Τον Μάιο γιορτάσαμε τη γιορτή της μητέρας. Η γιορτή τού πατέρα είναι στις 15 Ιουνίου. Είναι λιγότερο γνωστή σε σχέση με τη γιορτή της μητέρας, αν και ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός μ’ αυτόν της μητέρας.
Με την ευκαιρία της ημέρας του πατέρα, θα γραφούν πολλά για το πώς είναι ο ιδανικός πατέρας. Τα περισσότερα όμως είναι απλώς θεωρία και βρίσκονται στον χώρο της ουτοπίας. Πώς όμως πρέπει να είναι ο καλός πατέρας; Λέμε ‘καλός’, επειδή ιδανικός πατέρας, όπως και ιδανική μητέρα και ιδανικά παιδιά, δεν υπάρχει! Ο ρόλος του πατέρα είναι σημαντικός για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας και ιδιαίτερα για την ανατροφή των παιδιών.
Πολλοί πατέρες δουλεύουν σκληρά για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά τους, ενώ την ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών τους την αφήνουν μόνο στη μητέρα, που ασφαλώς είναι ο άλλος βασικός πυλώνας για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, καθώς και στους δασκάλους και καθηγητές του σχολείου και στους φίλους των παιδιών.
Ας δούμε τώρα μερικές σκέψεις τον καλό πατέρα. Είναι αυτός που ζει και συμπεριφέρεται κόσμια και ευγενικά μέσα στο σπίτι και προσέχει ιδιαίτερα πώς φέρεται στη σύζυγό του. Τα παιδιά άγρυπνα παρατηρούν τη συμπεριφορά του πατέρα προς τη μητέρα τους. Ένας ακαδημαϊκός είπε: «Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι ν’ αγαπάει τη μητέρα τους». Κι απ’ αυτό τα παιδιά σχηματίζουν γνώμη για τις σχέσεις των γονιών τους. Αν ο πατέρας τους είναι αγενής απέναντι στη μητέρα και την υποτιμά, αυτό που θα εισπράξουν θα το μεταφέρουν στο μέλλον και στη δική τους σύζυγο. Ο Λόγος του Θεού προτρέπει: «ούτως οφείλουσουν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά» (Εφεσίους 5:28).
Ο καλός πατέρας έχει αυτογνωσία. Όπως αυτός ως πατέρας και η σύζυγός του ως μητέρα δεν είναι τέλειοι, το ίδιο και από τα παιδιά του δεν γίνεται να περιμένει κάτι καλύτερο. Ο σοφός πατέρας δεν ζητά και δεν προσδοκά τα παιδιά του να εκπληρώσουν όλες τις προσδοκίες του. Πολλοί εγωιστές πατέρες θέλουν να δουν τα παιδιά τους να καταφέρνουν όσα οι ίδιοι δεν μπόρεσαν να επιτελέσουν! Ξεχνούν ότι κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα. Ο πατέρας πρέπει να δέχεται το παιδί του όπως είναι κι όχι να του επιβάλει να δεχτεί τη δική του ιδεολογία, να είναι οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδας που αγαπά, να ψηφίζει το κόμμα που αυτός προτιμά ή να σπουδάσει αυτό που δεν κατάφερε ο ίδιος!
Πατέρα, να αγαπάς το παιδί σου, παρά τις όποιες ατέλειές του. Η Βίβλος προτρέπει: «οι πατέρες μη ερεθίζετε τα τεκνα υμών ίνα μη αθυμώσιν» (Κολοσσαείς 3:21).Ο καλός πατέρας ξοδεύει ποιοτικό χρόνο για την εκπαίδευση και την καλλιέργεια του χαρακτήρα του παιδιού του. «και οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών αλλ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία κυρίου» (Εφεσίους 6:4). Τα διδάσκει να σέβονται τους γονείς και τους άλλους ανθρώπους και ακολουθεί την προτροπή της Βίβλου: «Μάθαινε το παιδί στην αρχή της ζωής του να ’χει καλές συνήθειες, και δε θα ξεστρατίσει απ’ αυτές ούτε όταν θα ’ναι γέρος πια» (Παροιμίες 22:6).
Πατέρα, μην ξεχνάς να είσαι καλό πρότυπο για το παιδί σου. Το παιδί αντιγράφει λεπτομερειακά κάθε κίνηση, κάθε λόγο, τη συμπεριφορά σου. Συζητώντας μ’έναν 25χρόνο, απόφοιτο πανεπιστημίου, έμεινα έκπληκτος, όταν μου είπε με συγκίνηση: «Το πρότυπό μου σε όλα είναι ο πατέρας μου!» Ασφαλώς, εννοείται, καλό πρότυπο! Τα δικά σου παιδιά ποιον έχουν ως πρότυπο; Κάποιον τραγουδιστή, ηθοποιό, ποδοσφαιριστή ή εσένα τον πατέρα τους;
Πατέρα, είτε το γνωρίζεις είτε όχι, επηρεάζεις θετικά ή αρνητικά το παιδί σου. Ξόδεψε χρόνο με το παιδί σου και μην μοιάζεις με τον πατέρα της ιστορίας μας: «Ένας πατέρας έφτασε στο σπίτι του ύστερα από μια κουραστική μέρα στη δουλειά. Ήταν αγχωμένος και εκνευρισμένος. Τον περίμενε ο γιος του στην πόρτα.
– Πατέρα, να σε ρωτήσω κάτι;
– Και, βέβαια. Τι θέλεις να με ρωτήσεις;
– Πόσα χρήματα κερδίζεις σε μία ώρα, πατέρα;
– Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά! Γιατί με ρωτάς;
– Α, να, απλώς θέλω να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου πόσα κερδίζεις την ώρα.
– Αφού επιμένεις, να, κερδίζω 10 ευρώ την ώρα.
– Πολύ καλά, είπε ο μικρός. Μετά, κοιτάζοντάς τον στα μάτια, του είπε:
–Μπαμπά, μπορείς να μου δανείσεις 5 ευρώ; Ο πατέρας ενοχλήθηκε.
– Αν θέλεις να μάθεις πόσα παίρνω, ώστε να δανειστείς 5 ευρώ για να πάρεις κάποιο ανόητο παιχνίδι, τότε πήγαινε αμέσως στο δωμάτιό σου και σκέψου για τον εγωισμό σου. Κι εκτός απ’ αυτό, τα παιδιά των έξι χρόνων δεν χρειάζονται χρήματα. Δουλεύω πολλές ώρες και σκληρά κάθε μέρα για να κερδίσω αρκετά χρήματα για να μη στερηθείτε τίποτα εσύ και η μαμά. Δεν έχω χρόνο να μιλώ μαζί σου και να σου δανείζω χρήματα. Το παιδί σιωπηλό πήγε στο δωμάτιό του. Ύστερα από λίγο, ο πατέρας ηρέμησε και κατάλαβε ότι μίλησε σκληρά στο παιδί του. Ίσως είχε κάποιο σοβαρό λόγο να ζητήσει τα 5 ευρώ ο γιος του, κάτι που ποτέ άλλοτε δεν είχε κάνει. Πήγε να δει το παιδί του. Το παιδί τον δέχτηκε με χαρά.
–Παιδί μου, του είπε, νομίζω πως σου φέρθηκα σκληρά πριν από λίγο. Ξέρεις, σήμερα είχα μια δύσκολη μέρα. Δούλεψα σκληρά και ξέσπασα τα νεύρα μου πάνω σου. Να, πάρε τα 5 ευρώ που μου ζήτησες. Το παιδί σηκώθηκε και με βλέμμα ακτινοβόλο είπε:
– Σ’ ευχαριστώ, πατέρα! Κατόπιν ανασήκωσε το μαξιλάρι του, όπου είχε φυλαγμένα μερικά ευρώ. Ο πατέρας βλέποντας ότι το παιδί είχε χρήματα, θύμωσε πάλι. Το παιδί άρχισε να μετρά τα χρήματά του.– Γιατί ήθελες κι άλλα χρήματα, αφού είχες; Ρώτησε ο πατέρας ενοχλημένος.– Γιατί δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω, είπε το αγόρι.
– Για ποιο σκοπό; ρώτησε ο πατέρας.
– Μπαμπά, έχω τώρα 10 ευρώ. Μπορώ ν’ αγοράσω μία ώρα από τον χρόνο σου;»
Αυτή η ιστοριούλα, πραγματική ή φανταστική, κρύβει μια αλήθεια. Ο πατέρας, αρκετές φορές και η μητέρα, δουλεύουν ακόμη και υπερωρίες για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, ώστε να μη λείψει τίποτε στα παιδιά τους. Τους διαφεύγει όμως το γεγονός ότι τα βλαστάρια τους, περισσότερο απ’ όλα τα υλικά αγαθά, έχουν ανάγκη τη στοργή τους, τη συντροφιά τους. Μοχθούν για να εξασφαλίσουν το καθετί για τα παιδιά τους, αλλά στο τέλος χάνουν τα παιδιά τους, γιατί μπλέκονται με κακές παρέες, πέφτουν θύμα των ναρκωτικών ή του αλκοόλ και χάνουν την ψυχή τους.
Άσοφοι είναι οι γονείς που φροντίζουν να μορφώσουν τα παιδιά τους και να τους αφήσουν περιουσία (που κι αυτά είναι πολύ σημαντικά στη ζωή), αλλά δεν κληροδοτούν στα παιδιά τους ηθικές αρχές και πνευματικές αξίες, που πηγάζουν από τη χριστιανική πίστη. Η συνεχώς αυξανόμενη εγκατάλειψη των αρχών του ευαγγελίου, η έλλειψη πειθαρχίας, η εκκοσμίκευση της οικογένειας και της κοινωνίας έχουν ως συνέπεια τη «ζουγκλοποίηση» της κοινωνίας μας.
Σήμερα θερίζουμε τους πικρούς καρπούς της αποστασίας και απομάκρυνσης του ανθρώπου από τον Θεό. Αν δεν αφυπνιστούμε και δεν στραφούμε στον Θεό, η καταστροφή μας είναι αναπόφευκτη. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε: «Με αρετή, λοιπόν, να πλουτίζετε τα παιδιά σας και όχι με αγαθά πρόσκαιρα. Μην τους αφήνετε, λοιπόν, πλούτη, αλλά παίδευση και αρετή. Έτσι, δεν θα στηρίζονται στην κληρονομιά υλικών αγαθών και θα επιδοθούν στη μόρφωση του νου και στην καλλιέργεια της ψυχής…»
Γιώργος Σ. Κανταρτζής