του Ray Stedman σε μετάφραση Γιούλικας Κ. Masry

«Τις συναισθάνεται τα εαυτού αμαρτήματα; καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων. Και έτι προφύλαξον τον δούλον σου από υπερηφανιών∙ ας μη με κυριεύσωσι∙ τότε θέλω είσθαι τέλειος, και θέλω καθαρισθή από μεγάλης παρανομίας» (Ψαλ. 19/12-13).

«Καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων». Είναι αυτό εκείνο για το οποίο προσεύχεστε; Ξέρετε τι θα συμβεί αν προσεύχεστε κατ’ αυτό τον τρόπο; Μπορεί εσείς να νομίζετε ότι ο Θεός θα πάρει ένα σφουγγάρι και θα σας καθαρίσει εσωτερικά, έτσι ώστε να μην ξέρετε καν ποια ήταν αυτά τα κρυφά σας αμαρτήματα. Ο Θεός όμως δεν ενεργεί έτσι. Ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται πάνω στο θέμα των κρυφών σας αμαρτιών είναι είτε με το να στείλει κάποιον να σας πει ποια είναι αυτά τα κρυφά σας αμαρτήματα είτε με το να σας τα φανερώσει μέσ’ από ορισμένες συνθήκες κατά τις οποίες εσείς ο ίδιος έρχεστε ξαφνικά αντιμέτωπος με κείνο που είπατε ή πράξατε και ανακαλύπτετε ότι δεν είναι ωραίο κι ότι δεν το θέλετε για τον εαυτό σας. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός μάς καθαρίζει από τις κρυφές μας αμαρτίες. Έρχεται και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες σ’ εκείνες τις απόκρυφες γωνιές.

Αυτό συνήθως το κάνει ο Θεός επειδή γνωρίζει ότι δεν μπορούμε να το δούμε από μόνοι μας, αλλά οι άλλοι το βλέπουν. Αυτού του είδους οι αμαρτίες είναι κρυμμένες από μας αλλά όχι κι απ’ τους άλλους. Τις βλέπουν ξεκάθαρα, έτσι όπως κι εμείς βλέπουμε τις δικές τους αμαρτίες καλύτερα απ’ ό,τι μπορούν να τις δουν οι ίδιοι. Λέτε από μέσα σας: «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς αυτό το άτομο μπορεί να είναι τόσο τυφλό». Κάποιος άλλος σκέφτεται το ίδιο ακριβώς για σας! Γι’αυτό είναι πάντοτε σωστό να λέμε: «Κύριε, καθάρισέ με από τις κρυφές μου αμαρτίες. Βοήθησέ με να δω τον εαυτό μου μέσ’ απ’ τα μάτια ενός φίλου ο οποίος με αγαπά τόσο ώστε να μου πει την αλήθεια».

Και στη συνέχεια «προφύλαξέ με από τις θεληματικές αμαρτίες». Θεληματικές είναι εκείνες οι αμαρτίες που εσείς θεωρείτε τον εαυτό σας απόλυτα ικανό να κάνει το θέλημα του Θεού. Η αυτοπεποίθηση είναι περηφάνια. Ο Θεός ουδέποτε μας ζητάει να κάνουμε κάτι πάνω σ’ αυτή τη βάση. Αν βασίζόμαστε στον εαυτό μας και μόνο, διαπράττουμε την αμαρτία της περηφάνιας και κάθε πράξη που πηγάζει από τη δική μας αυτοπεποίθηση είναι πράξη αλαζονείας. «Ό,τι δεν είναι εκ πίστεως, είναι αμαρτία». Για μένα το να ενεργώ σαν να υπάρχει κάτι το οποίο μπορώ εγώ από μόνος μου να τακτοποιήσω, είναι αυτού ακριβώς του είδους η αμαρτία. Η θεραπεία γι’αυτό είναι η εμπιστοσύνη σας στο έργο του Θεού το οποίο ενεργείται μέσ’ απ’ το πρόσωπό σας βάσει της πίστης σας. Γι’αυτό ο Δαβίδ προσεύχεται και λέει: «Κύριε, βοήθησέ με να συνειδητοποιήσω ότι χωρίς Εσένα δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Βοήθησέ με να βασίζομαι σε Σένα να ενεργήσεις μέσ’ από το πρόσωπό μου. Τότε μόνο θα είμαι αψεγάδιαστος και απαλλαγμένος από μεγάλη παρανομία».

Κύριε, με διδάσκεις μέσα από τα πλάσματα που έχεις δημιουργήσει και μέσ’από το Λόγο Σου. Δώσε μου μια καρδιά που χαίρεται ν’ ακούει και να διδάσκεται.

Copyright 2007 by Elaine Stedman; from Ray Stedman’s book

The Power of His Presence (www.RayStedman.org)