‘Ερχεται το τέλος γοργά,
τρέμει η γη μας κι αγωνιά
θέλει λευτεριά.
Μέρες ταραγμένες, κακές,
φόβος, μίσος μεσ΄ στις καρδιές
πίκρα, μοναξιά.
***
΄Όπου κι αν κοιτάξεις,
μαύρος ουρανός,
κύκλωσαν σημάδια,
έρχετ’ ο Χριστός.
Μην αργήσεις γιε μου,
δωσ’ Του την καρδιά!
Σαν γλυκά χαράξει, θα’ναι αργά.
***
Πάντοτε η πίστη νικά,
δίνει στην ελπίδα φτερά,
τα ουράνια.
Περιμένει μ’ υπομονή,
ζει στα χέρια του Λυτρωτή
του θριαμβευτή.
***
Όσο αναπνέω, θα παρακαλώ,
μ’ υψωμένα χέρια
τον Ιησού Χριστό.
Ο ουρανός της Χάρης,
γιε μου αν κλειστεί,
σ’ έχασα για πάντα , μα κι εσύ.
***
Έρχεται το τέλος κι εγώ
γιέ μου ένα μόνο ζητώ
θέλω να σε δω
στ’ ανηφόρι του Γολγοθά
νέο πνεύμα νέα καρδιά
μεσ’ τη λευτεριά.
***
Γιε μου το πιστεύω,
και το καρτερώ,
θα ‘μαστε αντάμα
και στον ουρανό.
Προσευχή της μάνας, μύρο ακριβό,
πυρωμένη ελπίδα, στο Θεό.
ΕΦΗ ΑΙΒΑΖΙΔΟΥ
ΚΑΒΑΛΑ