«Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό μου που με ενδυναμώνει» (Φιλιππησίους 4:13)
Θυμάστε ένα παλιό ηλεκτρονικό παιχνίδι που λέγεται Tetris; Προσπαθούσαμε να βάλουμε σε τάξη τα διάφορά τυχαία σχήματα που μας εμφάνιζε στην οθόνη του το game boy με αντίπαλο το χρόνο. Όταν καταφέρναμε να τοποθετήσουμε σωστά τα σχήματα, δίχως κενά, τότε οι γραμμές που εμφάνιζαν πληρότητα άδειαζαν και η οθόνη απελευθερωνόταν. Καθώς όμως περνούσε ο χρόνος τα σχήματα ερχόντουσαν όλο και πιο γρήγορα, ώσπου φτάναμε σε ένα σημείο όπου αδυνατούσαμε, μοιραία πια, να τακτοποιήσουμε τη γεμάτη από σχήματα οθόνη, και καθώς εκείνη γέμιζε εμείς χάναμε.
Οι σκέψεις μας, οι μεγάλες και οι μικρές αποφάσεις που πρέπει συχνά να πάρουμε στη ζωή μας, μοιάζουν με τα σχήματα που γεμίζουν την οθόνη του μυαλού μας και καθώς αυτή γεμίζει αρχίζουμε να χάνουμε την ελπίδα μας και την αυτοπεποίθησή μας. Νομίζουμε πως το επόμενο σχήμα απλά θα κάτσει πάνω σε άλλα σχήματα που έχουν στοιβαχτεί στη ζωή μας. Ίσως, τώρα, κι εσύ να νιώθεις κάπως έτσι μέσα στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. ΄Ετσι, οφείλεις, αγαπητέ αναγνώστη, να κάνεις την εξής υπέρβαση, να ανοίξεις το Λόγο του Θεού και να διαβάσεις το εδάφιο: «όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό μου που με ενδυναμώνει». Το εδάφιο αυτό μας βεβαιώνει, πως όταν στερεύει μέσα μας η ελπίδα, όταν νιώθουμε πως δεν έχουμε άλλα αποθέματα, πού αλλού να στραφούμε ή τι άλλο να κάνουμε, και καθώς όταν αντιμετωπίζουμε αδιέξοδα, στην οικογένειά, στην εργασία, στην προσωπική μας ζωή, ότι η ελπίδα μας ανανεώνεται, όχι επειδή εμείς έχουμε την ικανότητα, αλλά επειδή την έχει για λογαριασμό μας ο παντοδύναμος Κύριος μας Ιησούς Χριστός.
Ας ενθαρρυνθούμε, κοιτάζοντας στον ουρανό, σ’ Εκείνον, γιατί γνωρίζουμε πως «απ’ εκεί θα έρθει η βοήθεια μας». Πιστεύοντας σ’ Αυτόν, αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας από διαφορετική σκοπιά. Ναι, με τον Χριστό ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξουμε τη ζωή μας, ο χρόνος αρκεί για να τακτοποιήσουμε τα καινούρια σχήματα, τα ζητήματα της ζωής μας.
Δίπλα στον Χριστό, στο Σταυρό στο Γολγοθά, ήταν και δυο ληστές, που η ζωή τους τελείωνε. Ο ένας απ’ αυτούς κατάλαβε ότι δικαίως τιμωρήθηκε για τις ανομίες του, γι αυτό μετανόησε και ζήτησε από τον Χριστό να τον δεχτεί στη Βασιλεία Του. Σ’ αυτόν δόθηκε το εισιτήριο για τον Παράδεισο, στην παρουσία του Θεού. Ο άλλος, αμετανόητος, απέρριψε τη σωτηρία του Χριστού και πέρασε στην άλλη όχθη, στην κόλαση. Αυτή ήταν η επιλογή του. Αν κι εμείς στραφούμε στον Χριστό με μετάνοια και πίστη, τότε έρχεται ο Χριστός, όπως στο ηλεκτρονικό παιχνίδι, και μας δέχεται στην οικογένειά Του και μας επιβραβεύει καθαρίζοντας την οθόνη της ζωής μας από τις αμαρτίες μας και μας δίνει νέα ζωή. Με τον Χριστό δεν απογοητευόμαστε ποτέ από τις περιστάσεις της ζωής. ΄Εχουμε πάντοτε στη διάθεση μας μια καινούρια υπερφυσική ελπίδα και δύναμη για κάθε θέμα που μας απασχολεί.