Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Εκτός από το όμορφο θέαμα που προσφέρουν όλες οι αθλητικές διοργανώσεις στίβου αλλά κυριότερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες κάθε φορά, είναι κι ότι μας διδάσκουν μερικές βασικές αξίες για τη γενικότερη ζωή μας.
Χωρίς να είμαι φανατικός όλων των αγωνισμάτων, εντύπωση μου έκανε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου φέτος οι κωπηλατοδρομίες. Το γαλάζιο του νερού, οι πολύχρωμες φορεσιές των αθλητών, το όμορφο τοπίο του Ήττον γύρω από το κωπηλατοδρόμιο, πρόσφεραν μια μαγευτική εικόνα, με τη βοήθεια βέβαια και των τηλεσκηνοθετών της τηλεόρασης!
Μάθαμε και νέες λέξεις εμείς οι μη σχετικοί με το άθλημα. Μάθαμε για τις δίκωπες λέμβους (δηλ. με τα δύο κουπιά), τις τετράκωπες, τις οκτάκωπες και τους πλοηγούς. Εκείνο όμως που ήταν χάρμα οφθαλμών ήταν να βλέπει κανείς όλα τα κουπιά μαζί ν’ ανεβοκατεβαίνουν ρυθμικά και να δίνουν ώθηση στις βάρκες που έσκιζαν το νερό και παράβγαιναν η μία την άλλη ποια θα βγει πρώτη να πάρει το χρυσό μετάλλιο.Πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό εκείνη την ώρα. Προσωπικά σκέφτηκα πως η εκκλησία του Χριστού αλλά και κάθε συλλογική προσπάθεια στο χριστιανικό έργο δεν είναι παρά μια οκτάκωπη λέμβος, που οι αθλητές της προσέχουν να κρατούν έναν ομοιόμορφο ρυθμό, γρήγορο, και υπάκουο στην οδηγία του πλοηγού, αν ήθελαν να νικήσουν τον αντίπαλο.
Αλλά τι περισσότερο είναι το χριστιανικό έργο κάθε είδους από ένα τέτοιο άθλημα; Όλοι οι συνεργάτες καλούνται να κρατούν έναν συγκεκριμένο ρυθμό, και να έχουν μια σταθερή ρότα. Γιατί σήμερα αποτυγχάνει ο Χριστιανισμός; Επειδή η κάθε λέμβος-εκκλησία τραβάει τον δικό της δρόμο και δεν μένουν μέσα στο κωπηλατοδρόμιο, και στη συγκεκριμένη πορεία, τον δρόμο που χάραξε ο Χριστός. Γιατί σήμερα οι χριστιανικές εκκλησίες συγκρούονται μεταξύ τους; γιατί αποτυγχάνουν στον αγώνα τους; Είναι επειδή λείπει το πνεύμα συνεργασίας, η αντίληψη ότι όλοι κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση κι ακολουθούμε τον ίδιο πλοηγό.
Τέλος, ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των αθλημάτων είναι οι κανονισμοί των αγώνων. Παρακολουθήσαμε με θλίψη μια δρομέα που αποβλήθηκε επειδή δεν πρόσεξε να τηρήσει τον κανονισμό στο ξεκίνημα μιας κούρσας. Η κούρσα σταμάτησε, η αθλήτρια αποβλήθηκε και μετά επαναλήφθηκε το ξεκίνημα χωρίς αυτήν. Τραγικό. Πώς αγωνιζόμαστε στον πνευματικό μας αγώνα; Ο Παύλος που ήξερε απ’ αυτά έλεγε ότι κανένας δεν στεφανώνεται αν δεν αγωνιστεί νόμιμα και όχι όπως καθένας νομίζει!
Αν θέλουμε λοιπόν αποτελέσματα στο χριστιανικό έργο και σταθερή προώθηση των εκκλησιών μας προς τα εμπρός, είναι ανάγκη να παραδειγματιστούμε από τους αθλητικούς αγώνες που κάθε τόσο διοργανώνονται: συλλογικότητα, επιμονή παρά τις αντιξοότητες, κοινός ρυθμός και τήρηση των κανόνων του Αγίου Πνεύματος. Και τότε το στεφάνι της νίκης θα είναι σίγουρα δικό μας.