Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Πριν πολλά πολλά χρόνια την Περσία την κυβερνούσε ένας πολύ καλός βασιλιάς. Αγαπούσε τον λαό του και ήθελε να ξέρει πώς ζούσαν την καθημερινότητά τους οι υπήκοοί του. Ήθελε να ξέρει από τι δυστυχίες περνούσαν κι από τι χαρές. Πολύ συχνά, λοιπόν, ντυνόταν εργάτης ή ζητιάνος και πήγαινε πόρτα-πόρτα σε όλα τα σπίτια του βασιλείου του. Κανένας δεν καταλάβαινε πως αυτός ήταν ο βασιλιάς.
Μια φορά επισκέφτηκε έναν πολύ φτωχό χωρικό που ζούσε σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο. Ο άνθρωπος του πρόσφερε από το φτωχικό και κακομαγειρεμένο φαγητό που έτρωγε, και έφαγε κι ο βασιλιάς. Ο βασιλιάς τού είπε λόγια ενθαρρυντικά, του έφτιαξε τη διάθεση κι έφυγε.
Μετά από καιρό ο βασιλιάς πήγε και ξαναβρήκε εκείνον τον άνθρωπο και του φανερώθηκε. «Είμαι ο βασιλιάς σου» του είπε. Και μέσα του περίμενε πως ο φτωχός εκείνος άνθρωπος κάτι θα του ζητούσε, μια χάρη, ένα δώρο, ένα ρουσφέτι, αλλά εκείνος τίποτα. Αντί γι’ αυτό του είπε: «Βασιλιά μου, άφησες το παλάτι σου και τα μεγαλεία σου για να έρθεις να επισκεφτείς εμένα μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό, θλιβερό υπόγειο. Έφαγες από το φτωχό φαγητό μου, κι έφερες τη χαρά στην καρδιά μου! Σε άλλους μπορεί να έδωσες πλούσια δώρα. Σ’ εμένα πρόσφερες τον ίδιο σου τον εαυτό!»
Αν βγαίναμε μ’ ένα μικρόφωνο στους δρόμους και ρωτούσαμε τους περαστικούς να μας πουν πώς φαντάζονται τα Χριστούγεννα, με τι μοιάζουν, είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα μας έλεγε την παραπάνω ιστορία. Κι αυτό, γιατί καθένας έχει διαμορφώσει μια εικόνα στο μυαλό του, που απέχει παρασάγγας από την πραγματική. Άλλος θεωρεί πως τα Χριστούγεννα είναι μια τυπική γιορτή και ευκαιρία για ξεκούραση ή για ταξίδια. Κάποιος άλλος τα θεωρεί μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη διήγηση-παραμύθι για μικρά παιδιά χωρίς καμιά ιστορική βάση. Κάποιος τρίτος θα πει πως είναι μια χαρούμενη ανάπαυλα για να ξεφύγουμε από το άγχος του Μνημονίου.
Για τον πιστό χριστιανό όμως αλλά και για τα δεδομένα της Βίβλου τα Χριστούγεννα είναι μια χειρονομία του Θεού προς τον άνθρωπο, με τη οποία του χάρισε τη ζωή. Όταν ο άνθρωπος δέχεται τον Χριστό στην καρδιά του και του ζητάει να την αλλάξει, είναι σαν να προσκαλεί τον βασιλιά των ουρανών στο φτωχικό του. Κι ο Χριστός είναι έτοιμος να έρθει στη ζωή μας και να τη γεμίσει με τις ευλογίες του: μας δίνει τη συγχώρηση των αμαρτιών μας και μας χαρίζει ένα ελπιδοφόρο μέλλον μαζί του, την αιώνια ζωή.
Ο βασιλιάς της δόξας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός πρόσφερε τον εαυτό σ’ εμένα και σ’ εσένα. Η Βίβλος αυτό το ονομάζει «ανεκδιήγητη δωρεά» «Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για τη δωρεά του η οποία δεν μπορεί με λόγια να περιγραφτεί (Β΄ Κορ 9,15).
Την έχεις δεχτεί αυτή τη δωρεά;