Δεύτερο μήνυμα

Μακάμπα, Μπουρούντι

10 Ιουνίου 2008

Θέλω πραγματικά να συνεχίσω από εκεί που μείναμε το πρωί. Αλλά, πριν το κάνω αυτό, θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο σχετικά με αυτά που είπε ο αδελφός μας Μίλτος. Ότι, δηλαδή, δεν είμαστε αυτό που μπορούμε να επιτύχουμε, αλλά είμαστε αυτό που ο Θεός μάς κάνει, είμαστε το έργο του Θεού, το δημιούργημα του Θεού, και η πίστη δεν είναι μια δύναμη ή ένα μέσο διά του οποίου μπορούμε να επιτύχουμε κάτι, η πίστη είναι ένα κανάλι μέσω του οποίου λαμβάνουμε κάτι από τον Θεό. Η πίστη μας απευθύνεται στον Θεό και από τον Θεό λαμβάνουμε, τόσο για τις δικές μας ανάγκες, όσο και για τις ανάγκες των άλλων γύρω μας, δόξα στο όνομά Του! Αμήν. Και η εκκλησία, του Θεού έργο, είναι αυτό που κάνει ο Θεός.

Θα διαβάσω από την επιστολή προς Εβραίους πάλι από το κεφάλαιο 11, που διαβάζαμε σήμερα το πρωί, εδ. 9 και 10: « Με πίστη (ο Αβραάμ) παροίκησε στη γη τής υπόσχεσης ως ξένη, κατοικώντας σε σκηνές, μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους συγκληρονόμους τής ίδιας υπόσχεσης επειδή, περίμενε την πόλη που είχε τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός».

Ο Αβραάμ, όπως είδαμε σήμερα το πρωί, αναζητούσε την Πόλη. Εδώ διαβάζουμε ότι πρόκειται  για την πόλη που έχει θεμέλια και της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός,  θα μπορούσαμε να πούμε ο αρχιτέκτονας, καθώς επίσης και ο οικοδόμος, αυτός που εργάζεται με τα χέρια του, που βάζει το κονίαμα και το τούβλο, το κονίαμα και το τούβλο. Είναι επίσης ο δημιουργός, πράγμα που σημαίνει ότι, όπως ένας αρχιτέκτονας, συλλαμβάνει το σχέδιο στο μυαλό του, μέσα στην καρδιά του και στη συνέχεια εργάζεται με τα χέρια του και το κτίζει. Η Εκκλησία, παρόμοια, είναι ένα μυστήριο που ήταν κρυμμένο στην καρδιά του Θεού, «προ καταβολής κόσμου» και τώρα είναι υπό κατασκευή, ο Θεός εργάζεται για την οικοδομή της. Κάποτε, ο Πέτρος είχε μια αποκάλυψη από τον Θεό, αφού ο Ιησούς είχε ρωτήσει τους μαθητές Του: «Ποιος νομίζετε ότι είμαι;». Και ο Πέτρος του είπε: «Είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος». Τότε ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Μακάριος είσαι, Σίμωνα, γιε του Ιωνά, επειδή δεν είναι σάρκα και αίμα, που το αποκάλυψε αυτό σε σένα, αλλά ο Πατέρας μου που είναι στους ουρανούς, και  εγώ λέγω σε σένα ότι εσύ είσαι ο Πέτρος (στα ελληνικά «Πέτρος» προέρχεται από τη λέξη πέτρα), και επάνω σε αυτή την πέτρα, θα οικοδομήσω την εκκλησία μου… » (Ματθ. 16,13). Ο ίδιος ο Θεός χτίζει την εκκλησία Του, και κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν απέστειλε το Άγιο Πνεύμα, υπήρξε μεγάλη κίνηση, ο Πέτρος κήρυξε το ευαγγέλιο και 3000 άτομα προστέθηκαν. Αυτό συνεχίστηκε και κάθε μέρα οι άνθρωποι σώζονταν, και όπως διαβάζουμε στο τέλος του κεφαλαίου 2 των Πράξεων, ότι ο Κύριος προσέθετε εκείνους που σώζονταν στην Εκκλησία Του.

Τώρα, πώς μπορούμε εμείς να προστεθούμε σε αυτή την Εκκλησία; Όταν έλαβα τον Κύριο και αναγεννήθηκα, και το Άγιο Πνεύμα ήρθε σε μένα, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, ήμουν γεμάτος χαρά. Αυτό συνέβη, όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου και επέστρεψα στην Κύπρο, έψαξα και βρήκα μια εκκλησία, όπου και άρχισα να συμμετέχω στις συναθροίσεις της. Εκεί, σταδιακά, ανακάλυψα ότι δίδασκαν πως θα έπρεπε να γίνω μέλος της εκκλησίας, να διαβάσω το καταστατικό της, και να δηλώσω ότι θέλω να είμαι μέλος της εκκλησίας τους, και να γράψουν  το όνομά μου στο μητρώο τους:  “Αυτός ο άνθρωπος τώρα είναι μέλος της εκκλησίας μας” … Εγώ όμως δεν μπορούσα να το κάνω. Ο πάστορας και μερικοί άλλοι άνθρωποι μου έλεγαν:  «Έχεις αναγεννηθεί, έχεις σωθεί, θα είσαι στη Νέα Γη, αλλά δεν θα είσαι στη Νύφη, δεν θα είσαι στη Νέα Ιερουσαλήμ, επειδή εμείς είμαστε η εκκλησία του Θεού και αν δεν γίνεις μέλος, δεν θα είσαι στη Νέα Ιερουσαλήμ». Δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό. Γύριζα στο σπίτι και έκλαιγα τα βράδια, γιατί κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι δεν ήταν έτσι.  Αυτό συνεχίστηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τώρα καταλαβαίνω περισσότερο γιατί δεν μπορούσα να το κάνω και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω το γιατί.

Διάβαζα σήμερα το πρωί για τη Νέα Ιερουσαλήμ. Υπάρχει μια περιγραφή της Νέας Ιερουσαλήμ στο βιβλίο της Αποκάλυψης και ελπίζω, με τη χάρη του Θεού, ότι αύριο θα συνεχίσουμε και θα αρχίσουμε τη μελέτη της περιγραφής αυτής της Πόλης, για να δούμε τα χαρακτηριστικά της. Αλλά όταν διάβαζα το πρωί, είδα ότι το τείχος αυτής της πόλης διαθέτει 12 θεμέλια και πάνω στα 12 θεμέλια είναι γραμμένα τα ονόματα των 12 αποστόλων του Αρνίου. Στην επιστολή προς Εφεσίους, στο κεφάλαιο 2,  εκεί που διαβάζαμε σήμερα το πρωί, λέγει ότι κι  εμείς που δεν είμαστε Ισραηλίτες, μπορούμε επίσης να μπούμε μέσα σε αυτή. Και στο εδ. 19 του ιδίου κεφαλαίου: «Συνεπώς, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά είστε συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού». Στο εδ. 20: «…που εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός στον οποίο ολόκληρη η οικοδομή, καθώς συναρμολογείται, αυξάνει σε έναν άγιο ναό εν Κυρίω, στον οποίο κι εσείς συνοικοδομείστε σε κατοικητήριο του Θεού διαμέσου τού Πνεύματος».

Έτσι λοιπόν οικοδομούμαστε μαζί, μέσα στο Πνεύμα, πάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, με ακρογωνιαίο λίθο τον ίδιο τον Ιησού, και σταδιακά το κτήριο αυτό αυξάνεται σε κατοικητήριο του Θεού εν Πνεύματι. Αμήν. Χτιζόμαστε για να γίνουμε ένα μέρος όπου ζει και κατοικεί ο Θεός. Ας πάμε στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 21, εκεί απ’ όπου αρχίσαμε το πρωί. Ο Ιωάννης είδε την άγια πόλη της Ιερουσαλήμ, την είδε νέα να κατεβαίνει από τον Θεό, σαν νύφη στολισμένη και ετοιμασμένη για τον άνδρα της. Συνεχίζουμε στο εδ. 3, κεφάλαιο 21: «Και άκουσα μια δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, κι αυτοί θα είναι λαοί του, κι αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους Θεός τους». Έτσι, αυτή η πόλη, αυτό το κτήριο, αυτή η κατασκευή του Θεού προορίζεται για Αυτόν για να κατοικήσει εκεί. Προς το παρόν, προσευχόμαστε, όπως ο Κύριος μας δίδαξε να προσευχόμαστε κάθε μέρα και λέμε: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς … », αλλά έρχεται η ημέρα που ο Θεός δεν θα είναι μόνο στον ουρανό. Θα ζει στη γη, στη Νέα Ιερουσαλήμ. Θα ζήσει με την εκκλησία Του, θα ζήσει μαζί μας, θα ζήσουμε μαζί Του. Όταν καλοσκεφτείτε αυτά τα πράγματα, θα πείτε κι εσείς ότι αξίζει να χάσει κανείς τα πάντα σε αυτή τη γη για να ζήσει σε εκείνη την άγια πόλη και να είναι για πάντα στην παρουσία του Θεού. Μερικές φορές, όταν προσεύχομαι, αισθάνομαι την παρουσία του Θεού, και δεν ξέρω τι να κάνω. Μερικές φορές χορεύω, μερικές φορές φωνάζω, μερικές φορές δεν λέω τίποτα, απλώς κλαίω. Αλλά είναι τόσο υπέροχο, είναι τόσο ένδοξο, δεν μπορώ να το περιγράψω. Όσοι το δοκίμασαν, ξέρουν τι εννοώ. Και ξέρω ότι, αν κάποιος έρθει εκείνη τη στιγμή και μου πει: «Φύγε από εδώ και θα σου δώσω όλο το χρυσάφι της γης», δεν θα γυρίσω καν να τον κοιτάξω. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να συγκριθεί με το να ζει ένας στην παρουσία του Θεού, τίποτα απολύτως. Δεν υπάρχουν πλούτη σε αυτόν τον κόσμο που μπορούν να συγκριθούν με αυτό. Τώρα μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει να ζει ένας για πάντα εκεί, στη Νέα Ιερουσαλήμ! Πιστεύω ότι όσοι είναι εκεί, ποτέ δεν θα θέλουν να φύγουν. Έτσι, όταν διάβαζα χθες το βράδυ σχετικά με αυτή την πόλη, αργότερα διάβασα ότι υπάρχουν 12 πύλες. Κάθε πύλη είναι ένα μαργαριτάρι, και προσδοκώ ότι αυτές οι πύλες να είναι για μας, για να μπούμε μέσα και να μην βγούμε ποτέ έξω. Όταν πάμε εκεί δεν θα θέλουμε να βγούμε. Αυτές ήταν οι σκέψεις μου, αλλά αναρωτιόμουν, γιατί άραγε σε κάθε πύλη να είναι γραμμένο το όνομα μιας από τις 12 φυλές του Ισραήλ; Η πόλη είναι επίσης τετράγωνη. Το μήκος της είναι το ίδιο με το πλάτος. Το περίεργο είναι ότι το ύψος είναι επίσης το ίδιο. Όλες οι πόλεις που ξέρω στη γη είναι περισσότερο ή λιγότερο επίπεδες πάνω από μια περιοχή, αλλά αυτή η πόλη έχει επίσης ένα ύψος που είναι ίσο με το μήκος και το πλάτος της. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει αυτό. Όσο για τις πύλες, σκεφτόμουν ότι μπαίνουμε μέσα από τις πύλες, και στη συνέχεια το όνομα μιας φυλής υπάρχει σε κάθε πύλη, μια πύλη, μια φυλή. Μια άλλη πύλη, μια άλλη φυλή … και τότε σκέφτηκα, τι μπορείς να κάνεις, για να είσαι Μπουρουντινός; Τι μπορώ να κάνω για να είμαι Κύπριος; Γιατί εγώ είμαι Κύπριος; Γιατί εσείς είστε Μπουρουντινοί; Μπορεί κανείς να μου πει; «Επειδή γεννηθήκαμε από Μπουρουντινούς γονείς». Ναι, κι εγώ γεννήθηκα έτσι, δεν είχα επιλογή. Οι γονείς μου ζούσαν στην Κύπρο, ήταν ελληνοκύπριοι, έτσι κι εγώ γεννήθηκα ελληνοκύπριος.  Δεν είναι κάτι που έκανα εγώ ούτε ήταν επιλογή μου. Συνεπώς, πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να εισέλθουμε στην Πόλη αυτή είναι να γεννηθούμε σε αυτή. Γινόμαστε πολίτες αυτής της ουράνιας πόλης, αν έχουμε γεννηθεί από επάνω. Στον ψαλμό 87 διαβάζουμε: «Το θεμέλιό του είναι στα άγια βουνά. Aγαπάει ο Kύριος τις πύλες τής Σιών, περισσότερο από όλα τα σκηνώματα του Iακώβ.’Ενδοξα μιλήθηκαν για σένα, πόλη τού Θεού. Θα αναφέρω τη Pαάβ, και τη Bαβυλώνα, ανάμεσα σ’ εκείνους που με γνωρίζουν δες, η Παλαιστίνη, και η Tύρος, μαζί με την Aιθιοπία αυτός γεννήθηκε εκεί. Kαι για τη Σιών θα πουν: Aυτός και εκείνος γεννήθηκε σ’ αυτή και ο ίδιος ο ‘Υψιστος θα τη στερεώσει.  O Kύριος θα αριθμήσει, όταν καταγράψει τούς λαούς, ότι αυτός γεννήθηκε εκεί.  Kαι οι ψάλτες, καθώς και οι παίκτες των οργάνων, θα λένε : ‘Ολες οι πηγές μου είναι σε σένα». Αμήν.

Ο Κύριος είπε ότι αγαπά τις πύλες της Σιών και για τη Σιών θα πουν, όπως και για όλες τις άλλες πόλεις και για κάθε πόλη, “αυτός γεννήθηκε εκεί”, αυτός γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, είναι πολίτης της Νέας Υόρκης ή των Ηνωμένων Πολιτειών ή οποιαδήποτε άλλης χώρας.  Αλλά και για τη Σιών είπε επίσης ότι:  “αυτός γεννήθηκε εκεί”, και όταν ο Θεός καταγράψει τους ανθρώπους, θα πει “αυτός γεννήθηκε εκεί”. Αμήν.

Όταν το Άγιο Πνεύμα ήρθε σε μένα, όταν ήμουν γεμάτος με τον Κύριο, γεμάτος με χαρά, ήξερα από εκείνη τη στιγμή, ότι προστέθηκα στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Ήξερα ότι ήμουν μέλος της Εκκλησίας Του. Στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους, στο κεφάλαιο 12, ο Παύλος γράφει για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Στο εδ. 13 λέει: «…μέσα σε ένα Πνεύμα, έχουμε όλοι βαφτιστεί σε ένα Σώμα». Και αυτός είναι ο λόγος που δεν ήθελα να γίνω μέλος εκείνης της εκκλησίας στα πρώτα χρόνια μου. Αν και υπήρχε μεγάλη πίεση πάνω μου, δεν μπορούσα να το κάνω. Ήξερα ότι αυτό ήταν μια ανθρωποποίητη διαδικασία που εξυπηρετούσε τους σκοπούς μιας εκκλησίας στη γη, αλλά δεν ήταν καθόλου απαίτηση από τον Θεό για να ανήκω στην Εκκλησία Του.

Θα τελειώσω με ένα εδάφιο από την επιστολή προς Εβραίους στο κεφάλαιο 12. Είναι το εδάφιο που διαβάσαμε σήμερα το πρωί. Θα δώσω προσοχή σε ένα συγκεκριμένο πράγμα, στο ότι «έχουμε προσέλθει στο όρος Σιών και στην πόλη του ζωντανού Θεού, στην επουράνια Ιερουσαλήμ και σε μυριάδες αγγέλων», και στη συνέχεια, στο εδ. 23 λέει: «… σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς…». Δεν ξέρω πώς είναι στη δική σας μετάφραση, αλλά η ελληνική λέξη είναι «απογεγραμμένοι», που σημαίνει ότι «έχουν εγγραφεί σαν σε ένα μητρώο». Αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στο ευαγγέλιο του Λουκά κεφάλαιο 2 εδάφιο 1, όταν ο Καίσαρας διέταξε ότι όλοι θα έπρεπε να απογραφούν, γι’ αυτό και στη συνέχεια, ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν στη Βηθλεέμ για να το πράξουν. Αμήν. Είμαστε γεννημένοι από τον Θεό. Ευδόκησε να το κάνει. Και όταν γεννήθηκα από τον Θεό, έγινα ένας από τους πρωτότοκους γιους του, και το όνομά μου καταχωρήθηκε στον ουρανό. Η πολιτική μου ταυτότητα, το διαβατήριό μου εν Πνεύματι, αναγράφουν: «Πολίτης της Πόλης του Θεού» Έτσι, σε αυτή τη γη, όπου κι αν πάω, είμαι ένας ξένος. Είμαι απλώς ένας ταξιδιώτης, που μένω προσωρινά κάπου. Στη Μακάμπα είμαι απλά ένας περαστικός. Την περασμένη εβδομάδα ήμουν στη Νιάνζαλακ, και πάλι ένας περαστικός, ένας ξένος. Όταν πάω πίσω στην πατρίδα μου την Κύπρο, πάλι θα είμαι ένας ξένος. Δεν ανήκω σε εκείνη τη χώρα. Δεν ανήκω στην πόλη όπου ζω. Δεν είμαι ένα στο Πνεύμα με τους ανθρώπους που ζουν εκεί, είμαι ένας ξένος. Το μόνο μέρος όπου νιώθω σαν στο σπίτι μου είναι εδώ, με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όχι στην πόλη Μακάμπα, αλλά εδώ μαζί σας. Εδώ είναι που νιώθω σαν στο σπίτι μου. Εδώ είναι που μιλάμε την ίδια γλώσσα. Εδώ είναι που καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Εδώ είναι η θέση μου. Αλλά και πάλι δεν είναι η πλήρης αποκάλυψη, δεν έχει έρθει ακόμα. Η ημέρα όμως θα έρθει που θα φανεί στην πληρότητά της. Και αυτή η μεγάλη, ισχυρή φωνή θα ακουστεί να λέγει: «Ιδού ο τόπος κατοικίας του Θεού με τους ανθρώπους», με τον λαό Του. Αμήν. Τι ένδοξο γεγονός πρέπει να περιμένουμε! Τι προοπτική! Καταλαβαίνω τι εννοεί ο Παύλος, όταν λέει ότι η ελαφριά θλίψη που έχουμε τώρα στη γη δεν μπορεί να συγκριθεί με το βάρος της δόξας που μας περιμένει.

Με τη χάρη του Θεού, ελπίζω αύριο να προχωρήσουμε σε αυτό που πραγματικά ήθελα να πω,  για να δούμε μερικά από τα προνόμια και τις ευθύνες μας, όπως αυτά διαφαίνονται  από τη μελέτη αυτής της ένδοξης Πόλης του Θεού. Για να δούμε πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Προσεύχεστε, λοιπόν, ο Κύριος να δώσει τον λόγο Του σε όλους μας. Αμήν. Να έχετε μια καλή νύχτα απόψε και είθε το Άγιο Πνεύμα να διακονήσει σε σας όλη τη νύχτα, έτσι ώστε ο λόγος Του και οι ύμνοι Του να είναι στην καρδιά σας, όταν θα ξυπνήσετε το πρωί και να σας γεμίσει με χαρά στην παρουσία Του. Στην παρουσία του Κυρίου υπάρχει πληρότητα χαράς, και προσεύχομαι ότι ο Κύριος να τη χορηγήσει σε σας. Αμήν.