Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση σε πολλούς διανοούμενους και μη, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πνευματικά παιδιά του Θεού. Αν εννοούν ότι είμαστε δημιουργήματα Του, αυτό είναι ορθό. Η Αγία Γραφή διακηρύσσει ότι εκτός από τη φυσική γέννηση, υπάρχει και η πνευματική, την οποία ο Χριστός ονομάζει άνωθεν γέννηση. Στη συνομιλία Του με το Νικόδημο, ενός μέλους του συνεδρίου, δηλαδή της Εβραϊκής θρησκευτικής ηγεσίας εκείνης της εποχής, ο Κύριος τονίζει πολύ εμφαντικά, με την επανάληψη της λέξης αμήν, τα εξής: « Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή άνωθεν ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού» (Ιω.3/3). Η Αγία Γραφή με πολλή σαφήνεια διευκρινίζει, πότε ένας άνθρωπος είναι τέκνον του Θεού: « Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν εις αυτούς έδωσεν εξουσίαν να γίνωσιν τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού, οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν» (Ιω. 1/2). Ο Θεός λοιπόν δεν αναγνωρίζει ως παιδί Του κανέναν, ο οποίος δε δέχεται δια πίστεως τον Ιησού Χριστό, οποιαδήποτε μόρφωση, θέση, δύναμη ή κοσμική εξουσία και αν έχει. Μόνον όσοι εγεννήθησαν εκ Θεού είναι πνευματικά Του παιδιά. Οι άλλοι είναι δικά Του πλάσματα που έχουν ελεύθερη βούληση και επομένως είναι υπεύθυνοι για την ελεύθερη εκλογή που κάνουν και την ελεύθερη προσωπική θέση που παίρνουν στο θέμα της σωτηρίας που τους προσφέρει ο Θεός μέσω του απολυτρωτικού έργου του Υιού του.

Αλλά και αν κάποιος δηλώνει, ότι πιστεύει στο Θεό και η ομολογία του είναι μια εκ χειλέων και όχι εκ βάθους καρδίας ομολογία, αυτό δεν τον καθιστά de jure παιδί του Θεού. Ο θρήσκος άνθρωπος δεν είναι κατ’ ανάγκη παιδί του Θεού. Ας μην ξεχνάμε, ότι το Χριστό τον σταύρωσαν όχι άθεοι και άθρησκοι, αλλά πολύ θρήσκοι άνθρωποι, που μάλιστα αναγνώριζαν ως Θεό τους τον αληθινό Θεό της Βίβλου. Ο Καϊάφας και η θρησκευτική ηγεσία των Εβραίων ήταν οι θεματοφύλακες του Νόμου του Θεού, αλλά ταυτόχρονα η θρησκεία τους δεν τους εμπόδισε να στείλουν στο σταυρό, Αυτόν που οι προφήτες του Θεού ονόμαζαν Μεσσία και Εμμανουήλ (μεθ’ ημών ο Θεός). Πιθανό κάποιος να ξαφνιαστεί, αλλά ο ίδιος ο Χριστός λέει, ότι όχι μόνο δεν είναι παιδί του Θεού ο μη αναγεννημένος άνθρωπος, αλλά ότι είναι και παιδί του διαβόλου. Ιδού οι αυθεντικοί λόγοι του Σωτήρα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Λέει σε αυτούς που αμφισβητούν τη θεότητά Του: «Διατί δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; Διότι δεν δύνασθε να ακούετε τον λόγον μου. Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε» (Ιω. 8/54). « Ο Πατήρ μου είναι όστις με δοξάζει, τον οποίον σεις λέγετε ότι είναι Θεός σας» (Ιω. 8/54). Ισχυρίζονται, ότι αναγνωρίζουν το Θεό ως Πατέρα τους, αλλά ο Χριστός τους θεωρεί παιδιά του διαβόλου. Όλοι μας λοιπόν είμαστε δημιουργήματα του Θεού. Αλλά ο καθένας έχει τον πνευματικό του πατέρα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ενόσω δεν έχουμε δεχτεί συνειδητά δια πίστεως το Χριστό ως προσωπικό Λυτρωτή και Σωτήρα μας και συνεπώς δεν αναγεννηθήκαμε, η Αγία Γραφή λέει ότι ο πατέρας μας είναι ο διάβολος.

Σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε δραματικά αδιέξοδα, η τραγικότερη διαπίστωση είναι, ότι υπερτερούν οι κατά φαντασία χριστιανοί και όχι οι αρνητές του Χριστού. Αυτή είναι νομίζω η μεγαλύτερη τραγωδία στο σύγχρονο «χριστιανικό» κόσμο.