Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή στην καρδιά του καλοκαιριού η ζωή μας γίνεται δύσκολη έως ανυπόφορη εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης, με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 35-40 C. Οι πολυώροφες οικοδομές στις πόλεις «βράζουν» όχι μόνο τη μέρα, αλλά και τη νύχτα, με αποτέλεσμα τα κλιματιστικά να δουλεύουν στο φουλ και να ξοδεύουμε περισσότερα λεφτά για ρεύμα τώρα το καλοκαίρι από όσο το χειμώνα για θέρμανση.
Οι πυρκαγιές είναι πρώτη είδηση. Το Υπουργείο Υγείας κάνει έκκληση στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού να μη βγαίνουν από το σπίτι, να αποφεύγουμε τις επίπονες εργασίες, να φοράμε ελαφρά ρούχα και να πίνουμε άφθονα υγρά.
Οι πρώτοι που έλαβαν πολύ σοβαρά υπόψη και εφάρμοσαν ευλαβικά τις συστάσεις του Υπουργείου, είναι η ομάδα ευπαθών νέων, ηλικίας 17-27 ετών. Όλη μέρα προφυλάσσονται από τον καύσωνα κλεισμένοι μέσ’ το σπίτι, και πιο συγκεκριμένα κοιμούνται του καλού καιρού στο κρεβάτι στην κρεβατοκάμαρα – με μια μικρή διακοπή το μεσημέρι για fast food πίτσα, σουβλάκια και Coca Cola. Ξυπνάνε και σηκώνονται από το κρεβάτι μόλις νυχτώσει κατά τις 10 το βράδυ, ακριβώς την ώρα που όλος ο άλλος κόσμος πάει να πέσει για ύπνο. Κι αφού τσεπώσουν τα 20 ευρώ χαρτζιλίκι από τον παππού, βγαίνουν έξω από το σπίτι για τις παραλίες και τις καφετέριες, για τις ντισκοτέκ, για δροσερά φραπεδάκια, για ολονύκτια beach–party, μουσική, χορό, σφηνάκια και τσιγαράκια.
Παλιά, την εποχή των γονιών και των παππούδων μας δεν υπήρχαν καύσωνες, ξηρασίες και πυρκαγιές. Η ζωή στις πόλεις ήταν πιο ανθρώπινη και υποφερτή, χωρίς νέφος, αιθαλομίχλη και αφρικανική σκόνη.
Σήμερα υπάρχει γενικότερο πρόβλημα με τον καύσωνα. Οι επιπτώσεις χρόνο με το χρόνο επιδεινώνονται. Όλοι οι επιστήμονες και διεθνείς οργανισμοί (WWF, Green Peace, κ.α.) εκπέμπουν σήμα κινδύνου για τις δυσμενείς κλιματικές αλλαγές, που θα έχουν ως συνέπεια ολοένα και θερμότερα και ξηρότερα καλοκαίρια στη χώρα μας και σε όλη τη Μεσόγειο.
Που σημαίνει ότι οι τουρίστες θα αποφεύγουν να έρχονται στη χώρα μας για διακοπές το καλοκαίρι και θα προτιμούν άλλες χώρες, βόρειες. Επίσης οι αγρότες μας θα βρεθούν σε δύσκολη θέση και θα πρέπει να προσαρμοστούν στο θερμότερο κλίμα, διότι οι περισσότερες συγκομιδές θα περιοριστούν εξαιτίας του καύσωνα και της ξηρασίας.
Τα πρώτα σημάδια αυτών των αλλαγών είναι ήδη ορατά. Ο Ενιπέας ποταμός στο Λιτόχωρο σχεδόν έχει στερέψει. Ο Αλιάκμονας, το μεγαλύτερο ποτάμι της Ελλάδας, έχει απομείνει ένα μικρό αυλάκι νερού. Οι αγρότες μας, για να μη ξεραθεί η παραγωγή τους από τον καύσωνα, ποτίζουν μέρα-νύχτα τα χωράφια, αντλώντας νερό από ολοένα μεγαλύτερα βάθη 200-300 μέτρων.
Και σκέφτομαι σοβαρά, τώρα που είναι ακόμα φτηνά τα ακίνητα, να αγοράσω ένα εξοχικό σπιτάκι ψηλά σε κάποιο ορεινό χωριό, λ.χ. στο Λιβάδι Ολύμπου (υψόμετρο 1.200 μ.), Καταφύγιο (1.400), Σαμαρίνα (1.450). Ή, κάπου στη Βόρεια Σουηδία και Λαπωνία.
Κι όταν το καλοκαίρι αρχίζουν οι ανυπόφοροι καύσωνες στην Ελλάδα, να τη βγάζω εκεί, μέσα στα πεύκα, το οξυγόνο και τη δροσιά.