Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ρώτησα κάποτε ένα σιδερά, από τους πολλούς που συναντά κανείς κοντά στο κάστρο της Λεμεσού: «Για ποιο λόγο πυρώνεις το μέταλλο και ύστερα το ρίχνεις στο κρύο νερό; Γιατί επαναλαμβάνεις αυτή τη διαδικασία δυο – τρεις φορές»; Να, τι μου απάντησε. « Για να αποκτήσει ευλυγισία ώστε να μπορώ να το χρησιμοποιήσω σε μια κατασκευή».

Όπως εργάζεται ο σιδεράς με το ατσάλι, έτσι εργάζεται και ο Θεός με ένα χριστιανό, αγαπητέ αναγνώστη. Μας περνά από απότομες και ακραίες μεταβολές, για να συνηθίσουμε στις δοκιμασίες που θα συναντήσουμε, όταν θα μας στείλει στην πρώτη γραμμή του πνευματικού πολέμου κατά των δυνάμεων του σκότους (Εφ.6/12). Ο σιδεράς δεν πειραματίζεται άσκοπα με το ατσάλι, αλλά κάνει τις δοκιμές του διότι το προορίζει για μια συγκεκριμένη κατασκευή. Το ίδιο και ο Θεός. Αν σε ρίχνει από τη ”φωτιά” στο ”κρύο νερό”, είναι γιατί θέλει να σε χρησιμοποιήσει σε κάποιο έργο που σχεδιάζει. Νομίζω πως αυτό θέλει να πει ο Ιάκωβος στην επιστολή του όταν γράφει, ότι πρέπει να χαίρεσαι γιατί δοκιμάζεσαι από πολλούς και διάφορους πειρασμούς (Ιακ.1/2). Διότι ο Θεός θέλει να σου αναθέσει κάτι σημαντικό κατά την κρίση Του, που ίσως να μην το μάθεις ποτέ (πιθανό να συμβάλεις στη μετάνοια κάποιας ψυχής). Επομένως πρέπει να υπομένουμε καρτερικά τις διάφορες δοκιμασίες διότι είναι μέρος της εκπαίδευσής μας.

Αν νομίζεις ότι ο Θεός σε έχει συντρίψει κάτω από βαριές δοκιμασίες, προσπάθησε να καταλάβεις τον επόμενο συλλογισμό μου. Για να ξεχυθεί στον αέρα η ευωδιά του μύρου πρέπει να σπάσει το πήλινο δοχείο με το πολύτιμο άρωμα, που επίμονα ετοίμαζε μέσα σου τόσον καιρό ο Χριστός.