Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ο Δαυίδ προτού γίνει βασιλιάς του Ισραήλ, έπρεπε να περάσει από μια σκληρή και πολυετή εκπαίδευση. Ο χαρακτήρας του έπρεπε να διαμορφωθεί, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στο έργο που θα του ανέθετε ο Θεός στη διάρκεια της βασιλείας του. Στα δύσκολα χρόνια του συνεχούς κατατρεγμού του από το βασιλιά Σαούλ, ο Θεός επέτρεψε να έλθουν στη ζωή του Δαυίδ απελπιστικά αδιέξοδα. Διότι έτσι θα συνειδητοποιούσε ότι έπρεπε να παραμείνει απόλυτα εξαρτημένος από το Θεό. Όσες φορές έβγαινε από ένα αδιέξοδο, καταλάβαινε ότι το χρωστούσε στο Θεό του. Έμαθε έτσι να έχει υπομονή και να εμπιστεύεται τον Κύριο.

Ίσως και στη δική σου ζωή αγαπητέ αναγνώστη, να υπάρχει κάποιος Σαούλ που δε σ’ αφήνει να ησυχάσεις. Εξέτασε με μάτι ερευνητικό και διορατικό μήπως διακρίνεις ένα σημάδι που θα σε πείσει, ότι ο Θεός θέλει να σου πει κάτι σημαντικό. Συνήθως όταν φτάνουμε στο τέρμα των προσπαθειών μας, τότε σηκώνουμε τα χέρια και τα μάτια στον ουρανό. Ο Θεός περιμένει αυτήν τη στιγμή, για να μας μιλήσει με ένα σημαδιακό γεγονός. Η ζωή μας δεν είναι μια βιολογική διαδρομή μέσα από τυχαία γεγονότα. Όλοι βρισκόμαστε κάτω από την κυριαρχία και την πρόνοια του Θεού. Πέρα από το γενικό θέλημά Του που αφορά όλους τους ανθρώπους, ο Θεός ζητά από τον κάθε πιστό κάτι ιδιαίτερο. Για να το επιτύχει, ίσως χρειαστεί να μας πιέσει, να μας σφυρηλατήσει, να μας σμιλέψει. Όμως πρέπει να ξέρεις, πως όσο περισσότερες φορές η σμίλη του γλύπτη κτυπήσει το μάρμαρο, τόσο πιο όμορφο θα γίνει το άγαλμα.

Αν πιστεύεις στο Χριστό, το Θείο σμιλευτή, να είσαι σίγουρος ότι κάθε φορά που σε χτυπά με τη σμίλη Του, αποκόπτει ένα άσχημο μέρος του χαρακτήρα σου, αγαπητέ αναγνώστη.