλήρως το μυστήριο της διαθήκης Του, δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλλουμε ούτε για μια στιγμή ότι ο αιώνιος Θεός είχε, έχει και θα έχει υπό τον έλεγχο Του τα πάντα,  τόσο στον ουρανό όσο και στη γη. Αυτό βέβαια είναι αδύνατο να γίνει κατανοητό από τον μη αναγεννημένο και σαρκικό νου, γι’ αυτό και μια τέτοια αξίωση αμφισβητείται από εκείνους που δεν γνωρίζουν τον Θεό – ιδίως υπό το πρίσμα της ιστορίας του κόσμου – για εμάς όμως που πιστεύουμε και έχουμε γεννηθεί από τον Θεό, αυτό είναι που ισχύει χωρίς καμιά αμφιβολία. Δεν θα παύσει να εργάζεται, μέχρις ότου αποκατασταθούν όλα τα πράγματα στην ομορφιά, στην τάξη και στην θελκτικότητα της αιώνιας πρόθεσής Του. Εμείς, τα αναγεννημένα παιδιά Του, βλέπουμε το Θρόνο, και περισσότερο από αυτό, είμαστε και αποτελούμε μέρος της βασιλείας του Υιού Του, μέσω του θανάτου και της ανάστασης του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. «…Επειδή, σφάχτηκες, και μας αγόρασες στον Θεό με το αίμα σου, από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος και μας έκανες βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό μας και θα βασιλεύσουμε επάνω στη γη» (Αποκ. 5:9,10). Μέσω του Χριστού όλα, καλά ή κακά, αρνητικά ή θετικά, χαρά ή λύπη βρίσκουν τη θέση τους για την αιώνια ευτυχία μας. Την ημέρα εκείνη, όταν θα έρθει και πάλι από τον ουρανό μέσα στη δόξα του Πατέρα Του, μαζί με τους αγγέλους Του, κάθε γόνατο θα κλίνει και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Αυτός είναι ο Κύριος και ότι μέσα στην αιώνια  Του πρόθεση και τις θαυμαστές οδούς Του έχει κάνει όλα τα πράγματα καλά.

Διαμέσου του Χριστού, ο αιώνιος Λόγος του Θεού δημιούργησε όλα τα πράγματα, την ορατή δημιουργία και την αόρατη, στον ουρανό και στη γη «επειδή, διαμέσου αυτού κτίστηκαν τα πάντα, αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχές είτε εξουσίες, τα πάντα κτίστηκαν διαμέσου αυτού και γι’ αυτόν κι αυτός είναι πριν από όλα, και όλα συντηρούνται διαμέσου αυτού κι αυτός είναι η κεφαλή τού σώματος, της εκκλησίας ο οποίος είναι αρχή, πρωτότοκος από τους νεκρούς, για να γίνει αυτός πρωτεύων σε όλα» (Κολ. 1:16,17). Διαβάζουμε, επίσης, ότι δι ‘ αυτού,  «ο Θεός έκαμε τους αιώνες» (Εβρ. 1:2). Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μας ότι υπήρχαν άλλοι αιώνες πριν από τον παρόντα αιώνα, όπως τον γνωρίζουμε και ότι υπάρχουν επίσης αδημιούργητοι αιώνες που είναι μετά από αυτόν. Σε έναν από τους αιώνες που προηγήθηκαν δημιουργήθηκαν τα αγγελικά όντα από τον Θεό μέσω του Χριστού και για τον Χριστό. Έγιναν για να είναι διάκονοι και υπηρέτες του Θεού, ακόμη και για τους αιώνες που επρόκειτο να ακολουθήσουν. Ο Εωσφόρος ήταν ένα από αυτά τα αγγελικά όντα, υψηλόβαθμο μάλιστα, πρώτος στην ιεραρχία των αγγέλων, που έφερε το φως της θείας δόξας. Από τη θέση αυτή του αρχαγγέλου έπεσε μαζί με πολλούς άλλους αγγέλους, επειδή, υποκινούμενοι από αλαζονεία, επαναστάτησαν εναντίον του Θεού του Υψίστου. Στο βιβλίο του Ησαΐα γίνεται ένας παραλληλισμός μεταξύ της αμαρτίας του βασιλιά της Βαβυλώνας και του Εωσφόρου:  «πώς έπεσες από τoν oυρανό, Eωσφόρε, γιε τής αυγής! Συντρίφτηκες καταγής, εσύ πoυ καταπατoύσες τα έθνη! Eσύ έλεγες στην καρδιά σoυ: ΄Θα ανέβω στoν oυρανό, θα υψώσω τoν θρόνo μoυ πιo πάνω από τα αστέρια τoύ Θεoύ … θα είμαι όμoιoς με τoν ‘Yψιστο». (Ησ. 14:11-14). Ο Ιησούς είπε τα εξής για αυτή την πτώση στο ευαγγέλιο του Λουκά: «Είδα τον Σατανά που έπεφτε όπως η αστραπή από τον ουρανό» (10:18). Αν και ο Σατανάς και οι άγγελοι που τον ακολούθησαν έπεσαν από τις αρχικές τους θέσεις ενώπιον του Θεού, για δικούς Του σκοπούς, ο κυρίαρχος Θεός τούς επέτρεψε να διατηρήσουν μια ορισμένη δύναμη και εξουσία, ενώ άλλοι άγγελοι, που δεν τήρησαν την αξία τους, αλλά άφησαν το κατοικητήριό τους (ίσως σε ένα μεταγενέστερο στάδιο) τιμωρήθηκαν και ρίχτηκαν στον τάρταρο δεμένοι με αλυσίδες σκότους να περιμένουν την τελική κρίση (B’ Πέτρ.2:4 και Ιούδα 6).

Η ύπαρξη του κακού και η παρεμβολή του στη ζωή του ανθρώπου δεν είναι πλήρως κατανοητή από τον ανθρώπινο νου. Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε και να πιστεύουμε ότι η ύπαρξή του επιτρέπεται από τον Θεό, μόνο και μόνο επειδή εξυπηρετεί τους αιώνιους σκοπούς Του και τα σχέδια Του για τον άνθρωπο και τελικά για την τελειοποίηση των αγίων Του. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν δύο αντίπαλες δυνάμεις που αγωνίζονται για υπεροχή, αν και ο διάβολος μπορεί να νομίζει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό που στην πραγματικότητα υπάρχει είναι η παντοδυναμία του Θεού. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Ο Σατανάς είναι μόνο ένα δημιούργημα, όπως κάθε δύναμη και εξουσία δημιουργήθηκαν μέσω του Χριστού και για τον Χριστό, όπως διαβάσαμε νωρίτερα. Ο Θεός είναι παντοδύναμος και πάνσοφος και όλα τα πράγματα είναι πάντοτε υπό τον έλεγχο Του. Ο Σατανάς μπορεί να ενεργεί μόνο σε έναν περιορισμένο χώρο και στο βαθμό που του επιτρέπει ο Θεός. Δεν μπορεί να παρεμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων του Θεού, χωρίς άδεια, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Ιώβ – ούτε καν να τους δελεάσει όπως αυτός θα ήθελε. Οι πειρασμοί του ελέγχονται επίσης από τον Θεό. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Κύριος μάς διδάσκει να προσευχόμαστε στον ουράνιο Πατέρα μας, ώστε να μην μας οδηγήσει σε πειρασμό, αλλά να μας φυλάξει από τον πονηρό. Όπως διαβάζουμε στις Γραφές, όταν εκπληρωθούν οι σκοποί Του για τον άνθρωπο, ο Θεός θα τελειώσει με τον Σατανά, ο οποίος και θα ριχτεί στη λίμνη της αιώνιας φωτιάς (Αποκ.20.10).

Με τη νίκη του επί του Αδάμ στον παράδεισο, δόθηκε στο Σατανά δύναμη και εξουσία πάνω στη δημιουργία και στον κόσμο, αλλά ποτέ έξω από το κυρίαρχο θέλημα του Θεού. Για τον λόγο αυτό ο Σατανάς ονομάζεται στα Ευαγγέλια «Άρχοντας αυτού του κόσμου» (Ιωάν. 12:31, 14:30, 16:11), όπως και στις επιστολές του Παύλου,  όπου κατονομάζεται ως «ο Άρχοντας της εξουσίας του αέρα» (Εφ. 2:2), «η εξουσία του σκότους» (Κολ. 1:13), «ο θεός αυτού του κόσμου» (Β’ Κορ. 4:4),  ενώ αλλού ο Απόστολος μιλάει για «αρχές και εξουσίες, για κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου και για πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια» (Εφ. 6,12).

Από αυτά καταλαβαίνουμε ότι οι χαμηλότερες περιοχές του ουρανού και της γης έγιναν η κύρια σφαίρα των δραστηριοτήτων του διαβόλου, όπου ως άρχοντας μιας οργανωμένης βασιλείας του σκότους, επιδιώκει να κυριαρχήσει, και να καταστρέψει καθετί που είναι του Θεού. Από τη στιγμή εκείνη που μέσα στην αιωνιότητα ο Σατανάς εξέπεσε, έγινε ο εχθρός και ο συκοφάντης του Θεού και αργότερα βέβαια ο αντίδικος του ανθρώπου και ο διάβολος, ο κατήγορος των αδελφών. Πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν ότι  δεν είναι μια απλή αφηρημένη ιδέα, αλλά ένα συγκεκριμένο, προσωπικό, υπερβατικό ον, προικισμένο με υπέρτατη νοημοσύνη, που αν και εξέπεσε, εξακολουθεί να παραμένει ένα εξαιρετικά ισχυρό πνεύμα. Ως εκ τούτου είναι συνεχώς σε δράση, και, χωρίς αμφιβολία, είναι ο κύριος υποκινητής στα παρασκήνια όλης της ιστορίας της ανθρώπινης κακίας. Αυτός είναι ο αντίδικος και ο πρωτουργός όλων των πειρασμών. Αυτός είναι που πάντοτε, μέσα στα πλαίσια της εξουσίας που διαθέτει, αντιτίθεται στις δραστηριότητες και τους σκοπούς του Θεού και γενικά σε οτιδήποτε αποσκοπεί στο καλό του ανθρώπου. Ο Σατανάς έχει πάντοτε αντισταθεί και αγωνιστεί ενάντια σε ό,τι ο Θεός έχει κάνει,  τόσο μέσα στον κόσμο όσο και ανάμεσα στους ανθρώπους του Θεού. Ως ένα ισχυρό πνεύμα είναι γεμάτος υπερηφάνεια και αλαζονεία και μαζί με τους αγγέλους του σκότους επιδιώκει να κυριαρχήσει και να κυβερνήσει και να ελέγξει τις υποθέσεις των ανθρώπων και να εμποδίσει το έργο του Θεού. Ο Θεός, όπως είπαμε προηγουμένως, το επιτρέπει αυτό για περιορισμένο χρονικό διάστημα, μέχρι την ολοκλήρωση του μυστηρίου της βουλής και του θελήματός Του. Ο Σατανάς λοιπόν και οι δραστηριότητές του είναι η κύρια αιτία του πόνου και των βασάνων μέσα στη δημιουργία. Γι’ αυτό και ο Χριστός φανερώθηκε για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου (Α’ Ιωάν. 3:5) και να ελευθερώσει τους ανθρώπους από την καταδυνάστευσή του.

Είναι ανθρωποκτόνος και ψεύτης

         Μιλώντας  στους Ιουδαίους εκείνους, που πάντοτε αντιτίθονταν σ΄ Αυτόν, ο Ιησούς είπε τα εξής για τον αόρατο και ύπουλο αυτό εχθρό: «εσείς είστε από τον πατέρα σας τον διάβολο …. αυτός ήταν από την αρχή ανθρωποκτόνος  και δεν μένει στην αλήθεια, επειδή δεν υπάρχει καμία αλήθεια μέσα του. Όταν μιλάει το ψέμα, μιλάει από τον εαυτό του, γιατί είναι ψεύτης και ο πατέρας του ψεύδους» (Ιωάν. 8:44). Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να σημειωθούν από αυτά τα λόγια:

1) Ο Σατανάς είναι πατέρας. Μπορεί ως εκ τούτου να μεταδώσει τη φύση του σε ανθρώπους, κάνοντάς τους παιδιά του τόσο ύπουλα και επικίνδυνα όσο και ο ίδιος.

2)  Ο ίδιος και τα παιδιά του είναι δολοφόνοι σαν τον Κάιν και θα σκοτώσουν και θα καταστρέψουν κάθε τι που είναι του Θεού, χρησιμοποιώντας το φόβο του θανάτου ως ένα από τα πιο ισχυρά όπλα τους.

3) Είναι ψεύτης και ο πατέρας του ψεύδους. Αυτό κάνει τον ίδιο και τα παιδιά του απατεώνες. Είναι ο πατέρας όλων των ψεύτικων θρησκειών, των αιρέσεων, των ψεύτικων δογμάτων, των αντίχριστων διδασκαλιών, των ψευδοπροφητειών, των άλλων «ευαγγελίων» κ.ο.κ.

        Τα χαρακτηριστικά αυτά μαζί με την αλαζονεία και την υπερηφάνεια του, την υψηλή νοημοσύνη και την ικανότητα να μεταμορφώνεται ακόμη και ως άγγελος του Θεού, προκειμένου να πλανήσει, τον καθιστά ως τον πιο επικίνδυνο και πιο ισχυρό εχθρό, ο οποίος εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να ανατρέψει ακόμα τον Θεό και να ξεφύγει από την καταδίκη του. Όσον αφορά αυτό το δεύτερο χαρακτηριστικό, μπορεί να ειπωθεί γι’ αυτόν ότι είναι ο τέλειος ψεύτης, ένας έμπειρος ψεύτης πραγματικά, γι’  αυτό  ό,τι λέει είναι ψέμα, δεν υπάρχει καμία αλήθεια μέσα σ’ αυτόν. Λέει ψέματα ειδικά για τον Θεό και έχει μεγάλη ικανότητα στο να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν τα ψέματα του. Είδαμε προηγουμένως ότι εξαπατά ολόκληρο τον κόσμο (ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος έχει ήδη κριθεί, επομένως ο Θεός τούς αφήνει να πιστέψουν στο ψέμα). Σε αντίθεση με τον Χριστό, ο οποίος είναι η Αλήθεια και λέει πάντοτε την αλήθεια (επειδή μιλούσε τα πράγματα εκείνα που είχε ακούσει και δει από τον πατέρα Του – Ιωάν. 8:26,28), μέσα στο διάβολο δεν υπάρχει καμία απολύτως αλήθεια, γιατί όταν μιλάει, μιλάει τα δικά του λόγια. Έτσι, ενώ ο Ιησούς είναι η Αλήθεια, εκείνος είναι η προσωποποίηση του ψεύδους και ενώ το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα της Αληθείας, εκείνος είναι το πνεύμα του ψεύδους. Αυτό το πνεύμα είναι στον αέρα και «εισπνέεται» από όλους που γεννιούνται σε αυτόν τον κόσμο. Είναι για αυτό το λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι γεννιούνται τυφλοί, επειδή «τυφλώνει τη διάνοιά τους» (Β’ Κορ. 4:4).  Παρεμπιπτόντως, ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που ο ίδιος μίλησε ποτέ και ο άνθρωπος το πίστεψε είναι εκείνο της εξέλιξης των ειδών και του μεγάλου Big Bang.

       Το ισχυρό αυτό φονικό και απατηλό πνεύμα λοιπόν θα κάνει τα πάντα, προκειμένου:

1. Να εμποδίσει τα σχέδια του Θεού.

2. Να κρατήσει τους ανθρώπους τυφλούς και μακριά από την πίστη του Χριστού για σωτηρία.

3. Να κρατήσει και να χρησιμοποιήσει τα βασίλεια αυτού του κόσμου κάτω από κυριαρχία του, κάνοντάς τους ανθρώπους να τον υπηρετούν και να τον λατρεύουν.

4. Να κάνει τους αγίους να αμφιβάλλουν και να δυσπιστούν για την αγάπη του Πατέρα, όταν περνούν μέσα από την παιδεία Του.

5. Να κάνει τους αγίους, μέσω ποικίλων πειρασμών, να αμαρτήσουν και να παρακούσουν τον Θεό,  προκαλώντας έτσι ένα ρήγμα στην κοινωνία τους με τον Κύριο, καθιστώντας τους και πάλι δούλους του.

6. Να κρατήσει τους αγίους, μέσα από την κατάκριση ή τον φόβο, σε συνεχή αγωνία, ανησυχία, απογοήτευση και απελπισία. Θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε ψέμα, θα κάνει σημεία και τέρατα (ακόμα και φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό), με σκοπό να εξαπατήσει τους αγίους και να τους κάνει να παρεκκλίνουν από το περπάτημα τους με τον Θεό, εμποδίζοντάς τους έτσι από το να προχωρήσουν σύμφωνα με την υψηλή κλήση Του και να αυξηθούν μέχρι την πλήρη σωτηρία τους εν Χριστώ, ως υιοί του Θεού, επιτελώντας το σκοπό για τον οποίο προορίζονται.

Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα Του να φυλάξει αυτούς που του έδωσε από τον πονηρό:  “Δεν προσεύχομαι να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό” (Ιωάν. 17:15). Όταν οι μαθητές του ζήτησαν να τους διδάξει πώς να προσεύχονται,  ένα από τα πράγματα που τους δίδαξε ήταν να προσεύχονται να φυλαχτούν από τον πονηρό. Μέσα σε όλα αυτά έχουμε μια υπόσχεση, έτσι ώστε να έχουμε θάρρος και μεγάλη παρηγορία: «Αλλά ο Θεός είναι πιστός, ο οποίος και θα σας στηρίξει και θα σας φυλάξει από τον πονηρό» (Β’ Θεσ. 3:3).

 

Ο Σατανάς ρίχνεται από τον ουρανό στη γη

        Γνωρίζουμε ότι στο σταυρό ο Ιησούς έδωσε τη μεγάλη μάχη ενάντια στο Σατανά και τον νίκησε.  Ώρες πριν από το θάνατό Του, είχε πει στους μαθητές Του: «Τώρα είναι η κρίση αυτού του κόσμου: τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα εκβληθεί έξω» (Ιωάν. 12:31). Είναι προφανές για μένα ότι η νίκη του Μιχαήλ και των αγγέλων του ενάντια στο Σατανά και τους αγγέλους του, που αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης αποτελεί αντανάκλαση της μεγαλειώδους νίκης του Χριστού πάνω στο σταυρό: «Και έγινε πόλεμος στον ουρανό ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του»  (Αποκ. 12:7:9).

        Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Υπέρτατος Θεός είναι αυτός που δίνει δύναμη και εξουσία, είτε πρόκειται για τον Χριστό είτε για τον διάβολο είτε για τον άνθρωπο. Κανείς δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε εξουσία ή δύναμη, εκτός εάν τους δίνεται από τον Θεό. Σε απάντηση στην ερώτηση του Πιλάτου αν ο Ιησούς ήξερε ότι είχε εξουσία να τον σταυρώσει ή να τον απελευθερώσει, ο Ιησούς απάντησε: «Δεν θα είχες καμία εξουσία εναντίον μου, αν δεν σου ήταν δοσμένη από πάνω» (Ιωάν. 19:11). Με την ανάσταση του Χριστού από τους νεκρούς και το θρίαμβο Του ενάντια στο Σατανά όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη δόθηκε από τον Θεό σε Αυτόν: «Μου έχει δοθεί κάθε δύναμη και  εξουσία στον ουρανό και στη γη» (Ματ. 28:18). Σε αντίθεση με αυτό, κάποια περιορισμένη ισχύ και εξουσία έχει δοθεί επίσης στο Σατανά. Ο Σατανάς διατήρησε ένα μέρος αυτής της εξουσίας και δύναμης και μετά την ανάσταση του Κυρίου μας και γι ‘αυτό εξακολουθεί να είναι γνωστός ως ο «άρχοντας της εξουσίας του αέρα» (Εφ. 2:2) ή ως «ο θεός αυτού του κόσμου» (Β’ Κορ. 4:4). Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, μετά την πτώση του σε κάποια στιγμή μέσα στην αιωνιότητα,  εξακολουθούσε να έχει πρόσβαση στο θρόνο του Παντοκράτορα ως κατήγορος των αδελφών (Ιώβ 1:6, Αποκ. 12:10), αλλά μετά την εκδίωξη του από τον ουρανό, η γη και τα χαμηλότερα μέρη του ουρανού (ο αέρας), έγιναν η σφαίρα των επιθετικών δραστηριοτήτων του,  όπου του επιτρέπεται από τον Θεό να συνεχίσει να ασκεί την εξουσία του για λίγο χρόνο, πάντα όμως εντός των ορίων όλης της δύναμης και της εξουσίας του Χριστού και του σώματός του, που είναι η εκκλησία. Γνωρίζοντας ότι λίγος χρόνος του απομένει ακόμη μέχρι την πλήρη καταστροφή του, είναι πολύ θυμωμένος και είναι σε πόλεμο εναντίον όλων εκείνων πάνω στη γη που ανήκουν στον Χριστό και αποτελούν την αληθινή Του εκκλησία: «Και ο δράκοντας οργίστηκε ενάντια στη γυναίκα, και πήγε να κάνει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, που τηρούν τις εντολές τού Θεού και έχουν τη μαρτυρία τού Ιησού Χριστού» (Αποκ. 12:17).

 
        Στα κεφάλαια 13 και 17 του βιβλίου της Αποκάλυψης βλέπουμε τις διάφορες μορφές υπό τις οποίες ο Σατανάς, ο αρχαίος όφις, κάνει τον πόλεμό του εναντίον των αγίων του Θεού. Τελικά στα κεφάλαια 18 και 19, παρακολουθούμε την καταστροφή αυτών των μορφών του κακού (των δύο θηρίων και της Βαβυλώνας), ενώ και στο 20ο κεφάλαιο την ολοκληρωτική καταστροφή του ίδιου του διαβόλου. Τα δύο θηρία, το ένα που ανεβαίνει από τη θάλασσα και το άλλο που βγαίνει από τη γη είναι ενσαρκώσεις του Σατανά και σκοπός τους είναι να κάνουν πόλεμο ενάντια στους αγίους. Το πρώτο αντιπροσωπεύει μια πολύ ισχυρή κοσμική βασιλεία, η οποία είναι η τέταρτη βασιλεία που φάνηκε και στον προφήτη Δανιήλ και η οποία ήταν πιο τρομακτική από τις τρεις άλλες που προηγήθηκαν. Εννοείται ότι αυτή η βασιλεία ήταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η οποία κατά τη στιγμή που ο Ιωάννης είδε το όραμα, είχε εξουσία πάνω στα έθνη και τις γλώσσες και τους ανθρώπους. Ο άγγελος, ο οποίος ερμηνεύει το όραμα του τετάρτου θηρίου στον προφήτη Δανιήλ του είπε ότι: « Το θηρίο θα είναι η τέταρτη βασιλεία επάνω στη γη, η οποία θα διαφέρει από όλες τις βασιλείες, και θα καταφάει ολόκληρη τη γη, και θα την καταπατήσει, και θα την κατασυντρίψει» (7:23). Σε αυτό το βασίλειο ο Σατανάς, ο δράκος που εκδιώχθηκε από τον ουρανό στη γη, έδωσε τη δύναμή του και το θρόνο του και πολύ μεγάλη εξουσία (Αποκ.13:7). Η Ρώμη, το αντίχριστο αυτό βασίλειο, σταύρωσε τον Κύριο και σκότωσε πολλούς από τους ακολούθους του στα χρόνια των διωγμών που ακολούθησαν, γι ‘αυτό δόθηκε σε αυτό το θηρίο να κάνει πόλεμο με τους αγίους και να τους νικήσει  (Αποκ. 13:7, Δαν. 7:21). Η ειδωλολατρική ρωμαϊκή αυτοκρατορία και στη συνέχεια η ρωμαϊκή εκκλησία υπό την κυριαρχία των Παπών (θυμηθείτε τον άνθρωπο της αμαρτίας, που περιγράφεται στη Β’ Θεσ. κεφ. 2) έχυσε το αίμα εκατομμυρίων αληθινών Χριστιανών. Σε γενικές γραμμές όλα τα κοσμικά βασίλεια ανήκουν προς το παρόν στο Σατανά, μέχρις ότου  γίνουν τελικά όλα του Κυρίου: «Οι βασιλείες τού κόσμου έγιναν του Κυρίου μας, και του Χριστού του, και θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων» (Αποκ.11,15). Το δεύτερο θηρίο μοιάζει με ένα αρνί με δύο κέρατα. Και πάλι αυτό είναι ο Σατανάς μεταμφιεσμένος, επειδή όταν μιλάει, μιλάει όπως ο δράκος. Η εκκλησιαστική και εκχριστιανισμένη Ρώμη υπό την εξουσία των Παπών έχει χύσει περισσότερο αίμα μαρτύρων από την ίδια την ειδωλολατρική Ρώμη! Σε γενικές γραμμές ο Σατανάς κρύβεται πίσω από όλες τις ψευδείς θρησκείες, «χριστιανικές» ή ειδωλολατρικές, κρατώντας τους ανθρώπους στα σκοτεινά μπουντρούμια του, δέσμιους στις αλυσίδες των ψεμάτων και των πλανών του. Ας σημειωθεί τέλος ότι η ψεύτικη θρησκεία, διαμέσου των αιώνων, σε συνεργασία πάντοτε με τις εκάστοτε κοσμικές κυβερνήσεις, υπήρξε ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής  της αληθινής πίστης του Ιησού Χριστού.

 

«Τώρα είναι η κρίση του κόσμου τούτου …»

       Όπως αναφέραμε προηγουμένως, ο Ιησούς λίγο πριν από το θάνατό του είπε: «Τώρα είναι η κρίση αυτού του κόσμου».  Τι εννοούσε με αυτό; Ο κόσμος αρνήθηκε και σταύρωσε τον αγαπημένο Υιό του Θεού, επειδή αγάπησαν το σκοτάδι μάλλον παρά το φως,  και ακριβώς γι’  αυτό ο Θεός τους έκρινε ήδη. Ο Ιωάννης γράφει σχετικά: «‘Οποιος πιστεύει σ’ αυτόν, δεν κρίνεται όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού. Κι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά»  (Ιωάννης 3:18,19). Έτσι, ο άπιστος κόσμος έχει ήδη κριθεί από τον Θεό και έχει παραδοθεί στο Σατανά και στα ψέματά του. Ο άνθρωπος της αμαρτίας, που ο Κύριος θα καταναλώσει με το πνεύμα του στόματός Του και θα καταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας Του, που περιγράφεται από τον Παύλο στο Β’ Θεσ. 2. είναι, πιστεύω, το δεύτερο θηρίο που ανέβηκε από τη γη ( Αποκ. κεφ.13).  Έρχεται ως πλάνος με σημεία και τέρατα ψεύδους, όπως το δεύτερο θηρίο που κάνει θαύματα μεγάλα, ακόμη και φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό στη γη μπροστά στους ανθρώπους. Έτσι, ο κόσμος πιστεύει το ψέμα, αυτή είναι η κρίση του Θεού πάνω τους, επειδή δεν πιστεύουν το ευαγγέλιο της αλήθειας για να σωθούν: « Και γι’ αυτό, ο Θεός θα στείλει επάνω τους ενέργεια πλάνης, ώστε να πιστέψουν στο ψέμα για να κατακριθούν όλοι αυτοί που δεν πίστεψαν στην αλήθεια, αλλά βρήκαν ευχαρίστηση στην αδικία» (Β’ Θες. 2:11,12). Αυτό είναι τόσο πολύ τραγικό, αλλά είναι απολύτως αληθινό. Όλος ο κόσμος πιστεύει τα ψέματα του πονηρού και είναι κάτω από την επίδρασή του (Α’ Ιωάν. 5:19).

        Τελικά ο Σατανάς, μέσω των διαφόρων εκδηλώσεων του, εξαπατά όλα τα έθνη ανεξαιρέτως, κάνοντάς τους να τον λατρεύουν, με μόνη εξαίρεση εκείνους των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα στο βιβλίο του Αρνίου, δηλ. οι αληθινοί άγιοι (Αποκ. 13:8,14,16), Για αυτούς τους αγίους ο Απόστολος Παύλος λέει: «Εμείς, όμως, οφείλουμε πάντοτε να ευχαριστούμε τον Θεό για σας, αδελφοί αγαπημένοι από τον Κύριο, ότι ο Θεός σάς έκλεξε εξαρχής προς σωτηρίαν διαμέσου τού αγιασμού τού Πνεύματος, και της πίστης τής αλήθειας». (Β’ Θεσ. 2:13)  «Λοιπόν, αδελφοί, μένετε σταθεροί, και κρατάτε τις παραδόσεις, που διδαχθήκατε, είτε με λόγο είτε με επιστολή μας» (Β’ Θεσ. 2:14,15).  Η πίστη της αλήθειας θα φύλαγε τους πιστούς τότε, όπως και εμάς σήμερα από τις απάτες του Σατανά και από όλες τις εκδηλώσεις του κακού και από κάθε άνθρωπο της αμαρτίας που τον αντιπροσωπεύει και από όλους τους ψευδοπροφήτες που αποστέλλονται από τον ίδιο με σκοπό να εξαπατήσει ακόμα και τους εκλεκτούς.

        Ο κόσμος είναι υπέρμαχος του Σατανά, ενώ η αληθινή εκκλησία προασπιστής του Χριστού και του Ευαγγελίου Του. Βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους και πρέπει να είναι έτσι μέχρι τη συντέλεια του αιώνα τούτου. Δεν είναι λοιπόν παράξενο το ότι οι άγιοι προειδοποιούνται να μην αγαπούν τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου (Α’ Ιωάν. 2:15). Η αγάπη του κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό, μας προειδοποιεί ο Ιάκωβος (4:4). Η μόνη οντότητα στον κόσμο που μπορεί να αντιμετωπίσει τον πολύ τρομακτικό αυτό εχθρό είναι η γεμάτη με Άγιο Πνεύμα εκκλησία του Ιησού Χριστού. Πολεμά και υπερνικά τον κόσμο και το πνεύμα που βρίσκεται πίσω από αυτόν. Με τον Χριστό ως Κεφαλή της πάνω από κάθε εξουσία και αρχή και κυριότητα και πάνω από κάθε όνομα που ονομάζεται είτε στον ουρανό είτε στη γη μπορεί να καταπολεμήσει το Σατανά και τους αγγέλους του σκότους με εμπιστοσύνη και να περιορίσει τις ενέργειές τους στη γη μέσω της προσευχής και μέσω της υπομονής της στα δεινοπαθήματα. Ο Παύλος γράφει στην εκκλησία της Εφέσου: «Τέλος, αδελφοί μου, ενδυναμώνεστε στον Κύριο, και στην κυριαρχική εξουσία τής δύναμής του ντυθείτε την πανοπλία τού Θεού, για να μπορέσετε να σταθείτε ενάντια στις μεθοδείες τού διαβόλου επειδή, η πάλη μας δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα, ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια.  Γι’ αυτό, πάρτε στα χέρια σας την πανοπλία τού Θεού, για να μπορέσετε να αντισταθείτε κατά την πονηρή ημέρα, και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα, να σταθείτε. Σταθείτε, λοιπόν, περιζωσμένοι την οσφύ σας με αλήθεια, και ντυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και έχοντας φορεμένα τα υποδήματα στα πόδια με την ετοιμασία τού ευαγγελίου τής ειρήνης πάνω δε απ’ όλα, πάρτε στα χέρια σας την ασπίδα τής πίστης, με την οποία θα μπορέσετε να σβήσετε όλα τα πυρωμένα βέλη τού πονηρού  και πάρτε τήν περικεφαλαία τής σωτηρίας, και τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο λόγος τού Θεού προσευχόμενοι σε κάθε καιρό, με κάθε προσευχή και δέηση εν Πνεύματι, και αγρυπνώντας σ’ αυτό τούτο με κάθε προσκαρτέρηση και δέηση για όλους τούς αγίους.» (Εφεσ. 6:10–18). Η μάχη ανάμεσα στην εκκλησία και το Σατανά με τις διάφορες εκφάνσεις του συνεχίζεται. Το μεγαλύτερο όπλο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς είναι τα παθήματα τα οποία ο Θεός μεν επιτρέπει και χρησιμοποιεί για την τελειοποίηση και την ενδυνάμωση μας, αλλά ο ίδιος για να αμφισβητήσει την πιστότητα του Θεού σε μας. Η συμβουλή του Παύλου είναι να αντισταθούμε, φορώντας την πανοπλία του Θεού και αφού πολεμήσουμε να παραμείνουμε όρθιοι, το ίδιο περίπου μας λέει και ο Πέτρος στη δική του επιστολή που συνδέει τα παθήματα με τις επιθέσεις του διαβόλου και μας καλεί να περπατούμε ταπεινά (να μην εξαρτιόμαστε από τη δύναμη μας ή τη σοφία μας) και να ρίπτουμε όλη την μέριμνα μας σε Αυτόν που μεριμνά για μας (να του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη μέσα σε όλα). Μας καλεί επί πλέον να εγκρατευόμαστε (να μην ακολουθούμε τις ορέξεις της σάρκας) και να αγρυπνούμε, καλώντας μας να αντισταθούμε και να μη φοβόμαστε, μένοντας σταθεροί στην πίστη:  «Εγκρατευθείτε, αγρυπνήστε επειδή, ο αντίδικός σας ο διάβολος περιτριγυρίζει, σαν ωρυόμενο λιοντάρι, ζητώντας ποιον να καταπιεί. Στον οποίο αντισταθείτε μένοντας στερεοί στην πίστη, ξέροντας ότι τα ίδια παθήματα γίνονται στους αδελφούς σας που είναι μέσα στον κόσμο. Και ο Θεός κάθε χάρης, που μας κάλεσε στην αιώνια δόξα του διαμέσου τού Ιησού Χριστού, αφού πάθετε λίγο, αυτός να σας τελειοποιήσει, στηρίξει, ενισχύσει, θεμελιώσει» (Α’ Πέτρ.5:8-11), προσθέτοντας και υποδηλώνοντας θριαμβευτικά πως « … σ’ αυτόν ανήκει η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων»  και όχι βέβαια στο ωρυόμενο λιοντάρι.  Στο βιβλίο της Αποκάλυψης τον βλέπουμε να λαμβάνει διάφορες μορφές είτε ως ο δράκος είτε ως το θηρίο που ανέβηκε από τη θάλασσα είτε ως το άλλο θηρίο που ανέβηκε από τη γη είτε ως τη μεγάλη πόλη, τη Βαβυλώνα. Εκείνο που ξέρουμε και χαιρόμαστε είναι ότι οι άγιοι τού αντιστάθηκαν μέσα στις θλίψεις που περνούσαν, παρέμειναν πιστοί και ως εκ τούτου τον νίκησαν. Στα επτά μηνύματα του Ιησού Χριστού προς τις εκκλησίες Του οι υποσχέσεις Του είναι για εκείνους που υπερνικούν και όχι για τους δειλούς και για αυτούς που στρέφονται προς τα πίσω, οι οποίοι δεν έχουν κανένα μέρος στην πόλη του Θεού. «Να έχετε θάρρος», είπε ο Κύριος « Εγώ ενίκησα τον κόσμο». Και οι άγιοι μέσα από τη μακραίωνη ιστορία της Εκκλησίας και εν μέσω πολλών αντιπάλων νίκησαν το Σατανά:  «Τον νίκησαν με το αίμα του Αρνίου και με  τον λόγο της μαρτυρίας τους. Και δεν αγάπησαν τη ζωή τους μέχρι θανάτου» (Αποκ.12:11). Με το αίμα του Αρνίου είχαν ντυθεί το θώρακα της δικαιοσύνης, με το λόγο της μαρτυρίας τους ήταν ζωσμένοι με την αλήθεια και τη μάχαιρα του Πνεύματος και είχαν πάνω τους την περικεφαλαία της βεβαιότητας της σωτηρίας, επειδή δεν φοβούνταν το θάνατο. 

       Στον αγώνα μας εναντίον του θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας και να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι σοφός και βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από το Σατανά. Όντας κτίσμα του, ο διάβολος δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, παρά να υπηρετήσει τους σκοπούς του Θεού χωρίς να το θέλει. Ο Θεός θέτει, κατά κάποιον τρόπο, τα σχέδια Του κάτω από τις φτερούγες του Σατανά και τον κάνει να τα εκκολάψει (ας θυμηθούμε πώς ο Κύριος χρησιμοποίησε το πονηρό σχέδιο των αδερφών του Ιωσήφ για να ολοκληρώσει το δικό Του μεγάλο σχέδιο). Ο Σατανάς μπορεί να σχεδιάζει συνεχώς το κακό, ας είμαστε όμως βέβαιοι ότι ο Θεός προνοεί για το απόλυτο αγαθό των εκλεκτών του. Ο σκόλοπας στη σάρκα του Παύλου από το Σατανά, χρησιμοποιείται για να τον προφυλάξει από την πνευματική υπερηφάνεια. Η άρνηση του Πέτρου τον κάνει αργότερα να σταθεί με παρρησία ενώπιον του Αρχιερέα. Ο διάβολος νόμιζε ότι κέρδισε το παιχνίδι, όταν έκανε τον Αδάμ να φάει από τον απαγορευμένο καρπό.  Αλλά ο Θεός γνώριζε το αποτέλεσμα ακόμη και πριν από την έναρξη του αγώνα και είχε προβλέψει ήδη το μεγάλο σχέδιό Του για τη σωτηρία και την αποκατάσταση του ανθρώπου σε ακόμη μεγαλύτερη δόξα (Γέν. 3:15).

       Ο Θεός επιτρέπει την ύπαρξη του Σατανά και τον χρησιμοποιεί για να επιτύχει τα αιώνια σχέδιά Του για την εκκλησία, τον κόσμο και τους αιώνες που έρχονται,  και τότε θα τελειώσει μαζί του γιατί έχει ήδη κριθεί, (Ιωάν. 16:11). Χρειαζόμαστε μια νέα όραση του Θεού και του θρόνου Του, προκειμένου να ελευθερωθούμε από τον πανικό και το φόβο που γεμίζουν τις καρδιές μας για τα πνευματικά πράγματα που αφορούν την εκκλησία και τα έθνη του κόσμου. Ο Θεός έχει σχεδιάσει ήδη από πριν, πριν ακόμη από την ύπαρξη του ίδιου του Σατανά και συνεχίζει να εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιο Του, μέχρι που όλοι οι σκοποί Του για το κάθε μέλος της Εκκλησίας Του επιτευχθούν. Η επίγνωση της αγάπης του Θεού και της αλήθειας Του θα μας ελευθερώσει από το φόβο έτσι ώστε να συνεχίσουμε ήσυχα, αλλά με αποφασιστικότητα να περπατούμε εν μέσω απογοητεύσεων ή και φαινομενικών επιτυχιών του πονηρού, γνωρίζοντας ότι η τελική νίκη ανήκει στον Χριστό και την εκκλησία Του. Κάποιος είπε κάποτε το εξής: «Μη βιάζεστε να θάψετε την εκκλησία προτού πεθάνει. Τι σημασία έχει αν η εκκλησία είναι σαν τον Ιωνά στην κοιλιά του κήτους; Το κήτος δεν είχε εξουσία να τον χωνέψει. Ατιμάζουμε τον Θεό αν, όταν η εκκλησία βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της, δεν λαμβάνουμε την απλή ομολογία της υπόσχεσης Του ως εγγύηση για την απελευθέρωση της».

        Ζούμε ίσως στις πιο δύσκολες μέρες του αιώνα αυτού και σαν παιδιά του Θεού αναγνωρίζουμε πως η πάλη μας δεν είναι με σάρκα και αίμα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνα τούτου. Το Πνεύμα του αιώνα αυτού ενάντια στο οποίο είναι η πάλη  των υιών του Θεού, είναι πνεύμα σατανικό, αντίχριστο, πνεύμα ψεύδους και πλάνης, που πλανά όλα τα έθνη, σύντομα όμως δεν θα υπάρχει, θα καταργηθεί για πάντα. Ο σκοπός του είναι να επιβληθεί από το  ένα άκρο της γης ως το άλλο και να ισοπεδώσει τα πάντα, μεταβάλλοντας τους νόμους και τα διατάγματα του Θεού. Ζητά μεταξύ άλλων  να αλλοιώσει την αλήθεια του ευαγγελίου που είναι η μόνη δύναμη προς σωτηρία και να διαστρέψει τον χαραχτήρα της εκκλησίας της Χριστού. Αυτό που ο προφήτης Ησαΐας είπε αιώνες προηγουμένως, ίσως ισχύει και για τις δικές μας μέρες περισσότερο από κάθε άλλη φορά: «Η γη πενθεί, μαραίνεται, ο κόσμος ατονεί, μαραίνεται, οι ψηλοί από τους λαούς τής γης είναι ατονισμένοι. Και η γη μολύνθηκε κάτω από τους κατοίκους της· επειδή, παρέβηκαν τους νόμους, άλλαξαν το διάταγμα, αθέτησαν αιώνια διαθήκη. Γι’ αυτό, η κατάρα κατέφαγε τη γη, κι αυτοί που κατοικούσαν σ’ αυτή ερημώθηκαν· γι’ αυτό, οι κάτοικοι της γης κατακάηκαν, και έμειναν λίγοι άνθρωποι. Το νέο κρασί πενθεί, η άμπελος είναι σε ατονία, όλοι αυτοί που ευφραίνονται στην καρδιά στενάζουν» (Ησ. 24: 4-8). Οι μόνοι που διακρίνουν το τι γίνεται και έχουν δύναμη και εξουσία να αντισταθούν είναι αυτοί που γεννήθηκαν από τον Θεό, «διότι κάθε τι που γεννήθηκε από τον Θεό, νικά τον κόσμο…» (Α’ Ιωαν. 5:4).

        Ο Ιωάννης είδε, σε μια από τις οράσεις του, τα στρατεύματα στον ουρανό, που ακολουθούσαν αυτόν που είναι ο Πιστός και ο Αληθινός, να δίνουν μαζί την τελική μάχη και να υπερισχύουν,  υποτάσσοντας ο Θεός όλους τους εχθρούς τους κάτω από τα πόδια τους. Η υπόσχεση σε αυτούς που νικούν είναι ότι θα έχουν εξουσία πάνω στα έθνη και θα τα  ποιμάνουν με ραβδί σιδερένιο.  Το θέλημα του Θεού είναι όπως τα παιδιά Του μείνουν όρθια σαν στύλοι στον οίκο Του, αλλά και γονατιστοί ενώπιον Του, προσευχόμενοι όπως η αλήθεια αναβλαστήσει από τη γη και η δικαιοσύνη σκύψει από τον ουρανό και ο Κύριος δώσει το αγαθό και η γη τον καρπό της (Ψαλ. 85:11,12). Όπως ο Υιός τις μέρες που περπάτησε στη γη, ήταν ο Μάρτυρας ο Πιστός, έτσι και τα υπόλοιπα παιδιά Του, είναι φως και αλήθεια αναμεταξύ των συνανθρώπων τους. Μέσα από το δικό τους περπάτημα, την όλη διαγωγή τους και τα λόγια τους φανερώνουν αυτό που ο Θεός είναι και όρισε από την αρχή: Οι νόμοι Του, οι λόγοι Του, τα διατάγματα Του, τα προστάγματα Του είναι απαράβατα.