Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Σήμερα θα πάει με τα πόδια στο σχολείο ο Λουκάς. Το σκουτεράκι του είναι στο συνεργείο για επιδιόρθωση. Είναι σίγουρος ότι κάποιοι συμμαθητές του, με τους οποίους δεν τα πάει καλά τον τελευταίο καιρό, προκάλεσαν ζημιές στη μηχανή του όταν την είχε παρκαρισμένη στην αυλή του σχολείου. Βγήκε λοιπόν από το σπίτι του, στην οδό 25^ης ΜΑΡΤΙΟΥ και καθώς βάδιζε σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα τους ανταποδώσει το χτύπημα. Έστριψε στην πρώτη γωνία και μπαίνοντας στην οδό ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ άνοιξε το ραδιοφωνάκι, που είναι ενσωματωμένο στο κινητό του. Άκουσε τον εκφωνητή να λέει, ότι σαράντα μαθητές κτύπησαν ένα συμμαθητή τους και ότι μια έρευνα που έγινε απεκάλυψε ότι τα παιδιά της Κύπρου παίρνουν μεγαλύτερο χαρτζιλίκι από τα παιδιά όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Πάει καλά», είπε μέσα του, γιατί η ζημιά στο σκουτεράκι θα στοιχίσει ακριβά. «Θα μου το πληρώσουν αυτό, που θα μου πάνε, οι αλήτες», μουρμούρησε και κοντοστάθηκε για να ανάψει το τσιγάρο του, καθώς έμπαινε στην οδό ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ. Αφορμή για να ανάψει τσιγάρο, του έδωσαν τα λόγια ενός πολιτικού που σχολίαζε από το ραδιόφωνο το λαθρεμπόριο στα τσιγάρα, όπως επίσης και την οικονομική ενίσχυση του ψευδοκράτους από τις επισκέψεις των Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα. «Ο κυπριακός ελληνισμός θα συνεχίσει την αντίσταση και τον αγώνα μέχρι την επίτευξη των στόχων του, που είναι η επιστροφή στις πατρογονικές του εστίες και…», συνέχιζε η φωνή, αλλά ο Λουκάς έκλεισε το ραδιοφωνάκι διακόπτοντας τη στομφώδη ομιλία του πολιτικού.

Έφτασε πια στο τέρμα της «Εθνικής Αντιστάσεως». Το σχολείο ήταν μπροστά του. Αλλά προς μεγάλη του έκπληξη πρόσεξε ότι ένα συνεργείο του Δήμου άλλαζε την πινακίδα στην οποία ήταν γραμμένη η ονομασία, με μιαν άλλη που έγραφε: ΟΔΟΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ. Χαμογέλασε μελαγχολικά, πετώντας το μισοκαμένο τσιγάρο στην άσφαλτο. Στάθηκε για λίγο και ψιθύρισε ειρωνικά. «Ευελπίδων; Και γιατί Ευελπίδων; Οδός ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ, μήπως δεν θα μας ταίριαζε καλύτερα; Μάλιστα να φιξάρουν την πινακίδα και στα κάγκελα του σχολείου. Να βλέπουμε όλοι το κατάντημά μας. Ανέλπιδες, αμνήμονες, απαθείς, αφιλοσόφητοι. Αδιάφοροι και άκριτοι στο βαθύτερο νόημα της ζωής».

Την ίδια στιγμή το κουδούνι χτυπούσε, για να περάσουν οι μαθητές στην τάξη. Το σχολείο θα προσπαθήσει και σήμερα να προωθήσει τους εκπαιδευτικούς του στόχους, από τους οποίους απουσιάζει κραυγαλέα η Βιβλική παιδεία, η οποία κατά τον Αδαμάντιο Κοραή, μόνον αυτή μπορεί να σώσει την Ελλάδα. Κι ο Λουκάς θα ζει με τα εκδικητικά του συναισθήματα, όσο χρόνο θα λείπει απ’ την καρδιά του η ενυπόστατη Σοφία, ο Χριστός, ”ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης” (Β Κορ.13/11).