Γράφει η Βάσια Λιβιτσάνου- Υδραίου, Νομικός  

Ένας καθηγητής σχολιάζοντας την κρίση που μαστίζει σήμερα την πατρίδα μας όπως και όλο τον κόσμο, και που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και ηθική, κοινωνική, εθνική, κρίση θεσμών και αξιών, έγραψε πως … «χωρίς οικογένεια δεν ζεις», «χωρίς πατρίδα δεν ξέρεις που ζεις» και πως «χωρίς Θεό δεν ξέρεις γιατί ζεις».

Ο ποιητής Αχιλλέας Παράσχος έχει γράψει το 1879  ένα ποίημα με τίτλο «Προς το  Χριστό» που παραμένει και θα παραμένει για πάντα διαχρονικό. Σας παραθέτω κάποιες στροφές του για να επιβεβαιώσω του λόγου μου το αληθές.

«Χριστέ! Σε τούτα τα’ άπιστα, καταραμένα χρόνια, που δεν πιστεύουν τίποτα ουτ’ αγαπούν κανένα, που φως μας οδηγεί τυφλό και μας παγώνουν χιόνια εγώ πιστεύω κι αγαπώ ολόψυχα Εσένα!………………

Δεν έγινα τόσο σοφός ακόμα, για να σβήσω μοναχός την υστερνή ελπίδα,

Και δεν τρέχω εις τους πιθήκους ευγενείς προπάππους να ζητήσω *……………..

Πιστεύω! Να τα φώτα μου! Το Ευαγγέλιο μου!

Διαβάζω μ’ άδολη καρδιά κι ευρίσκω το Θεό μου!

Και ποιο σκοτάδι, ποια νυχτιά αυτό δεν εξορίζει

Σαν ήλιος κάθε του ψηφί και γράμμα με φωτίζει.

Βλέπω, ακούω το Θεό σε κάθε του σελίδα, και πιάνω με τα χέρια μου,

Την πιάνω την ελπίδα!»

Με δυο στίχους τα είπε όλα ο ποιητής μας. Στους χαλεπούς, δυσχείμερους καιρούς μας μόνο το Ευαγγέλιο φωτίζει σα φάρος και σαν ήλιος πνευματικός δείχνοντάς μας τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ….ΤΟΝ  ΧΡΙΣΤΟ!

==================

* (εννοεί την θεωρία εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου που λέει ότι ο άνθρωπος προέρχεται από την εξέλιξη του πιθηκου. Η θεωρία αυτή έχει καταρριφθεί).