Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Τούτο το Μάρτη τα χελιδόνια δε θα πάνε στην Λιβύη. Μέσα στο κλάμα και στο πένθος, στους πυροβολισμούς και το βογκητό των αρμάτων, χρειάζεται πολλή αναλγησία, για να μπορεί κανείς να τραγουδά. Αλλά τα χελιδόνια δεν είναι ανάλγητα. Δεν είναι αναίσθητα. Τούτο το Μάρτη, στον ουρανό της Τρίπολης θα είναι αδύνατο να δεις χελιδόνια. Τα τρομάζουν οι πυροβολισμοί και οι εκρήξεις. Δεν πειράζει. Ίσως είναι καλύτερα που δε θα πάνε. Γιατί πώς θα ταίριαζε το κλάμα των παιδιών με το χαρούμενο τιτίβισμα των χελιδονιών; Τούτο το Μάρτη, το ξέρω, τα χελιδόνια δε θα πάνε στην Λιβύη. Γιατί δε βρίσκουν στέγες να χτίσουν τις φωλιές τους. Τις χάλασαν οι διαβολάνθρωποι με τις βόμβες και τα άρματά τους.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε Μάρτη μια περισυλλογή με κυριεύει. Στοχάζομαι βαθύτερα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Απρόβλεπτη σαν τις μέρες του Μάρτη είναι η ζωή μας. Ξυπνάς το πρωί με έναν ολόλαμπρο ήλιο, μα ώσπου να’ ρθει το δειλινό, η καρδιά σου παγώνει στο άγγελμα μιας δυσάρεστης είδησης. Ανοίγεις την αυγή τα παράθυρα και ο γαλάζιος ουρανός σε γεμίζει αισιοδοξία, μα ως το απομεσήμερο το γαλάζιο θα ξεθωριάσει και ένα μουντό γκρίζο θα σου πλακώσει την καρδιά. Μπορεί να ξύπνησες με ένα αίθριο πρωινό αλλά απόψε ίσως κοιμηθείς με το νανούρισμα της βροχής στα κεραμίδια. Μια βροχή που υποψιάστηκες ότι θα τη φέρουν τα γκριζόμαυρα νέφη, καθώς το ηλιοβασίλεμα ατενίζεις τον ορίζοντα από το ανώγι του σπιτιού σου. Το ξέρω πως τούτες οι απρόβλεπτες «καιρικές συνθήκες», το μαβί χρώμα της ζωής που σου κρύβει τον «Ήλιο», είναι έργο του εχθρού της ψυχής μας. Μην αφήσεις τον Πονηρό να σου κλέψει το γαλάζιο σου χρώμα. Πρόσεξε μην πέσεις στις περίτεχνες παγίδες που θα σου στήσει. Μην παρασυρθείς από τα ελκυστικά του δολώματα. Η ευτυχία βρίσκεται στο σωστό περπάτημα. Σε έναν κόσμο σκοτεινό και διεστραμμένο, είναι εύκολο να παραπατήσεις. Το μυστικό της ευτυχίας είναι τούτο. Άσε το Χριστό να προπορεύεται και να σου δείχνει το δρόμο και συ βάδιζε πάνω στα ίχνη που αφήνει Εκείνος. Κάνε την Αγία Γραφή πυξίδα σου αλλιώς θα χαθείς στα πολυδαίδαλα δρομάκια της ζωής.

Αν οι μέρες σου είναι σαν τις μέρες του Μάρτη, ευμετάβλητες, απρόβλεπτες, απροσδόκητες, να ξέρεις πως ο σωστός χριστιανός δε ζει με τα φαινόμενα και τα αισθήματα, αλλά με την πίστη. Αν ”γκρίζα σύννεφα” σκεπάσουν τον ”ουρανό” σου, μην αποθαρρυνθείς. Μπορεί να σου κρύψουν για λίγο τον ”Ήλιο”. Αλλά έτσι έχεις την ευκαιρία να στρέψεις το βλέμμα στον ουρανό. Τότε θα ανακαλύψεις πως πίσω και πάνω από τα ζοφερά νέφη, βασιλεύει ο Χριστός. Οι λύσεις δε βρίσκονται στη γη και στους ανθρώπους, αλλά στον ουράνιο μας Πατέρα.