Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα μέχρι πριν μερικά χρόνια για τους περισσότερους μισθωτούς και συνταξιούχους ήταν συνυφασμένα με το Δώρο. Την παλιά και ωραία εκείνη εποχή οι μισθοί και οι συντάξεις ήταν κανονικοί και ολόκληροι, χωρίς κουρέματα και μειώσεις. Κι επιπλέον παίρναμε και το Δώρο.

     Με γεμάτη την τσέπη, έστω και δυο φορές το χρόνο, ψωνίζαμε πλουσιοπάροχα τα πάντα, κάναμε δώρα στα παιδιά και τα εγγόνια, πηγαίναμε εκδρομές, καταλαβαίναμε ότι είναι άνοιξη και Πάσχα.

     Τώρα τα δώρα είναι μακρινό παρελθόν. Γίναμε φτωχοί, με συσσίτια, με απολυμένους, άστεγους, ανασφάλιστους, απλήρωτους, απελπισμένους, μετανάστες. Με ενάμισι εκατομμύριο (1.500.000) άνεργους, οι οποίοι δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ούτε ένα μπουκάλι γάλα, ούτε ένα τσουρέκι, ούτε ένα κόκκινο αυγό, ούτε μια λαμπάδα για την εκκλησία.

     Με εντολή του Υπουργού μας Άμυνας καταργήθηκε και ο πατροπαράδοτος οβελίας στα στρατόπεδα, κι έτσι από φέτος δεν θα δούμε στρατιώτες να σουβλίζουν αρνιά το Πάσχα.

            Για κοίτα, πώς καταντήσαμε…

            Για κοίτα, πώς μας κατάντησαν…