Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Με μια συμβολική διήγηση θέλω να περιγράψω την προσπάθεια όσων θέλουν να πλησιάσουν το Θεό και από κοντά να Τον γνωρίσουν. Λοιπόν, πες ότι βρίσκεσαι στις ρίζες ενός πελώριου βουνού. Στην γκρίζα κορφή του είναι ο θρόνος του Θεού, κρυμμένος μες στα πυκνά διαβατάρικα νέφη. Η βουνοπλαγιά αυλακώνεται από ελικοειδή μονοπάτια που σου δίνουν την εντύπωση ότι όλα οδηγούν στην κορυφή. Αρκεί να διαλέξεις ένα απ’ αυτά. Όμως αυτή η εντύπωση είναι απατηλή και φρούδα. Διότι μόνο η οδός του Ιησού Χριστού οδηγεί στο θρόνο του Θεού. Ο ίδιος το είπε: «Εγώ είμαι η οδός», «ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι εμού» (Ιω.14/6). Τα άλλα «μονοπάτια» που βλέπεις (εξωβιβλικές κατευθύνσεις) είναι όλα αδιέξοδα. Σ’ αυτά περπάτησαν αμέτρητοι οδοιπόροι. Τα προτίμησαν γιατί είναι ευρύχωρα. Δεν μοιάζουνε με τη στενή και τεθλιμμένη οδό του Χριστού. Μην πάρεις κι εσύ ένα τέτοιο στρατί αγαπητέ, γιατί θα μείνεις μονάχος στη μέση του βουνού μπροστά σε απόκρημνα βράχια και αδιάβατες χαράδρες. Πάρε τη στενή και τεθλιμμένη οδό που σου παραγγέλλει ο Χριστός. Μην πτοηθείς αν τα πόδια σου ματώσουν στα κοφτερά χαλίκια της ατραπού. Σαν θαρραλέος ορειβάτης κάρφωνε ένα -ένα τα ατσαλένια στηρίγματα της πίστης σου, στους γρανιτένιους βράχους της Βίβλου. Κρατήσου γερά απ’ αυτά και προχώρα. Κάρφωσε στην καρδιά σου τις υποσχέσεις του Θεού, που με κόπο τις μάζεψες μια-μια απ’ το Λόγο Του και δέσου γερά με το θεόδοτο σχοινί της εν Χριστώ σωτηρίας. Ο Θεός δεν έστησε το Θρόνο Του σε πεδιάδα για να φτάσουμε εκεί με ένα περίπατο, αλλά στην κορυφή του βουνού. Πρέπει να αναρριχηθούμε στο όρος της δοκιμασίας, διότι μέσα από τις εμπειρίες αυτής της πνευματικής ορειβασίας θα αποκτήσουμε νουν Χριστού (Α Κορ.2/16) και οφθαλμούς ικανούς ώστε να δούμε τον Κύριο «καθώς εστίν» (Α Ιω.3/2).

stavrinoup@hotmail.com
Λεμεσός- Κύπρος