Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Οι άντρες, γενικά, χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Σ’ αυτούς που πιάνουν τα χέρια τους στα μαστορέματα, τις επισκευές και τις χειρονακτικές δουλειές, και σε κείνους που δεν τα καταφέρνουν.

Οι πρώτοι

• Έχουν ένα σωρό εργαλεία.
• Γενικά τους αρέσει να λύνουν και να συναρμολογούν.
• Όταν ήταν παιδιά έλυναν και επισκεύαζαν τα παιχνίδια τους.
• Στο σχολείο τους άρεζαν τα πρακτικά μαθήματα (φυσική, γεωμετρία, μαθηματικά, χημεία).
• Στο πορτ-μπαγκαζ του αυτοκινήτου έχουν πάντα ρεζέρβα λάμπες, μπουζί, λάδι, φίλτροα, παραφλού, αντιολισθητικές αλυσίδες, καλώδια, ασφάλειες, και όλα τα εργαλεία (γρύλο, πένσα, κατσαβίδι, μπουζόκλειδο).
• Ξέρουν να αλλάζουν εύκολα τις ασφάλειες, μια καμένη λάμπα, το φίλτρο και το τρύπιο λάστιχο του αυτοκινήτου, τη βρύση που στάζει.
• Είναι μερακλήδες στο φαγητό και τους αρέσει να μαγειρεύουν.

Οι άλλοι

• Δυσκολεύονται να τηγανίσουν δυο αυγά.
• Στο σχολείο προτιμούσαν τα θεωρητικά μαθήματα (γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, μουσική).
• Τους φαίνεται βουνό να αλλάξουν το λάστιχο του αυτοκινήτου, να στοκάρουν και να βάψουν τον τοίχο, να αποφράξουν το βουλωμένο νεροχύτη και την αποχέτευση.

Σ’ αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανήκω κι εγώ.

Θέλω να επισκευάσω και να μαστορέψω, αλλά όλα μου φαίνονται πολύ δύσκολα και πολύπλοκα. Γι’ αυτό όταν έχω κάποια βλάβη και επισκευή φωνάζω το μάστορα, υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, σοβατζή, κλπ.

Συμβαίνει όμως ένα περίεργο πράγμα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους τεχνίτες μου βγάζουν την ψυχή:

• Πρώτα – πρώτα δεν είναι καθόλου συνεπείς στην μέρα και ώρα που συμφωνήσαμε να έλθουν. Λένε, για παράδειγμα αύριο, και έρχονται την άλλη βδομάδα, όποτε τους καπνίσει.
• Τη μέρα που θα έλθουν με στήνουν ώρες ολόκληρες να τους περιμένω. Λένε «μετά τις 3 η ώρα το απόγευμα», κι έρχονται στις 8 το βράδυ.
• Όσες φορές μου ζήτησαν και τους έδωσα προκαταβολή «για να πάρουν υλικά» κλπ., το μετάνιωσα, γιατί στη συνέχεια έχουν πλέον δεμένο το γάϊδαρό τους – δηλαδή εμένα – και δεν μου δίνουν σημασία. Μ’ αφήνουν τελευταίο και ασχολούνται με τους άλλους πελάτες τους.
• Άλλα συμφωνούμε κι άλλα κάνουν. Άλλα υλικά ζητάω κι άλλα βάζουν τελικά.
• Για να δικαιολογηθούν λένε κάτι ακαταλαβίστικες λέξεις και ορολογίες, «κύκλωμα», «αμπέρ», «μεμβράνη πίεσης», «διακλαδωτής», «μονωτικό διάφραγμα», «αισθητήρας», «ατμόσφαιρες», «γείωση», «ρελέ», και άλλα τέτοια  – όπως οι γιατροί, που γράφουν εκείνα τα ακαταλαβίστικα αποτελέσματα σε μια διάγνωση, εξέταση, ακτινογραφία ή υπέρηχο.
• Άλλο ποσό μου λένε στην αρχή ότι θα στοιχίσει η δουλειά, και τελικά βγάζουν κι άλλα φασούλια. «Κι αυτό είναι απαραίτητο, κι εκείνο έπρεπε να διορθωθεί», οπότε πληρώνω έξτρα τζερεμέδες.
• Όταν, τέλος, τους ζητάω απόδειξη μου λένε να πληρώσω κι άλλα έξτρα λεφτά για Φ.Π.Α.
• Όταν τελειώσουν και φύγουν, μερικοί αφήνουν πίσω ένα σωρό σκουπίδια και βρωμιές.

Έχω και μια απορία:  Γιατί οι μάστορες είναι μόνο άντρες;  Οι οποίοι συχνά είναι ατημέλητοι, αξύριστοι, κατσούφηδες, απότομοι και λιγομίλητοι.

Προσωπικά θα προτιμούσα τις επισκευές να τις κάνει μια όμορφη, ευγενική, γλυκομίλητη και εξυπηρετική μαστόρισσα.

Κι ας πλήρωνα και κάτι παραπάνω, όσα και να ζητήσει!