Γράφει η Βασιλική Γκίκα – Μαρκεσίνη, Νομικός
Δεν υπάρχει πιο σκληρό συναίσθημα από το να νιώσεις κάποια στιγμή ότι είσαι μόνος σου στη ζωή.
Κάποιο παλιό τραγούδι λέει: “Μοναξιά είσαι η πιο σκληρή παρέα κι όποιος πει η ζωή πως είν’ ωραία, δε θα ‘χει τύχει να ζει με σένανε μαζί”.
Πριν απ’ τον άνθρωπο, είναι ο ίδιος ο Θεός που μόλις δημιούργησε τον Αδάμ είπε: “Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος του, θα του κάμω και μια βοηθό όμοιο μ’ αυτόν”.
Η αμαρτία έφερε το θάνατο κι άλλες συνθήκες δυσμενείς που φέρνουν τον άνθρωπο στη μοναξιά.
Θυμάμαι, όταν έχασα τον άντρα μου, ένιωθα τόσο άσχημα.! Πριν ξαπλώσω να κοιμηθώ έπαιρνα ένα μεγάλο μαντήλι κάτω απ’ το μαξιλάρι μου γιατί ήξερα ότι θα αποκοιμηθώ κλαίγοντας.
Η αδερφή της μητέρας μου όταν ήρθε να με συλλυπηθεί μου είπε: “Βγήκες πρόωρα στη σύνταξη. Είναι ανάγκη να ξαναεργαστείς. Να ξαναμπείς στη ζωή. Μην κάτσεις μέσα στο σπίτι”.
Έπιασα δουλειά στη γραμματεία μιας μεγάλης σχολής ξένων γλωσσών. Χίλια παιδιά μπαινόβγαιναν και οι γονείς τους συχνά, ύστερα το προσωπικό, ο διευθυντής με τη γυναίκα του, ήταν όλοι τόσο καλοί μαζί μου. Πράγματι η συμβουλή της θείας μου ήταν σοφή, όμως αυτό μόνο δεν θα βοηθούσε. Δεν βοηθούσε ακόμα και η γλυκειά παρουσία της κόρης μου – 15 χρονών τότε – γιατί ήταν παιδί κι ήταν κι αυτό με τα μαθήματά του και με τις δικές του έγνοιες απασχολημένο.
Εκείνο που με βοήθησε ήταν τις ώρες που βρισκόμουν μόνη μου, ν’ ανοίγω την καρδιά μου στον Κύριο και να Του εξομολογούμαι την αδυναμία μου, να Του λέω τον πόνο μου και διαβάζοντας το Λόγο Του να Τον ακούω να μου μιλάει: “Εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι που σε κρατάω απ’ το δεξί σου χέρι και σου λέω, μη φοβάσαι, Εγώ θα σε βοηθήσω” (Ησαΐας 41/13).
“Σε έκανα εκλεκτή μέσα στο χωνευτήρι της θλίψης” (Ησαΐας 48/10).
“Μπορεί η γυναίκα να λησμονήσει το βρέφος που θηλάζει, αυτό που έβγαλε μέσα απ’ την κοιλιά της; Κι αν γίνει αυτό και λησμονήσει η μάνα το παιδί της, εγώ δεν θα σε λησμονήσω ποτέ. Σ’ έχω ζωγραφισμένη στις παλάμες μου (Ησαΐας 49/15).
Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς είπε στους μαθητές του πριν φύγει: “Εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνος” (Ματθαίος 28/20).
“Δεν θα σας αφήσω ορφανούς” (Ιωάννης 14/18).
Τι γλυκά λόγια. Τι παρηγοριά δίνουν. Τι βάλσαμο;
Ο Κύριος επιτρέπει τη θλίψη στη ζωή μας για να πιαστούμε πιο σφιχτά απ’ Αυτόν και για να μπορούμε να παρηγορούμε και άλλους που βρίσκονται στη θλίψη, όταν Εκείνος μας παρηγορήσει.
Θα μπορείς να πεις: “Σε καταλαβαίνω. Έχω περάσει πριν από σένα στα ίδια μονοπάτια. Βρήκα παρηγοριά στον Κύριο. Τον νιώθω πάντα μαζί μου. Μπορεί να παρηγορήσει κι εσένα και να σου δώσει το Πνεύμα το Άγιο να είναι πάντα μαζί σου. Δοκίμασε. Ζήτησέ Τον.
Γράψτε τη γνώμη σας για το άρθρο: Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών
ΑΘΗΝΑ
Δεν υπά
Δεν υπά
ρχει Δεν