Η κορυφαία απόδειξη του Χριστιανισμού

Η σωματική Ανάσταση του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς δεν είναι ένα γεγονός μιας μέρας ή μιας περιόδου, αλλά είναι η εμπειρία της καθημερινής μας ζωής, γιατί αποτελεί την κορυφαία απόδειξη του Χριστιανισμού. Όλα, όσα είπε ή έκανε ο Χριστός και οι Απόστολοι, άσχετα πόσο μεγάλα και θαυμαστά ήταν, έχουν δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την Ανάσταση. Αν η Ανάσταση του Χριστού δεν είχε γίνει, τότε ο Χριστιανισμός θα ήταν μια ψεύτικη θρησκεία. Εάν όμως έχει πραγματοποιηθεί, όπως και έγινε, τότε ο Χριστός είναι Θεός και η χριστιανική πίστη είναι η απόλυτη Αλήθεια.

Ο θάνατος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, και έχει καταβάλει όλους τους ανθρώπους, εκτός από τον Χριστό. Δεν έχει σημασία πόσο έξυπνος ή πλούσιος ή δυνατός μπορεί να είναι κάποιος, κανένας άνθρωπος δεν είναι τόσο σοφός για να νικήσει το θάνατο ή αρκετά πλούσιος να αγοράσει την ελευθερία του από το θάνατο ή αρκετά δυνατός για να υποτάξει το θάνατο. Ο τάφος κερδίζει πάντα τη νίκη, και ο άνθρωπος αργά  γρήγορα επιστρέφει στο χώμα.

Στην πραγματικότητα, ο αδυσώπητος θρίαμβος του θανάτου δεν ισχύει μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για καθετί άλλο βρίσκεται στη γη. Τα ζώα πεθαίνουν, καθώς τα φυτά. Ακόμη και ολόκληρα είδη παθαίνουν ατροφία και αφανίζονται. Πόλεις και έθνη, όπως και άνθρωποι, γεννιούνται και αναπτύσσονται για μια περίοδο και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Σπίτια, αυτοκίνητα και ρούχα φθείρονται και τελικά γίνονται στάχτη, όπως ακριβώς και οι ιδιοκτήτες τους. Ακόμη και το ίδιο το σύμπαν υπόκειται σε φθορά και ολοταχώς κατευθύνεται προς ένα ολοκληρωτικό “θάνατο με φωτιά”.

Αυτή η καθολική κυριαρχία της φθοράς και του θανάτου ονομάζεται στην Αγία Γραφή «υποδούλωσή στη φθορά» (Ρωμαίους 8/21). Στην επιστήμη έχει αναγνωριστεί ως ο Δεύτερος Νόμος της Θερμοδυναμικής, που λέει, πολύ απλά, ότι κάθε σύστημα τείνει προς τη δυσλειτουργία του. ΄Εχει καθοδική πορεία και τελικά πεθαίνει.

Η παγκοσμιότητα της κυριαρχίας της φθοράς και του θανάτου είναι το μέτρο που κάνει απόλυτη τη μοναδικότητα της Ανάστασης του Χριστού. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι, ακόμη και οι μεγαλύτεροι και αγιότεροι άνθρωποι, πέθαναν. Οι ιδρυτές θρησκειών ο Βούδας, ο Μωάμεθ, ο Ζωροάστρης, ο Κομφούκιος, αυτοκράτορες και δικτάτορες όπως ο Καίσαρας, ο Μαρξ, άνδρες που είχαν μια μεγάλη επίδραση στον κόσμο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι όλοι νεκροί.

Ο Ιησούς Χριστός όμως είναι ζωντανός! Είναι αλήθεια ότι πέθανε και θάφτηκε, όπως όλοι άνθρωποι, αλλά, σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους, αναστήθηκε από τους νεκρούς και ζει για πάντα!

Αυτό είναι το μεγαλύτερο όλων των θαυμάτων. Και ήταν δυνατό να γίνει, μόνο επειδή ο Ιησούς είναι πράγματι ο Θεός, όπως ο ίδιος το είχε ισχυριστεί.

Αν όλα αυτά δεν είναι παρά μια αυταπάτη και αν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ δεν είχε πραγματικά αναστηθεί από τους νεκρούς, τότε Αυτός  δεν θα διάφερε από τους άλλους μεγάλους άνδρες, που είναι νεκροί. Μάλιστα, Αυτός θα ήταν χειρότερος από όλους τους άλλους, γιατί θα ήταν είτε τσαρλατάνος, λαοπλάνος ή παρανοϊκός, αφού επένδυσε όλες τις αξιώσεις Του, για απόλυτη θεότητα και στην υπόσχεσή Του, ότι  να αναστηθεί από τους νεκρούς.​​

Από την άλλη πλευρά, αν η Ανάστασή Του είναι ένα γεγονός  αποδεδειγμένο από την ιστορία, τότε όχι μόνο οι αξιώσεις Του δικαιώθηκαν, αλλά και οι υποσχέσεις Του εκπληρώθηκαν.

΄Ετσι, ο θάνατος δεν είναι ο μεγάλος νικητής, αλλά είναι ένας νικημένος εχθρός. Ο Χριστός «χάρη στο μεγάλο του έλεος μας αναγέννησε δίνοντάς μας, μέσω της αναστάσεως του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, τη ζωντανή ελπίδα» (Α’ Πέτρου 1/3). «Μα το γεγονός είναι ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί από τους νεκρούς… έτσι και χάρη στον Χριστό θα αποκτήσουν ζωή όλοι» (Α΄Κορ. 15/20,22). Ο Χριστός είπε, ότι είναι «ο πρωτότοκος των νεκρών…που τώρα να! είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων» (Αποκ. 1/5,18).

Εμείς, που ήμασταν νεκροί στις αμαρτίες μας, έχουμε την ελπίδα για τη νέα ζωή. Εμπιστευόμαστε στον Ιησού
Χριστό και βασιζόμαστε στο θάνατο και την Ανάστασή Του,  για τη σωτηρία μας. Κανένας  άλλος πνευματικός ηγέτης δεν έχει νικήσει το θάνατο. Ο Ιησούς είναι ο μοναδικός Υιός του Θεού. Αυτός διακήρυξε ότι είναι  «η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιωάννης 14/6), και «Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει» (11/25).

Ιησού, το ξέρω ότι είμαι ένας αμαρτωλός και δεν μπορώ να σώσω τον εαυτό μου. Σ’ ευχαριστώ για τα παθήματα του Σταυρού και για την Ανάστασή Σου, έτσι ώστε να έχω νέα ζωή. Παρακαλώ,  συγχώρησε τις αμαρτίες μου και οδήγησέ με στο σωστό δρόμο, στο δρόμο το δικό Σου. Σου εμπιστεύομαι τη ζωή μου,  ως Σωτήρα και Κύριό μου, τώρα και για πάντα. Αμήν.

(Μετάφραση από τα αγγλικά, από ένα κείμενο παρμένο από την ιντερνετική  διακονία του Ted  & της Deanna Matamis A Spiritual Note From The Bible. Αν θέλετε να παίρνετε τακτικά τα μηνύματα αυτά, γράψτε “A Spiritual Note From The Bible” asnoteftb@comcast.net)

 

                                               ****

ΣΧΟΛΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΜΑΣ

                         Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Ray Stedman

«Και θέλω στήσει την διαθήκην μου προς σε∙ και θέλεις εισέλθει εις την κιβωτόν, συ, και οι υιοί σου, και η γυνή σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου» (Γέν. 6/18).

          Όταν ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, ο Θεός τού είπε, «θα κάνω τη διαθήκη μου μαζί σου». Δεν ήταν δηλαδή μόνο η κιβωτός που έσωσε το Νώε. Εκείνη ήταν το μέσο διά του οποίου επιτεύχθηκε η σωτηρία του, αλλά αυτό που πραγματικά έσωσε το Νώε ήταν ο Λόγος και η Υπόσχεση του Θεού. Έτσι κι εμείς πρέπει να βλέπουμε πέρα απ’ τον τρόπο με τον οποίο σωζόμαστε και να αναλογιζόμαστε το κίνητρο που έφερε τον Ιησού Χριστό στη γη, την υπόσχεση του Θεού η οποία βρίσκεται στη βάση των πάντων και κάνει μια συμφωνία μαζί μας, μια νέα ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο ζούμε. Όποτε βλέπουμε τη λέξη «διαθήκη» στο Λόγο του Θεού, ας μη σκεφτόμαστε ότι είναι απλά μια συμφωνία που κάνει ο Θεός με τον άνθρωπο. Από μιας πλευράς, ναι, αυτό είναι, αλλά πρόκειται κυρίως για μια νέα βάση ζωής, για μια καινούργια ρύθμιση. Έτσι κι εδώ αυτή η «διαθήκη», δηλαδή η συμφωνία του Θεού, πάει μακρύτερα από του απλά να σώσει το Νώε και γίνεται εκείνο που θα κυβερνά τη ζωή του Νώε—και τη ζωή γενικότερα –μετά τον κατακλυσμό. Από πλευράς του Νώε υπάρχει μία μόνο προϋπόθεση: ηυπακοή.

          Πολύ με ενοχλεί η ευκολία με την οποία πολλοί άνθρωποι τείνουν να επικαλούνται τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα, για να τους σώσει από τη μετά θάνατο αιώνια καταδίκη, αλλά δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να Του επιτρέψουν να κυβερνήσει τη ζωή τους όσο ζουν. Εδώ όμως, στην ιστορία του Νώε, το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ο Θεός έβαλε το Νώε στην κιβωτό που τον έσωσε. Ήταν ότι ο Νώε υπάκουσε σε μια καινούργια ρύθμιση ζωής. Ο Νώε υπάκουσε το Θεό και αυτό ήταν εκείνο το οποίο τον έσωσε και σώζει κι εμάς. Δεν είναι το γεγονός ότι δεχόμαστε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας, συμφωνώντας έτσι να Του ανήκουμε κι Εκείνος να μας σώσει όταν πεθάνουμε. Είναι ότι Τον έχουμε αναγνωρίσει ως Κύριο. Αναγνωρίζουμε δηλαδή ότι έχει δικαιώματα επάνω μας, ότι έχει το δικαίωμα να μας κυβερνά, να ρυθμίζει τη ζωή μας, να μας προστάζει κι εμείς να Τον υπακούμε. Η καρδιά πρέπει να υπακούσει αμέσως σε όλα όσα προστάζει ο Θεός, όπως έκανε και ο Νώε. Αυτή η αναγνώριση του Θεού ως Κύριου της ζωής μας είναι η βάση της σωτηρίας. Αυτό είναι το θεμέλιο που πάνω του θα στηριχτούμε όχι μόνο για να γλιτώσουμε από την καταστροφή που κρέμεται  σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω στην εποχή μας, απειλώντας να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή, αλλά και τις ατομικές καταστροφές της καθημερινής μας ζωής που μπορούν να υποσκάψουν το έδαφος και να μας αφανίσουν, συμπαρασύροντας το οικοδόμημα που χτίσαμε πάνω σε άμμο.

          Μάλλον πρέπει να χτίζουμε πάνω στο βράχο ο οποίος δεν μπορεί να μετακινηθεί και είναι στημένος πάνω στο πιο αμετάθετο και αμετακίνητο πράγμα του κόσμου, το Λόγο του Θεού. Αυτός δημιούργησε το Σύμπαν. Δεν υπάρχει τίποτε πιο αξιόπιστο από το Λόγο του Θεού. Σε τελευταία ανάλυση το καθετί που υπάρχει στο Σύμπαν απ’ αυτή την πηγή έχει προέλθει. Όταν λοιπόν ακουμπάμε στο Λόγο του Θεού, στη διαθήκη του Θεού, στηριζόμαστε στο πιο βέβαιο και αξιόπιστο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο. «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει», είπε ο Ιησούς, «οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει» (Ματθ. 24/35).

          Κύριε, Σε ευχαριστούμε για τη νέα Σου διαθήκη, την Καινή Διαθήκη, που αποτελεί τη νέα ρύθμιση της ζωής μας και η οποία μας χορηγεί την ελευθερία και τη δύναμη να Σε υπακούσουμε.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry

(© 2007 by Elaine Stedman, από το βιβλίο του συγγραφέα The Power οf His Presence

devotional@raystedman.org, April 25 2011)

 

                                         ****

                                David Wilkerson

Σε ηλικία 79 ετών σκοτώθηκε σε τροχαίο ο David Wilkerson (D.W.), γνωστός ιεροκήρυκας και συγγραφέας. Το βιβλίο του Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟ, που έγινε και φιλμ περιγράφει τη δράση του ανάμεσα στους γκάγκστερ της Ν. Υόρκης. Το έργο του είναι πολύπλευρο και ιδιαίτερα ευλογημένο. Δεν είχαμε το προνόμιο να τον γνωρίσουμε,  αλλά από τα σχόλια που διαβάσαμε από πολλά χριστιανικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, συμπεραίνουμε ότι ήταν ένας ξεχωριστός, αγνός και δραστήριος άνθρωπος του Θεού.  Κήρυττε με πάθος και δάκρυα και καυτηρίαζε τους ιεροκήρυκες εκείνους που άφησαν το μήνυμα της Βίβλου και ακολούθησαν ανθρώπινα συστήματα και αντιβιβλικές διδασκαλίες.   

Ο David Patterson,  Διευθυντής των Εκστρατειών του David Wilkerson έκανε τις εξής παρατηρήσεις για τον David Wilkerson:

– Λίγους ανθρώπους γνωρίζω που υπηρέτησαν τη γενιά τους με τόση υπακοή, σύμφωνα με το θέλημα και τους σκοπούς του Θεού, όσο ο D.W.

– Γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους που είχαν τόσο πάθος να διακηρύττουν όλη τη Βουλή του Θεού, άσχετα με τις συνέπειες, όσο ο D.W.  

– Γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους, που με τη χάρη του Θεού, έκτισαν τέτοιες σταθερές διακονίες, όσο ο D.W.  
– Γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους που άφησαν ένα τέτοιο μοντέλο ακεραιότητας και πιστότητας, όσο ο D.W.  

– Γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους που ήταν αληθινά άνθρωποι προσευχής και μαθητές του Λόγου, όσο ο D.W.  

– Ο David Wilkerson ήταν ένας άνθρωπος του Θεού.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ

Στο blog του, το τελευταίο του μήνυμα ήταν  αποκαλυπτικό. Το μεταφράσαμε για χάρη των αναγνωστών μας.

«Να πιστεύεις,  όταν όλα τα μέσα αποτυγχάνουν, είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτο και  ευάρεστο στον Θεό. Ο Ιησούς είπε στο Θωμά, «Επειδή με είδες με τα μάτια σου, πίστεψες. Μακάριοι όσοι πίστεψαν χωρίς να με δουν» (Ιωάν. 20/29). Μακάριοι είναι εκείνοι που πιστεύουν, όταν δεν υπάρχει ένδειξη απάντησης στην προσευχή- που εμπιστεύονται πέρα από κάθε ελπίδα, όταν το καθετί έχει αποτύχει.    

Κάποιος έφτασε στο σημείο της απελπισίας- στο τέλος κάθε ελπίδας- και κάθε μέσου.  Κάποιο αγαπητό του πρόσωπο αντιμετωπίζει το θάνατο και οι γιατροί δεν δίνουν καμιά ελπίδα. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Η ελπίδα έσβησε. Προσευχήθηκες για θαύμα αλλά δεν έγινε…

Τότε είναι που οι ορδές του Σατανά έρχονται να επιτεθούν στο μυαλό σου με φόβο, οργή και με σκληρές ερωτήσεις: « Πού είναι ο Θεός τώρα; Προσευχήθηκες τόσο ώστε δεν σου έμειναν άλλα δάκρυα. Νήστεψες. Στάθηκες στις τις υποσχέσειςτουΘεού. Τον εμπιστεύτηκες;

Βλάστημες σκέψεις στροβιλίζουν στο μυαλό σου: Η προσευχή απέτυχε. Η πίστη απέτυχε. Μην εγκαταλείψεις τον Θεό- απλώς μην Τον εμπιστεύεσαι πια. Δεν σε ανταμείβει! 

Ακόμη αμφισβητεί και την ύπαρξη του Θεού και αυτό προσπαθεί να το βάλει στο μυαλό σου. Αυτά είναι τα τεχνάσματα του Σατανά για αιώνες. Κάποιοι από τους πιο θεοσεβείς άνδρες και γυναίκες που έζησαν δέχτηκαν τέτοιες δαιμονικές επιθέσεις.

Σ’ εκείνους που περνούν μέσα από την σκιερή κοιλάδα του θανάτου, ακούν αυτό το λόγο: Το κλάμα θα διαρκέσει σε κάποιες ζοφερές και τρομερές νύχτες- και σ’ εκείνο το σκοτάδι θα ακούσεις  τον ψίθυρο του Πατέρα, «είμαι μαζί σου. Δεν μπορώ να στο πω τώρα, αλλά μια μέρα θα το καταλάβεις. Θα δεις ότι όλο αυτό ήταν μέρος τους σχεδίου μου. Δεν ήταν τυχαίο. Δεν ήταν δική σου αποτυχία. Μείνε σταθερός. Επίτρεψέ με να σ’ αγκαλιάσω την ώρα του πόνου σου.  

Αγαπημένοι, ο Θεός ποτέ δεν απέτυχε να ενεργήσει, παρά από αγαθότητα και αγάπη. Όταν όλα  τα μέσα αποτύχουν- η αγάπη Του επικρατεί. Μείνε σταθερός στην πίστη σου. Μείνε ακλόνητος στο Λόγο Του. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα στον κόσμο».