Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Δεν πάει πολύς καιρός (15 Απριλίου) που μια φοβερή έκρηξη διέκοψε τραγικά τον Μαραθώνιο της Βοστώνης με 3 νεκρούς και 144 τραυματίες. Μαραθώνιοι όμως διοργανώνονται κάθε χρόνο εκτός από τον Μαραθώνιο των Αθηνών, σε διάφορες πόλεις (του Δουβλίνου, της Νέας Υόρκης, του Ρίο ντε Τζανέιρο, του Σικάγο, του Βερολίνου) και για διάφορους λόγους. Βασικό κίνητρο ν’ αφήσουν οι πολίτες τον καναπέ και να τρέξουν τα 42 χλμ. έχοντας στον νου τους την ιστορία του Φειδιππίδη, που σαν πρώτος μαραθωνοδρόμος έτρεξε μετά τη νικητήρια για τους Έλληνες μάχη του Μαραθώνα (480 π.Χ.) για ν’ αναγγείλει στην πόλη των Αθηνών τη νίκη με τις λέξεις «Χαρείτε, νενικήκαμεν!» και μετά έπεσε νεκρός από την εξάντληση.
Βασικά η μαραθώνια διαδρομή είναι ένας αγώνας αντοχής και όχι μόνο νίκης. Δεν έχει, δηλαδή, σημασία ποιος θα βγει πρώτος αλλά ποιος θ’ αντέξει περισσότερο. Κι επειδή είναι δύσκολο να αντέξουν πολλοί τα 42 χλμ., δίνεται η δυνατότητα να τρέξει κανείς στον ίδιο μαραθώνιο αλλά μόνο 10 χλμ. ή 5 χλμ. (υπάρχουν και οι παιδικοί).
Ο απόστολος Παύλος συχνά παρομοίασε τη χριστιανική ζωή με έναν αγώνα δρόμου. Κι ο αγώνας αυτός τα έχει όλα: καθολική συμμετοχή, ποικιλία στη διαδρομή (χαρές, θλίψεις, εκπλήξεις, διωγμούς, εμπόδια, τελικό βραβείο). Είναι όμως βασικά ένας πνευματικός αγώνας αντοχής. Γι’ αυτό και η Επιστολή προς Εβραίους κάνει λόγο για αντοχή. Θα βραβευτεί όποιος αντέξει ώς το τέλος. Σπίτι του Χριστού είμαστε εμείς, «αν βέβαια διατηρήσουμε ώς το τέλος το θάρρος και την ελπίδα για την οποία καυχιόμαστε» (3,6). «Τότε μόνο θα μετέχουμε στο μεγαλείο του Θεού, αν διατηρήσουμε ώς το τέλος σταθερή την εμπιστοσύνη που δείξαμε αρχικά στο Χριστό» (6,14). Καθένας από μας πρέπει «να δείχνει ώς το τέλος τον ίδιο ζήλο για να εκπληρωθεί η ελπίδα μας» (6,11).
Συνηθίζεται στις ανά τον κόσμο διοργανώσεις να στήνονται σημεία ανεφοδιασμού για τους αθλητές με νερό κυρίως. Ο καθένας πρέπει να καταναλώνει περί το μισό κιλό νερού κάθε 10 με 15 χλμ. για να τονώνεται ο οργανισμός και να μπορούν να συνεχίσουν. Κάτι ανάλογο γίνεται και με τον χριστιανό. Έχει ανάγκη κάθε μέρα να ανεφοδιάζεται με τον γραπτό και τον προφορικό λόγο του Θεού, αν θέλει να αντέξει στη μαραθώνια διαδρομή της χριστιανικής ζωής. Ο Χριστός διακήρυξε πως αυτός είναι το νερό που αναζωογονεί τον οδοιπόρο αυτής της ζωής. Και στη Βίβλο διαβάζουμε ότι οι αρχαίοι Ισραηλίτες στην έρημο «ήπιαν όλοι το ίδιο θεόσταλτο ποτό· γιατί έπιναν νερό από το θεϊκό βράχο που τους ακολουθούσε, κι αυτός ο βράχος ήταν ο ίδιος ο Χριστός» (Α΄ Κορ 10,4).
Ο λόγος του Θεού, Βίβλος, είναι το καλύτερο τονωτικό για τον κάθε χριστιανό-μαραθωνοδρόμο που θέλει να φτάσει ώς το τέλος του δρόμου του νικητής.