Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Σήμερα ξημέρωσε μια αλλιώτικη μέρα για το γιο του Τίμαιου από την Ιεριχώ. Πρωί-πρωί με το ραβδί στο χέρι τράβηξε προς την έξοδο της πόλης και κάθισε στην καθορισμένη θέση από όπου ζητιάνευε. Αυτό γινόταν καθημερινά από τότε που ήταν μικρός, αφού ο Βαρτίμαιος γεννήθηκε τυφλός. Καθώς περνούσαν οι ώρες, ξάφνου ένα ανθρώπινο ποδοβολητό και οι φωνές του πλήθους διέκοψαν τα όνειρά του. Γρήγορα κατάλαβε πως ανάμεσα στο πλήθος ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Άκουσε ότι αυτός ο Δάσκαλος θεράπευσε πολλούς που υπέφεραν από διάφορες αρρώστιες. Συνειδητοποίησε πως είχε την ευκαιρία της ζωής του. Πετάει αμέσως το πανωφόρι του και τρέχει ανάμεσα στο πλήθος φωνάζοντας δυνατά. «Υιέ του Δαβίδ Ιησού, σπλαχνίσου με» (Μαρ.10/48). Τα χάχανα του όχλου δεν τον αποθαρρύνουν. Επιμένει ώσπου ο Κύριος τον καλεί κοντά Του. «Τι θέλεις να σου κάνω;», τον ρωτάει. Κι αυτός απαντά. «Να αναβλέψω Κύριε». «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε» (Μαρ.10/52). Κι ο Βαρτίμαιος αμέσως ανάβλεψε και ακολούθησε με τους άλλους τον Κύριο.

Σαν το Βαρτίμαιο μοιάζουμε όλοι αγαπητέ αναγνώστη. Μόνο που η δική μας τύφλα είναι πνευματική. Αλλά καθώς παραμένουμε εκ γενετής πνευματικά τυφλοί (Εφ.5/8) και εκ φύσεως τέκνα οργής (Εφ.2/3), προσκολλημένοι στις εξωβιβλικές μας αντιλήψεις, ο Χριστός θα περάσει μια μέρα από μπροστά μας, μέσα από κάποιες περιστάσεις της ζωής. Ας μη χάσουμε αυτή την ευκαιρία. Κι αν το πλήθος σε αποθαρρύνει με την ανόητη και επιπόλαιη κριτική του, εσύ πέταξε σαν τον Βαρτίμαιο το πανωφόρι σου κατά γης (τις προκαταλήψεις σου) και τρέξε στο φωτοδότη Κύριο. «Να αναβλέψω Κύριε», πες Του. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή της πνευματικής σου επαιτείας θα τελειώσει και ένα υπερκόσμιο μεταμορφωτικό Θαβώρειο φως θα λάμψει στην καρδιά σου. Ακόμα ένας Βαρτίμαιος δε θα’ ναι πια τυφλός.

Παναγιώτης Σταυρινού
Μαθηματικός
stavrinoup@hotmail.com
Λεμεσός- Κύπρος