Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε κρίνουν από την εξωτερική εμφάνιση. Όποτε είμαι αξύριστος και ντυμένος πρόχειρα, κανείς δεν μου δίνει σημασία. Αντίθετα, όταν φοράω κοστούμι και γραβάτα, όλοι με προσέχουν, με χαιρετούν και είναι πρόθυμοι να με εξυπηρετήσουν.

Η γιαγιά μου έλεγε, τα ράσα κάνουν τον παπά… 

Πριν από καιρό χρειάστηκε να πάω σε μια δημόσια υπηρεσία. Ήμουν ντυμένος πρόχειρα, αξύριστος και με αρκετή προκατάληψη εξαιτίας της γραφειοκρατίας και της ουράς αναμονής. Αποτέλεσμα: Όταν έφτασα στο γκισέ ο υπάλληλος ούτε σήκωσε το κεφάλι να με δει. Απότομος και αγενής, είπε τα δικά του, είπα εγώ τα δικά μου, κοντέψαμε να πλακωθούμε στο ξύλο και η δουλειά μου δεν έγινε.

Το ίδιο συνέβη άλλες 3-4 φορές που ξαναπήγα.

Μέχρι που μια μέρα πήγα σε μια άλλη υπηρεσία. Αυτή το φορά ήμουν ντυμένος με κοστούμι και γραβάτα, κι όταν ήλθε η σειρά μου χαμογέλασα και  χαιρέτισα εγκάρδια,

–          Καλημέρα σας, πώς πάμε; Σήμερα βλέπω ότι έπεσε πολλή δουλειά…

Ο υπάλληλος αιφνιδιάστηκε ευχάριστα. Όλη μέρα αυτός ο άνθρωπος ακούει προβλήματα και παράπονα από συνοφρυωμένους και «βαρεμένους» πολίτες. Σπάνια κάποιος να του μιλήσει ευγενικά, ανθρώπινα, με οικειότητα και έμμεσο ενδιαφέρον για τον ίδιο και τη ρουτινιάτικη δουλειά του.

Η αντίδρασή του:

–          Καλημέρα! Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω; 

Κάπου σας ξέρω…  Μήπως είστε δικηγόρος; 

Δεν συμπαθώ καθόλου, ούτε τα κοστούμια ούτε τις γραβάτες. Απ’ τον καιρό του γάμου μου ελάχιστες φορές έχω ντυθεί κοστούμι. Όποτε βλέπω βουλευτές ή υποψήφιους με γραβάτα τους λυπάμαι, ιδίως το καλοκαίρι με την αφόρητη ζέστη, που ιδρώνουν και υποφέρουν. Το ίδιο και με τους πλασιέ φαρμάκων, που φορούν κοστούμι και κρατούν κι ένα χαρτοφύλακα.

            Πάντως, από τότε που διαπίστωσα ότι το ντύσιμο παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, κάθε φορά που χρειάζομαι κάτι σε δημόσια υπηρεσία, πηγαίνω φορώντας κοστούμι και γραβάτα.

            Το ίδιο κι όταν πάω σε καμιά ψαροταβέρνα. Πριν ακόμα πλησιάσω, το γκαρσόνι μου ανοίγει την πόρτα ευγενικά, χαμογελαστά και με υπόκλιση. Μου προτείνει την καλύτερη θέση με θέα προς τη θάλασσα, κι όταν στη συνέχεια μου σερβίρει, η μερίδα είναι τεράστια, πολύ μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη – χώρια το επιδόρπιο, κυδώνι στο φούρνο με σαντιγί.

Παρατήρησα και κάτι άλλο. Ενώ στους άλλους πελάτες φέρνει την απόδειξη του λογαριασμού στο τέλος, ή δεν κόβει καθόλου και δεν φέρνει απόδειξη, σε μένα αντίθετα τη φέρνει αμέσως στην αρχή και τη βάζει σε περίοπτη θέση να την προσέχω. Και η εξήγηση που δίνω είναι ότι, μάλλον θα με παίρνει για εφοριακό της ΣΔΟΕ…