ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ- ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
Στην εποχή μας κυριαρχεί συχνά στην επικαιρότητα ο πόλεμος. Όλα τα ΜΜΕ αφιερώνουν ολοσέλιδα ρεπορτάζ από πολιτικούς και στρατιωτικούς και άλλους αναλυτές, ειδικούς και μη ειδικούς, για τον πόλεμο του Ιράκ. Η εφημερίδα μας, έχοντας μια άλλη αποστολή, θα ασχοληθεί με μια διαφορετική άποψη του πολέμου.
Αν πάμε πίσω στην αρχική δημιουργία του ανθρώπου, θα δούμε ότι ο άνθρωπος δε δημιουργήθηκε από το Θεό για τον πόλεμο, αλλά για να ζει ειρηνικά κι ευτυχισμένα μέσα στον γήϊνο παράδεισο σε πλήρη αρμονία και κοινωνία με τον Δημιουργό του.
Η σημερινή πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, ενώ ποθεί την ειρήνη, αυτή του λείπει τελείως, ή έρχεται σαν μια ευχάριστη επισκέπτρια για ορισμένα χρονικά διαστήματα, αλλά γρήγορα εξαφανίζεται σαν όνειρο, σαν την πρωινή δροσιά. Δεν έχει ειρήνη ο άνθρωπος ούτε ατομική, ούτε οικογενειακή, ούτε κοινωνική, ούτε διαπροσωπική, ούτε εθνική, ούτε διακρατική, ούτε παγκόσμια.
Διαρκώς η ανθρωπότητα ποθεί και επιζητά και επιδιώκει την ειρήνη αλλά καταλήγει στον πόλεμο. Ολόκληρη η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη πολέμους εθνικούς, φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιδεολογικούς. Την τραγική αυτή πραγματικότητα είχε υπόψη του ο φιλόσοφος Ηράκλειτος (540 π.Χ.), όταν διακήρυξε: “Πόλεμος πατήρ πάντων”. Και ο ιερός Αυγουστίνος (4ος αιώνας) πίστευε ότι η επίτευξη της ειρήνης στη γη ήταν αδύνατη και οι πόλεμοι αναπόφευκτοι. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρωπότητας: Αγάπα με πάθος την ειρήνη, λαχταρά την ειρήνη, επιδιώκει την ειρήνη, ξέρει ότι της συμφέρει η ειρήνη, αλλά καταλήγει στον πόλεμο σε όλα τα πεδία, στο ατομικό, στο οικογενειακό, στο κοινωνικό, στο πολιτικό.
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί να υπάρχει μίσος και κακία και ταραχή και πόλεμος μεταξύ των ανθρώπων, αφού ο άνθρωπος πλάστηκε από το Θεό για ειρήνη και ευτυχία; Διάφοροι επιστήμονες, κοινωνιολόγοι, διανοούμενοι, φιλόσοφοι προσπαθούν να εντοπίσουν τα αίτια των πολέμων. Μιλούν για όλα, βρίσκουν χίλιους δυο λόγους, αλλά δε σκέφτονται, ή απορρίπτουν αβασάνιστα, την πραγματική αιτία των πολέμων. Την αιτία αυτή μας την παρουσιάζει ξεκάθαρα στις σελίδες της η Αγία Γραφή. Και αυτήν θέλουμε να επισημάνουμε κι εμείς με τούτο το άρθρο. Με μια λέξη, η αιτία των πολέμων και κάθε κακού στον κόσμο είναι η ΑΜΑΡΤΙΑ, η οποία πρωτομπήκε στην ανθρώπινη φύση με την παρακοή των πρωτοπλάστων στον Δημιουργό τους. Και με την είσοδό της εκείνη στην ανθρώπινη φύση η αμαρτία επέφερε τη διακοπή των σχέσεων του ανθρώπου με τον Θεό και την απομάκρυνσή του απ’ Αυτόν. Έφερε το θάνατο και όλα τα κακά που σήμερα κυριαρχούν στον κόσμο. Ένα απ’ αυτά είναι ο πόλεμος. Ο απόστολος Ιάκωβος το λέει πολύ παραστατικά: “Από πού ξεκινούν οι πόλεμοι, καθώς και οι μεταξύ σας διαμάχες; Δεν είναι ακριβώς από εδώ; Από τις επιθυμίες σας, δηλαδή, για σαρκικές απολαύσεις που στρατοπεδεύουν μέσα στα μέλη σας;” (Ιακ. 4:1).
Και τώρα τι γίνεται; Δεν υπάρχει πια ελπίδα για ειρήνη; Οι άνθρωποι δοκίμασαν και δοκιμάζουν πολλά γιατροσόφια για να επιτύχουν την ειρήνη. Ο Σωκράτης πίστευε ότι η ειρήνη μπορεί να αποκτηθεί με τη γνώση. Ο Επίκουρος έλεγε ότι η ειρήνη αποκτιέται με τις απολαύσεις. Ο στωικός Ζήνων διακήρυττε ότι ο άνθρωπος μπορεί να βρει την ειρήνη αν κατορθώσει να εξουσιάσει τον εαυτό του. Ο Ρουσσώ πίστευε ότι η ειρήνη έρχεται με την επιστροφή του ανθρώπου στη φυσική ζωή. Αλλά η γνώση δεν φέρνει την ειρήνη, απλώς κάνει τον πόλεμο καταστροφικότερο. Οι απολαύσεις γίνονται κίνητρο για πόλεμο. Ο άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη να εξουσιάσει τον εαυτό του, γιατί η αμαρτία του έχει αφαιρέσει αυτή τη δύναμη. Η επιστροφή στη φυσική ζωή σημαίνει επιστροφή μαζί με την αμαρτία, άρα χωρίς ειρήνη.
Επομένως πόλεμοι θα υπάρχουν στον κόσμο όσο θα υπάρχει και η αμαρτία. Ο προφήτη Ιεζεκιήλ προφήτευσε: “Θα ζητούν ειρήνη, αλλά δε θα υπάρχει ειρήνη” (Ιεζ. 7:25). Ο ίδιος ο Χριστός προειδοποίησε: “Θα ακούτε επίσης φήμες για πολέμους και νέα από πολέμους, προσέχετε μην ταράζεστε, γιατί όλα αυτά αναπόφευκτα θα γίνουν… Γιατί θα ξεσηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας…” (Ματθ. 24:6-7). Κι ο απόστολος Παύλος προσθέτει: “Γιατί όταν λένε: “Θέλουμε ειρήνη και ασφάλεια”, τότε ξεσπάει ξαφνικά πάνω τους ο όλεθρος” (Α΄ Θεσ. 5:3).
Μόνο μια λύση υπάρχει. Μόνο μια θεραπεία είναι αποτελεσματική. Όχι συνολικά για την ανθρωπότητα, αλλά για κάθε άτομο ξεχωριστά. Για σένα και για μένα. Αυτή είναι η εκ μέρους κάθε ατόμου αποδοχή της ειρήνης που προσφέρει ο Χριστός. “Ειρήνη αφήνω σε σας. Την ειρήνη τη δική μου σας δίνω. Δε σας δίνω εγώ, έτσι όπως δίνει ο κόσμος. Να μην ταράζεται η καρδιά σας, μήτε να δειλιάζει” (Ιωαν. 14:27). Αλλά η ειρήνη αυτή δεν εξασφαλίστηκε χωρίς κόστος. Μόνο που το κόστος της το πλήρωσε ο ίδιος ο Χριστός. Γιατί “Αυτός τραυματίστηκε για τις δικές μας παραβάσεις, ταλαιπωρήθηκε για τις δικές μας ανομίες, την τιμωρία που έφερε την ειρήνη μας Αυτός την υπέστη, και μέσω των δικών Του πληγών εμείς γιατρευτήκαμε” (Ησ. 53:5). Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, πέθανε για τις αμαρτίες μας, αναστήθηκε για την δικαίωσή μας, και αναλήφθηκε κοντά στον Πατέρα, όπου μεσιτεύει για σένα και για μένα και για τον κάθε αμαρτωλό που μετανοεί και πιστεύει σ’ Αυτόν, για να του δώσει σωτηρία και ειρήνη. Την δική Του ειρήνη, που είναι μια ειρήνη αιώνια. Το γεγονός αυτό μας θυμίζει κι αυτό τονίζει κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα που γιορτάζουμε το μήνα αυτό, όπως κάθε χρόνο.
Επομένως, φίλε αναγνώστη, αν έχεις γνωρίσει το Χριστό ως Σωτήρα σου, αν έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου κι έχεις αποκτήσει την ειρήνη αυτή του Χριστού, τότε κανένας πόλεμος και τίποτε στον κόσμο αυτό δεν μπορεί να σου την αφαιρέσει και να φέρει ταραχή στην καρδιά σου. Τότε μπορείς να λες μαζί με τον απόστολο Παύλο: “Γιατί, ζωή για μένα είναι ο Χριστός και ο θάνατος κέρδος” (Φιλ. 1:21).