του ΄Ακη Δημητριάδη

            Εμείς οι Έλληνες νομίζουμε ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, αλλά μάλλον το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει. Είμαστε ο πιο ευκολόπιστος λαός. Μας δουλεύουνε όλοι ψιλό γαζί και πολύ εύκολα μας πιάνουν κοροΐδο.

            Έρχονται προεκλογικά οι υποψήφιοι, μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια, κι εμείς τους πιστεύουμε, τους χειροκροτάμε και τους ψηφίζουμε  με πάθος. Μετά τις εκλογές, όμως, διαπιστώνουμε ότι μας έπιασαν κώτσο, κι αρχίζουμε διαμαρτυρίες, απεργίες, πορείες, καταλήψεις, κλπ. Οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους με τα τρακτέρ, οι απλήρωτοι κάνουν απεργία πείνας, οι παραγωγοί χύνουν το γάλα και τα προϊόντα στους δρόμους, οι απολυμένοι ζητούν το δίκιο τους, κλπ.

            Αυτά που ονειρευτήκαμε προεκλογικά πάνε περίπατο και γυρίζουμε στην σκληρή πραγματικότητα: Τα εισιτήρια, τα φάρμακα, τα ταξί, τα τρόφιμα, όλα ακριβαίνουν. Τα καρτέλ, οι μεσάζοντες και οι τράπεζες συνεχίζουν να τα οικονομάνε. Η γραφειοκρατία και η φοροδιαφυγή συνεχίζουν το βιολί τους. Νέα σκάνδαλα βγαίνουν στη φόρα.

            Να κοπεί το χέρι μου από τον αγκώνα, εάν τους ξαναψηφίσω!  λένε οι περισσότεροι από τους απογοητευμένους, αυτοί που αισθάνονται προδομένοι, που είδαν να γκρεμίζονται οι προσδοκίες τους.

            Κι όμως. Όταν έλθουν οι επόμενες εκλογές, ψηφίζουμε πάλι τους ίδιους, εκείνους που πριν από λίγο βρίζαμε !!!