του Αντρέα Φούρναρη
Επιτρέψτε μου να σας δώσω τον καλύτερο ορισμό για την πίστη που έχω ακούσει ποτέ μου: Πίστη σημαίνει να έχεις πεποίθηση για κάτι, και συνάμα να μην έχεις πεποίθηση, αλλά στο τέλος να ενεργείς ως να έχεις πεποίθηση.
Όλοι γνωρίζουμε πόσο συνυφασμένη είναι η πεποίθηση με την πίστη. Πάει κάποιος στο γιατρό, για παράδειγμα, έχοντας την πεποίθηση ότι μπορεί να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Εξάλλου, εάν δεν πίστευε κάτι τέτοιο, δεν θα σκεφτόταν καν να πάει στο γιατρό. Προτού μπεις στον ανελκυστήρα, θα πρέπει να πιστεύεις ότι μπορεί να σε σηκώσει, διαφορετικά θα βρεις τον εαυτό σου να χρησιμοποιεί τις σκάλες. Η πεποίθηση αποτελεί πάντοτε το πρώτο στάδιο της πίστης. Σημαίνει ότι έχουμε τη βεβαιότητα πως ορισμένα πράγματα είναι αληθινά.
Δυστυχώς κάποιοι, ορίζοντας την πίστη, σταματούν ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Νομίζουν, δηλαδή, ότι πίστη σημαίνει πεποίθηση χωρίς τίποτα παραπέρα. Πίστη γι’ αυτούς σημαίνει να έχεις ακράδαντη πεποίθηση για κάτι, χωρίς ίχνος αμφιβολίας. Αυτό, βέβαια, ίσως να ήταν σωστό, ενόσω κάποιος παρέμενε κλεισμένος στο σπίτι του, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κάτω από τα ζεστά του σκεπάσματα. Στον κόσμο όμως τούτο που ζούμε δεν μπορείς να είσαι απόλυτα βέβαιος για οτιδήποτε. Ελπίζεις ότι ο γιατρός θα σε βοηθήσει, αν όμως κάνει κάποιο λάθος; Ελπίζεις ότι ο ανελκυστήρας θα σε κρατήσει, αν όμως ένα από τα καλώδιά του είναι φθαρμένο;
Άνθρωποι που νομίζουν ότι πίστη σημαίνει να νιώθεις εκατό τοις εκατό βέβαιος, προτού αποφασίσεις τελικά να κάνεις κάτι, παραμένουν συνήθως αδρανείς. Δεν μπορούν να κάνουν ούτε ένα βήμα. Περιμένουν να νιώσουν πρώτα την απόλυτη σιγουριά, αυτό όμως δεν συμβαίνει ποτέ, επειδή, στην πραγματικότητα, η βεβαιότητα είναι αναμιγμένη με την αβεβαιότητα. Το βλέπουμε αυτό καλύτερα στις μεγάλες αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε κατά καιρούς στη διάρκεια της ζωής μας. Σου προσφέρεται, για παράδειγμα, μια καλύτερη εργασία σε κάποια άλλη πόλη. Πρόκειται, από τη μια, για μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά, από την άλλη, δεν θέλεις να μετακομίσεις. Ναι μεν είσαι καθηλωμένος στην παρούσα εργασία σου χωρίς ελπίδα προαγωγής, αλλά τα παιδιά σου είναι ευχαριστημένα με το σχολείο τους. Ούτε η γυναίκα σου θέλει να μετακομίσετε, αλλά βρήκες διπλάσιο σε μέγεθος σπίτι και με τα μισά λεφτά! Νομίζεις ότι πρέπει να μετακομίσετε, αλλά οι φίλοι σου δεν είναι σίγουροι. Στριφογυρίζεις άγρυπνος αργά το βράδυ στο κρεβάτι σου, παίρνοντας πότε τη μια και πότε την άλλη απόφαση.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν νιώθεις εκατό τοις εκατό σίγουρος και δεν βλέπεις με ποιο τρόπο θα αποκτήσεις αυτή τη βεβαιότητα. Έτσι, λοιπόν, το συλλογίζεσαι, ελπίζεις, προσεύχεσαι για καθοδήγηση, περιμένεις κάποια συμβουλή, τα βάζεις όλα κάτω και τα ζυγίζεις ξανά και ξανά, περιμένοντας κάποια … αστραπή από τον ουρανό, κάτι όμως που δεν συμβαίνει ποτέ.
Τι είναι, λοιπόν, η βιβλική πίστη; Στις μεγάλες αποφάσεις της ζωής, η πίστη δεν σημαίνει να νιώσεις πρώτα εκατό τοις εκατό βέβαιος για κάτι. Πίστη σημαίνει να αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στην πεποίθηση και τη μη πεποίθηση, τη βεβαιότητα και την αμφιβολία, την ελπίδα και την απελπισία και στο τέλος, διστακτικά, να ΕΝΕΡΓΕΙΣ με βάση την πεποίθηση και τη βεβαιότητα.
Το να ζεις διά της πίστεως σημαίνει να κάνεις ένα βήμα μπροστά, έστω μικρό, έστω αμφίβολο, έστω κι αν δεν νιώθεις απόλυτα βέβαιος για τον εαυτό σου. Όπως στην περίπτωση του Αβραάμ, μπορεί να καλέσει κι εσένα ο Θεός να υπακούσεις σε μια εντολή Του, χωρίς να γνωρίζεις καλά καλά πού ακριβώς πηγαίνεις (Εβρ. 11:8). Ποιο να είναι άραγε το βήμα που εσύ πρέπει να κάνεις αυτή την εβδομάδα; ΚΑΝΕ ΤΟ, ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ.
(Διασκευή από τα Αγγλικά: Αντρέας Φούρναρης)