Ενημερωτικό Σημείωμα
(Ενημερωτικό Σημείωμα συνοδευτικό επιστολής που εστάλη στην Άννα Δρούζα, Κώστα Χαρδαβέλα και λοιπούς σχετικό με τον υπερβατικό κόσμο, εξ αφορμής σχετικών εκπομπών τους με θέμα την επικοινωνία με τα πνεύματα).
Σήμερα πλέον, με την υπάρχουσα γνώση και μέσα επικοινωνίας, κανένας αντικειμενικός παρατηρητής και μελετητής του θέματός μας, μπορεί ν’ αρνηθεί την ύπαρξη υπερφυσικών ενεργειών (θαυμάτων), αποδεικτικά στοιχεία της ύπαρξης υπερβατικού κόσμου (=κόσμου με μυαλό αλλά πέραν των αισθήσεων, αόρατου). Τα τόσα θαυμαστά που βλέπουμε τελευταία σε ντοκιμαντέρ στα κανάλια, να εκδηλώνονται σε τελετές ειδωλολατρικών θρησκειών, ανθρώπους να τρωνε γυαλιά, ποτήρια ολόκληρα και να μην παθαίνουν τίποτε, άλλοι να περπατούν σε αναμμένα κάρβουνα σαν τους αναστενάρηδες ή σε καρφιά, να τρυπιούνται, να κρέμονται σε τσιγκέλια χωρίς να πονούν, να αιμορραγούν και χωρίς να μολύνονται. Ή τις περιγραφές των μέντιουμ, προσώπων και καταστάσεων στη ζωή άλλων, με τέτοια ακρίβεια που φυσιολογικά ήταν αδύνατο να γνωρίζουν, ή τα διάφορα άλλα θαύματα θα έλεγα, που αποδεδειγμένα έχουν βιώσει σοβαροί συνάνθρωποί μας και μερικά γνωρίζουμε από κοντά. Πώς και από ποιόν έγινε η ανατροπή αυτή των φυσικών νόμων; Ή, τι θα πούμε ότι όλ’ αυτά είναι θείας προέλευσης, γίνονται δηλ. υπό την ενέργεια θείου πνεύματος, καθώς και τα τόσο αντιφατικά τους μηνύματα που έχουν στόχο έτσι αποδεδειγμένα να δώσουν; Μόνο ο θείος παράγων είναι που δρα στον κόσμο αυτό; Και κάτι ακόμα: Τι σχέση έχει ο κόσμος αυτός με τον δικό μας; Αληθεύει ότι κάποτε κι’ εμείς θα καταντήσουμε σ’ αυτόν;
Διότι η ανθρωπολογία λεει ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από κύτταρα, ομάδες κυττάρων αποτελούν τους ιστούς, ομάδες ιστών τα όργανα και το σύνολο των οργάνων τον ανθρώπινο οργανισμό. Λέει επίσης ότι τα κύτταρα αυτά πεθαίνουν και ανανεώνονται συνεχώς. Τα Μαλλιά μεγαλώνουν και πέφτουν, το δέρμα αλλάζει κάθε μήνα, το αίμα κάθε τρεις μήνες, ανάλογα και τα κύτταρα των λοιπών οργάνων. Στα ανθρώπινα ούρα μπορεί κανείς να συλλέξει τα στοιχεία που αποτελούν ένα μικρό κομμάτι σάρκας – σε καθημερινή βάση – και έτσι υπολογίζουν ότι κάθε επτά χρόνια το πολύ, ο άνθρωπος έχει αλλάξει σώμα. Και ενώ ένας σαραντάρης π. χ. έχει αλλάξει 6 σώματα, διατηρεί συνείδηση ότι αυτός ο ίδιος δεν άλλαξε. Το Εγώ δηλ., η προσωπικότης του, αυτό που τον καθιστά ένα άτομο ξέχωρο από όλους τους άλλους, αυτό που μέσα του σκέπτεται, χαίρεται, λυπάται, αγαπά, μισεί, επιλέγει, αποφασίζει, καθώς και η τόση ανθρώπινη νοημοσύνη, δεν άλλαξε. Τι είναι τελικά όλος αυτός ο ψυχισμός που παρέμεινε αναλλοίωτος ενώ η σάρκα άλλαξε τόσες φορές, αυτός δηλ. που κυρίαρχα αποτελεί και την ανθρώπινη οντότητα; Μήπως με αυτό δεν μας αποκαλύπτεται με βεβαιότητα ότι όλ’ αυτό δεν μπορεί να πηγάζει από την σάρκα; Διότι αν ήταν αλλιώς θα άλλαζε και αυτό.
Εάν λοιπόν από την διαπίστωση αυτή καταφαίνεται ότι ο κατεξοχήν άνθρωπος δεν είναι ύλη αλλά άϋλος ύπαρξη, τότε τι θα συμβεί και που θα βρεθεί όταν το σώμα του επιστρέψει στο χώμα απ’ όπου και προήλθε; Τα ψωμιά δηλ. που φάγαμε, τα κρέατα και τις λοιπές γήινης προέλευσης τροφές με τα οποία σχηματίστηκε.
Ούτε από τον σαρκοεγκέφαλο μπορεί να προέλθει ένας τέτοιος ψυχισμός, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί. Δι’ αυτού εκδηλώνεται ναι, όχι όμως και προέρχεται. Διότι και ο πίθηκος έχει σχεδόν τον ίδιο σαρκοεγκέφαλο με τον άνθρωπο και όμως, από καταβολής κόσμου παραμένει πίθηκος, όπως άλλωστε και όλα τα άλλα ζώα, ενώ ο άνθρωπος πήγε και στο φεγγάρι.
Δεν θέλω να κουράσω με αναφορές των όσων από την πλευρά του ηλεκτρονικού μπορώ ν’ αντιληφθώ και μετά βεβαιότητος γνωρίζω. Θα γεμίσω σελίδες πολλές. Σε θυμάμαι σε παλαιότερη εκπομπή σου με τους φιλόζωους και τα τόσα άσχετα που ακούσθηκαν σ’ αυτήν. Θεωρώ όμως αναγκαίο, τουλάχιστον έτσι επιγραμματικά – σαν σε παρένθεση, αξίζει τον κόπο – κάτι να αναφέρω, για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του θέματος, ώστε να μην τα ταυτίζουμε έστω και κατ’ ελάχιστον με τον άνθρωπο, όπως κάνουν οι φίλοι μας οι φιλόζωοι, γιατί αυτό μας αποπροσανατολίζει από την αλήθεια γύρο από το θέμα μας.
Σήμερα πλέον, στην εποχή των κομπιούτερς που ζούμε, έχει γίνει κατανοητή , σε γενικές γραμμές, η λειτουργία του ανθρωπίνου εγκεφάλου αλλά και η λειτουργία της οντότητος των ζώων. Παρομοιάζεται με την λειτουργία ενός τερατώδους ηλεκτρονι-κού εγκεφάλου, για την αναπαράσταση του οποίου θα έπρεπε να στρώσουμε … την Μακεδονία με υπολογιστές, στο πληκτρολόγιο του οποίου κάθεται η ανθρώπινη άϋλος οντότητα. Όπως δε ο χειριστής λαμβάνει γνώση αυτών που γράφει στην οθόνη και τα τροποποιεί κατά βούληση, έτσι και ο άνθρωπος στην οθόνη της συνείδησής του αυτών που σκέπτεται. Και όπως ο χειριστής, όταν αποφασίσει, με το πάτημα ενός κουμπιού τα στέλνει στον εκτυπωτή και γράφονται στο χαρτί ή σε κάποια μηχανή που τα κάνει έργο, έτσι και ο άνθρωπος τα μηνύματά του ( αυτά που θέλησε, απεφάσισε), μέσα από χιλιάδες καλώδια (νεύρα) που περνάν από τον σβέρκο στα μέλει, γίνονται πράξη και φανερά προς τα έξω. Κινήσεις, ομιλία, διάφορα. Μια πρακτική, ένα τρόπο λειτουργίας που βλέπουμε σήμερα να έχει αντιγραφεί από τον άνθρωπο σε χιλιάδες ρομποειδείς κατασκευές του, πολύπλοκα μηχανήματα – εργαλεία που κάνουν εργασίες με τέτοια δεξιότητα και νοημοσύνη, που ανθρώπινο χέρι αδυνατεί να κάνει. Στην κατασκευή του αυτοκινήτου π.χ. σε ντοκιμαντέρ στο εργοστάσιο της ΣΕΑΤ που είδα, από την λαμαρίνα μέχρι την τελευταία λεπτομέρειά του, η ανθρώπινη συμμετοχή ήταν ελάχιστη. Οι απαιτούμενες εργασίες γινόταν με τέτοια ρομπότ με εντολές που έπαιρναν από ηλ. υπολογιστές με τους οποίους ήταν συνδεμένα, καταγραμμένες σε προγράμματα με πολύ νοημοσύνη από τον δημιουργό άνθρωπο.
Ό,τι γίνεται δηλ με όλους τους ζωντανούς οργανισμούς από τον δημιουργό Θεό, ζώα, έντομα και φυτά. Λειτουργούν απλά σαν βιολογικά ρομπότ, άβουλα, χωρίς ελευθέρα θέληση, δική τους δηλ. θέληση και απόφαση. Οι κινήσεις και οι εκδηλώσεις τους δεν είναι προϊόντα δικής τους σκέψεως, όπως και στα ανθρώπινα ρομπότ, αλλά γραμμένα στον εγκέφαλό τους από τον δημιουργό τους, γ’ αυτό και δεν αποτελούν ηθικές οντότητες, δεν μπορούν να πουν ψέματα που λεν και τα μωρά ακόμα. Εκδηλώνουν νοημοσύνη και ικανότητες που μας εκπλήσσουν αλλά όχι ενσυνείδητη, δεν είναι δική τους και δεν την καταλαβαίνουν και δεν μπορούν να τροποποιήσουν ή να αναπτύξουν ή να λειτουργήσουν διάφορα, γι’ αυτό και εν αντιθέσει με τον άνθρωπο, από καταβολής κόσμου έμειναν εκεί που είναι. Η κατσίκα δεν ξέρει ότι είναι κατσίκα, δεν έχει συνείδηση της υπάρξεώς της.
Η όλη δηλ. λειτουργία τους και η ευφυΐα που εκδηλώνουν δεν την εξουσιάζουν, είναι ενστικτώδης, γραμμένη δηλ. στο πρόγραμμα του εγκεφάλου τους από τον δημιουργό τους, όπως είναι από τον άνθρωπο στο ρομπότ του αυτόματου πιλότου ενός τζάμπο με 700 επιβάτες που το προσγειώνει με τόση ασφάλεια! Ακόμα και τα «συναισθήματα» που φαινομενικά εκδηλώνουν, είναι σαν τις τόσο «ευγενικές» ανταποκρίσεις στα ανθρώπινα κελεύσματα του Ιαπωνικού ρομπότ που είδαμε τελευταία. Κάτι που δεν θέλουν να χωνέψουν οι φίλοι μας οι ζωόφιλοι γιατί τους ξεγελάει το ζωντανό τους στοιχείο, γ’ αυτό και τα δίνουν ανθρωπομορφική μορφή και δένονται μαζί τους. Διότι η συντροφικότητα π.χ., η κάθε είδους συμπαράσταση, το γλείψιμο κ.τ.λ. που εκφράζουν οι λύκοι ( οι σκύλοι σε ήμερη μορφή, ίδια οικογένεια) μεταξύ τους στα μέλη της ίδιας αγέλης, όχι άλλης, είναι ενστικτώδης, από την φύση τους που λένε. Σε λύκους άλλης αγέλης η συμπεριφορά τους είναι εχθρικότατη, όταν τολμήσουν να μπουν στη περιοχή τους που έχουν οριοθετήσει με τα ούρα τους. Έτσι δηλ. είναι κουρντισμένοι, προγραμματισμένοι να λειτουργούν, όπως και τα σκυλιά στο χώρο τους μ’ αυτούς που ζουν μαζί τους και τα ταΐζουν. Προστατευτικοί σ’ αυτούς και εχθρικοί στους έξω. Οι φιλόζωοι όμως αυτό το εκλαμβάνουν ως ενσυνείδητη έκφραση ευγνωμοσύνης και αγάπης που στρέφεται επιλεκτικά σ’ αυτούς! Κάτι που δεν κάνουν βέβαια με τα ανθρώπινα μηχανικά ρομπότ γιατί κανείς ποτέ δεν χάιδεψε την κλειδαριά του που τον φυλάει από τους κλέφτες.
Με άλλά λόγια, η όλη ζωή που εκφράζουν είναι εντολές, ενέργειες, αυτοματισμοί, γραμμένοι από τον δημιουργό Θεό με πολύ νοημοσύνη στο πρόγραμμα του εγκεφάλου τους, όπως στα ηλεκτρονικά ρομπότ από τον δημιουργό άνθρωπο. Δεν απαιτείται δική τους σκέψη θέληση και απόφαση για να λειτουργήσουν, όπως συμβαίνει και για μερικά και στον άνθρωπο. Διότι και στον άνθρωπο προνόησε ο δημιουργός του να βάλει κάποια αναγκαία ένστικτα, όπως το σεξουαλικό, της αυτοσυντήρησης, της πείνας κ.τ.λ. ή αυτοματισμοί, όπως όταν πετάγεται ένα σκουπίδι στο μάτι και προλαβαίνει χωρίς σκέψη το βλέφαρο να κλείσει. Και εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά, ότι ο άνθρωπος που είναι πνευματική οντότητα με ελεύθερη θέληση και αυτός κυβερνά το σώμα του, μπορεί να ελέγξει τα ένστικτα του, να πάει κόντρα σ’ αυτά, απεργία πείνας, π.χ. εγκράτεια κ.τ.λ. που τα ζώα δεν έχουν. Υπάρχουν και πράγματα που καταγράφονται στη μνήμη που έχουν και τα ζώα, το στοιχείο της μάθησης, όπως, έχουν μνήμη και οι ανθρώπινοι υπολογιστές. Να μή συνεχίσω γιατί υπάρχουν πολλά άλλα από τα οποία καταφαίνεται η πραγματικότητα ότι τα ζώα είναι μόνο ύλη και κάθε σύγκριση ή ταύτιση με τον άνθρωπο, που είναι κατεξοχήν άϋλος οντότητα, αν μη τι άλλο, είναι ανοησία.
Όλα δε αυτά που ανέφερα δεν είναι δικά μου αυθαίρετα συμπεράσματα, αλλά αποτελέσματα παρατηρήσεων, ερευνών και πειραμάτων ειδικών επιστημόνων, πολλά των οποίων με λίγη παρατήρηση γίνονται αντιληπτά και από τους άσχετους.
Για να επανέλθω λοιπόν στο παράθυρο που μας άνοιξε στον υπερβατικό χώρο το θέμα με το οποίο ασχολήθηκες – ατυχώς η παρένθεση μεγάλη – και εάν πάρουμε ως δεδομένο πλέον ότι ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος είναι μια ενσαρκωμένη πνευματική άυλος ύπαρξη, που δεν περιορίζεται δηλ. στη μορφή ύλης και χρόνου που βρίσκεται σήμερα, καταλαβαίνεις ότι τα μηνύματα που εκπέμπονται από το χώρο αυτό δια των θαυμάτων γενικά, αλλά και από κάθε συγκεκριμένο θαύμα, είναι άκρως σημαντικά και ενδιαφέροντα για μας. Μηνύματα και πληροφορίες για αξίες που μένουν, αιώνιες, ασύγκριτα μεγαλύτερες του κόσμου που ζούμε και όλοι μας σε κάποια στιγμή θα χάσουμε, όταν θα φύγουμε από το υλικό του αυτό σχήμα. Εάν δε τα μηνύματά αυτά των θαυμάτων είναι εκ της αληθείας, του δημιουργού μας και Πατέρα των πνευμάτων, εκ του Πατρός των φώτων, η επιρροή τους στις επιλογές μας θα αποβεί άκρως ευεργετική, σωτήρια θα έλεγα. Εάν είναι εκ πλάνης, από του πατρός του ψεύδους, θα αποβεί άκρως καταστροφική. Διότι υπάρχει κι’ αυτή η περίπτωση. Διότι πως θα εξηγηθεί το αντιφατικό των μηνυμάτων τους; Δεν μπορεί η αλήθεια να είναι και ναι και όχι. Κάποια απ’ αυτά πραγματικά μεν, αλλά δεν είναι μηνύματα αλήθειας. Αν οι άνθρωποι σήμερα πάνω στο πλανήτη αριθμούν 6,5 δισεκατομμύρια, άλλες τόσες είναι και οι πράγματι υπερφυσικές τους εμπειρίες και άλλες τόσες οι αντιφάσεις στα μηνύματά τους. Άρα είναι ανάγκη να έχουμε χειροπιαστή βεβαιότητα για την θεία προέλευση του κάθε μηνύματος.
Την προσέγγισή μου λοιπόν για την αναζήτηση της αλήθειας σε υπαρξιακά θέματα, την έκανα με πολύ ρεαλισμό, λογική και κρίση, κάτι που με χαρακτήριζε από παιδί. Το πρώτο που διέκρινα μετά βεβαιότητας για τον κόσμο γύρο μου, με το φως της γνώσης που απέκτησα από το σχολείο, αλλά και με την απλή παρατήρηση με λογική και κρίση, ήταν ότι, ένας κόσμος φτιαγμένος με τέτοια ασύλληπτη ευφυΐα, δεν μπορεί να έγινε μόνος του, στη τύχη. Πρέπει να υπάρχει δημιουργός, πάνσοφος, παντοδύναμος και παντογνώστης και δεν μπορεί, Αυτός που έκανε τον άνθρωπο ενσυνείδητη προσωπικότητα, παρά να είναι και ο ίδιος προσωπική οντότητα, και όχι μια αόριστη ανωτέρα δύναμη, όπως λεν μερικοί. Το αμέσως δε τετράγωνο λογικό ερώτημα που γεννάται σ’ αυτόν που ψάχνει, είναι ότι, αυτός ο δημιουργός που ονομάζουμε Θεό, και έβαλε τον άνθρωπο κορωνίδα της ασύλληπτης αυτής υλικής Του δημιουργίας, το μόνο σκεπτόμενο αλλά και πνευματικό όν με λογική και κρίση, με ελεύθερη θέληση και συνεπώς ηθική οντότητα, δεν είναι δυνατόν να μην του φανέρωσε, αποκάλυψε, πληροφόρησε, τι είναι ο ίδιος τελικά, γιατί τον έφερε στην ύπαρξη, τι θέλει απ’ αυτόν, ποιές θα είναι οι συνέπειες των επιλογών του που στην ελευθερία του κάμνει, τι είναι η ζωή τελικά και γιατί ο θάνατος και τι υπάρχει πέρα απ’ αυτόν.
Αν εσύ, η Άννα Δρούζα, τον σημαντικό συνεργάτη π.χ. που θα προσλάβεις στη δουλειά σου, έχεις την σύνεση και την σοφία να τον ενημερώσεις τι θέλεις απ’ αυτόν, τι δουλειά θα κάνει και με πόσα θα τον αμείψεις, δεν την είχε ο πάνσοφος Θεός;
Συνεπώς λογικό είναι να παραδεχθούμε ότι κάπου, κάπως πρέπει να υπάρχει μια τέτοια αποκάλυψη, που να μας πληροφορεί με σαφήνεια και απόλυτη βεβαιότητα για όλ’ αυτά και κάθε λογικός άνθρωπος, θα πρέπει να ενδιαφερθεί και να ψάξει να την βρει, γιατί αφορά τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής του. Φαγητό, δουλειά, γάμος, παιδιά και όποια άλλη δραστηριότητα και επιτεύγματα έρχονται δεύτερα, γιατί εδώ θα μείνουν. Και όμως, για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων έρχονται πρώτα και τα άλλα ….τελευταία. Και είναι ανοησία που περνάει τα όρια της τραγω-δίας, την πληροφόρηση αυτή να την ψάχνουμε στα τόσο αμφιβόλου προελεύσεως θολά και αντιφατικά μηνύματα διαφόρων θαυμάτων, ενυπνίων και οράσεων.
‘‘ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών (αυτός που ψάχνει) ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθεί’’.
Λόγια σταράτα, λόγια αλήθειας, λόγια Ιησού Χριστού που ήταν η αλήθεια προσωποποιημένη.
Αν σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων βρίσκεται σε παχυλή άγνοια γύρο από τα θέματα αυτά, είναι διότι η προσκολλησή του στα γήινα και τις επιθυμίες τους, πνίγουν κάθε γνήσιο ενδιαφέρον του γ’ αυτά. Στα μάτια του και στην ιεράρχηση αξιών, τα γήινα, δηλ. τα πρόσκαιρα, είναι πάνω απ’ τα αιώνια και έτσι χάνει το τραίνο της κατάκτησης τους. Ανείπωτη συμφορά.
Δεν τα αποκτάει γιατί δεν τα ζητάει, και δεν τα βρίσκει γιατί δεν τα ψάχνει και δεν του ανοίγεται η πόρτα της κάθε θείας ευδοκία γιατί δεν την βαράει. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία της ανθρώπινης θέλησης όσο τίποτε άλλο, γι’ αυτό είναι ανάγκη να φανεί, να την εκδηλώσει δια της εκζήτησης (έκφραση θελήσεως) και αυτό αποκαλύπτουν τα παραπάνω λόγια του Χριστού. Με το ζόρι δεν δίνει τίποτε, διότι τότε θα τον μετέτρεπε σε ρομπότ και οι επιλογές του δεν θα είχαν καμιά ηθική οντότητα. Δεν τιμωρείς κάποιον για κάτι που έγινε παρά την θέλησή του, ούτε παρασημοφορείς κάποιον για την ευεργεσία του που έγινε χωρίς την θέλησή του. Γι’ αυτό και αφήνεται να ψάχνει σε λάθος δρόμους.
Και εδώ είναι που τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Πού θα βρούμε αυτή την θεία αποκάλυψη, πληροφόρηση αλήθειας, και πώς μπορούμε να έχουμε βεβαιότητα για την θεία της προέλευση; Λογικό είναι να παραδεχθούμε ότι δεν μπορεί ο δημιουργός να την έχει κάπου καταχωνιασμένη, αλλά απεναντίας φανερή, να «βγάζει μάτι», που λένε, ‘‘…μάλιστα εις πάσαν την γην εξήλθε ο φθόγγος αυτών…’’ κατά την Γραφική ρήση.
Οι Ινδοί λένε ότι αυτή βρίσκεται γραμμένη στις «Βέδδες», τα ιερά κείμενα που έχουν, οι Μουσουλμάνοι λένε στο Κοράνι και οι Χριστιανοί στην Αγία Γραφή και πολλοί άλλοι διάφορα. Ο ειλικρινής και απροκατάληπτος εκζητής της αλήθειας δεν θα κουραστεί για να την βρει. Από την πρώτη κιόλας ματιά διαπιστώνει και για τις «Βέδδες» και για το Κοράνι, την ανθρώπινή τους προέλευση και για όλα τα λοιπά. Για παράδειγμα το Κοράνι που γράφηκε από τον Μωάμεθ το 600 μ.Χ, το μισό και πλέον περιεχόμενό του είναι αποσπάσματα παρμένα από την Αγία Γραφή που άρχισε να γράφεται 1600 χρόνια π.Χ., διαστρεβλωμένα κατά βούλησιν. Ενώ για την Αγία Γραφή, ιδιαίτερα όταν εμβαθύνει κανείς σ’ αυτήν, με δέος αντικρίζει ανάγλυφη την σφραγίδα της θείας της προέλευσης. Εξήντα δύο βιβλία γραμμένα από δεκάδες συγγραφείς που έζησαν σε μεγάλα χρονικά διαστήματα μεταξύ τους(εκατονταετίες πολλές), σε διάφορες εποχές, κουλτούρες νοοτροπίες κ.τ.λ. και διαφόρων κοινωνικών τάξεων, βασιλιάδες, αγράμματοι ψαράδες, τσοπάνοι, άνθρωποι των γραμμάτων κ.τ.λ. και όμως, τα γραμμένα τους συνδέονται τέλεια και είναι καταφανέστατο ότι ένας νους είναι πίσω από όλ’ αυτά!
Πράγματι ‘‘δια Πνεύματος Θεού ελάλησαν και έγραψαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού’’ και όχι από την κοιλιά τους. Όχι όμως μόνο απ’ αυτό, αλλά και διότι το περιεχόμενο των γραμμένων τους περιέχει συγκλονιστικά αποδεικτικά στοιχεία που είναι των αδυνάτων αδύνατο να γράφηκαν από ανθρώπινα μυαλά. Σημερινές ανακαλύψεις της επιστήμης να τις γνώριζε ένας τσοπάνος πριν 3500 χρόνια, άλλος πριν 3000 και άλλος πριν 2000! Στόχος βέβαια της Γραφής δεν ήταν να διδάξει επιστήμη, άλλ’ όταν π.χ. περιγράφεται σ’ αυτή το πως έγινε ο υλικός αυτός κόσμος, στην αρχή της δημιουργίας, ο δημιουργός του που ενέπνευσε την περιγραφή της ήξερε πως τον έκανε γι’ αυτό και την διατύπωσαν σωστά. Αν αυτό δεν είναι απόδειξη της προέλευσής της τότε τι είναι; Ανάγκη κάποια ελάχιστα να επισημάνω:
Από την πρώτη φράση της Γραφής π.χ. στο βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε:
‘‘ εν αρχή είπεν ο Θεός, γενηθήτω φως, και εγένετο φως.’’
Και μετά ακολούθησε η λοιπή δημιουργία, ακριβώς με την σειρά που περιγράφεται εδώ, όπως διαπιστώθηκε από σωρεία ανακαλύψεων.
Δηλαδή πρώτα έγινε το φως και μετά ο ήλιος!!! Σε ποιόν άνθρωπο να το έλεγες αυτό, από τότε που γράφηκε μέχρι τα χρόνια μας, να το καταλάβαινε και να το πίστευε; Μια διαπίστωση της αστροφυσικής του περασμένου αιώνα, η αδιανόητα ασύλληπτη εκείνη έκρηξη αόρατης ενέργειας υπό μορφή φωτός (the big bank) που, λόγω της μεγαλύτερης της φυσιολογικής ταχύτητας φωτός που είχε αρχικά, συμπυκνώθηκε και πήρε την μορφή της ύλης (=ενέργειας, εγκλωβισμένης). Όπως ένα τραίνο παίρνει την μορφή μιας συμπυκνωμένης μάζας, όταν πέσει με μεγάλη ταχύτητα σε ένα βράχο. Ο Αϊνστάιν απέδειξε αληθινή την διαπίστωση αυτή, όταν με την διάσπαση του ατόμου την απελευθέρωσε και της έδωσε την μορφή της αόρατης ενέργειας που είχε πριν.
Βέβαια οι πιστοί του Θεού στους αιώνες που πέρασαν, αυτά τα Γραμμένα τα καταλάβαιναν σωστά διότι πίστευαν (είχαν βεβαιότητα) στην αλήθεια της θείας τους προέλευσης, όχι ότι δεν είχαν λογική και κρίση που τους έλεγε τα αντίθετα, εν αντιθέσει με τους άλλους που αμφισβητούσαν την θεοπνευστία της και τα κορόιδευαν. Αστείο πράγμα, να έγινε πρώτα το φως και μετά ο ήλιος!
Ο απ. Παύλος εξηγεί: ‘‘Δια πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίσθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων’’ Εβρ. ια΄3.
Με την αύξηση όμως της γνώσεως αυτοί διαψεύστηκαν και οι πιστεύοντες σ’ αυτά επιβεβαιώθηκαν. Ιστορία που επαναλήφθηκε πάμπολλες φορές με τις ανθρώπινες ανακαλύψεις στους αιώνες που πέρασαν.
Ο δε απ. Πέτρος, αγράμματος ψαράς αλλά με έμπνευση Θεού, όταν αναφέρεται στην συντέλεια του κόσμου, μιλάει για μεγάλες επιστημονικές αλήθειες που τώρα μόνο μπορούμε να καταλάβουμε: ‘‘…οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη (ύλη, δηλ. ενέργεια εγκλωβισμένη) , δια του αυτού λόγου είναι αποτεταυμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εν τη ημέρα της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων…καθ’ ήν οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα (ενέργεια υπό μορφή θερμότητας) θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτής έργα θέλουι κατακαή.’’ Β΄Πέτ.γ΄7.
Στα χρόνια μου ακόμα όταν πήγαινα στο τότε γυμνάσιο, μαθαίναμε ότι τα φυσικά στοιχεία μπορεί κανείς να τα τεμαχίσει μέχρι να φθάσει στο κομμάτι εκείνο που δεν είναι δυνατόν να κοπεί, να τμηθεί, το άτομο (ά – τέμνεται), δεν διαλύονται. Πώς ήταν δυνατόν ένας ψαράς πριν 2000 να ξέρει ότι διαλύονται; Και όχι μόνο. Το άκρως εντυπωσιακό του πράγματος είναι ότι, λίγο παρακάτω όταν επανέρχεται στο θέμα λέει τα εξής: ‘‘…καθ’ ήν οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή, και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή’’ Β΄Πέτ.γ΄12.
Μιλάει δηλ. για την πυρηνική σύντηξη, όπου με την συγχώνευση 2 ατόμων ηλίου σε ένα άτομο υδρογόνου έχουμε μεγαλύτερη απελευθέρωση ενέργειας, την υδρογονοβόμβα που κατασκεύασε ο άνθρωπος. Ο δε Ησαΐας (700 π.χ.!) προφητεύει μια καταστροφή (πυρηνική) με τα εξής λόγια: ‘‘…μετά βροντής, και μετά σεισμού, και φωνής μεγάλης, μετά ανεμοζάλης, και ανεμοστροβίλου, και φλογός πυρός κατατρώγοντος.’’ Ης. Ιθ΄6. Και ο Ζαχαρίας πιο λεπτομερειακός για το ίδιο γεγονός: ‘‘…η σαρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών (από την υψηλή θερμοκρασία όρθιους λεκέδες τους βρήκαν στα ντουβάρια του Ναγκασάκι), και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθή εν ταις οπές αυτών…’’ Ζαχ.ιδ΄12. Στο κείμενο των εβδομήκοντα λεει: ‘‘…και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι τακή (θα λιώσουν) αυτών εστικότων…’’. Κάτι που συμβαίνει σ’ αυτούς που μόνο θα δουν από κοντά μια πυρηνική έκρηξη και χωρίς να μετακινηθούν από την όρθια στάση τους.
Θα μπορούσα να συνεχίσω γεμίζοντας σελίδες πολλές, αν είχες το ενδιαφέρον να τις διαβάσεις, με ατελείωτες προφητείες που εκπληρώθηκαν στο παρελθόν και εκπληρώνονται με ακρίβεια στις μέρες μας μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, συγκλονιστικά, ουσιαστικά και πραγματικά, για να καταδείξω ότι η θεία αυτή αποκάλυψη, ο λόγος του Θεού «ο λόγος της αλήθειας» είναι πράγματι η Αγία Γραφή. Στοιχεία που το καθιστούν το πιο σύγχρονο βιβλίο αντί για αναχρονιστικό, μοναδική και πλήρη πηγή πληροφόρησης για τα υπάρχοντα και συμβαίνοντα στο κόσμο των πνευμάτων, στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον και για τις σχέσεις του με μας. Θα το κάνω ευχαρίστως αν μου το ζητήσεις.
Από την αναμφισβήτητη λοιπόν αυτή πηγή αλήθειας μαθαίνουμε (με όσο το δυνατόν λίγα λόγια) ότι, στον αδιανόητο σε μεγαλείο και έκταση αυτό κόσμο των πνευμάτων, δεν υπάρχει μόνο ο Θεός και οι άγιοι άγγελοί Του (μεγαλειώδη πνευματικά όντα με ηθική οντότητα, δηλ. ελεύθερη θέληση), υπάρχει και ο Σατάν (=εχθρός, στα εβραϊκά). Εξέχουσα πνευματική οντότητα (άγγελος κι΄ αυτός), θείο δημιούργημα με μεγάλη δύναμη και ισχύ, ο οποίος κάποτε κινούμενος από έπαρση απεστάτησε (στάθηκε σε απόσταση, ενάντια) από τον Θεό της αγάπης και τις βουλές του, έκανε δηλ. κακή χρήση της ελευθερίας του και θέλησε να βάλει τον θρόνο του ψιλά, ‘‘…θέλω αναβή επί τα ύψη των νεφελών, θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου’’ Ησ. Ιδ΄14. Και όχι μόνο. Παρέσυρε σ’ αυτή την αποστασία και το τρίτον των αγγέλων, που έγιναν έτσι πνεύματα πονηρά (=που προκαλούν πόνο, ζημιά) και αργότερα με την δημιουργία του ανθρώπου, παρέσυρε και τους πρωτόπλαστους Αδάμ και Εύα.
Διότι στο χώρο των πνευματικών όντων, για να θεωρηθεί θετική προς τον Θεό η επιλογή του νέου δημιουργήματος, έπρεπε η γνησιότητά της να δοκιμασθεί δια της εντολής, της όποιας εντολής, όπως ήταν στη περίπτωσή του η εντολή του απαγορευμένου καρπού. Και ήταν τότε που ο Σατάν, ο εχθρός του Θεού και του ανθρώπου, καμουφλαρισμένος σε μορφή όφεως ‘‘το φρονιμότερο (το πιο μυαλωμέ-νο) πάντων των ζώων’’, κατάφερε να σπείρει στη ψυχή του, τις δηλητηριώδεις εισηγήσεις του εναντίον του χαρακτήρος του Θεού και να τον ωθήσει στην αμαρτία.
Το κατόρθωσε δε με μια πολύ εύστοχη ερώτηση που άνοιγε ανυποψίαστα την πόρτα της καρδιάς του σ’ αυτόν και την έστρεφε εναντίον του Θεού:
‘‘τω όντι είπεν ο Θεός να μη φάγητε….’’
Ερώτηση που από μόνη της υπονοούσε ότι γίνονταν από εκείνον που ενδιαφέρονταν για το καλό του, θέτοντας παράλληλα σε αμφιβολία την αγαθότητα και την ειλικρίνεια των προθέσεων του Θεού.
Έβγαλε δηλ. τον Θεό ψεύτη για τις συνέπειες που θα υπήρχαν αν έτρωγε τον καρπό του. απεναντίας, ‘‘…καθ΄ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσι ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθε ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.’’ Γεν.γ΄5. Το δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού! Το γνώρισε βέβαια με επώδυνο τρόπο επάνω στο πετσί του.
Η επιθυμία της γνώσεως είναι καλή. Ο Θεός την έβαλε στον άνθρωπο και Εκείνος την ικανοποιεί. Και αν ο άνθρωπος δεν έπεφτε στην αμαρτία (= αστοχία στη πραγμάτωση του θείου θελήματος), θα ήταν σε πολύ ανώτερο επίπεδο γνώσεως από το σημερινό και όχι μόνο δορυφόρους, αλλά δεν ξέρω κι’ εγώ τι άλλο θα κατασκεύαζε. Τον έπλασε δε ο Θεός με περιορισμένες γνώσεις με σκοπό να τον ανεβάσει, κάτι που είναι στο χαρακτήρα της αγαθότητας του Θεού να θέλει να εξυψώνει το δημιούργημά Του. Ακριβώς αυτή την άγνοιά του εκμεταλλεύτηκε ο πονηρός, και ο Αδάμ προτίμησε να πιστέψει τις εισηγήσεις του διαβόλου (=αυτού που διαβάλει τον Θεό) και να δεχθεί όσα του έλεγε ως αλήθεια, απιστώντας στο πρόσωπο του Θεού και βλασφημώντας έτσι τον χαρακτήρα Του. Η αμαρτία του ήταν μεγάλη. Προχώρησε και έφαγε. Αποτέλεσμα ήταν να διωχθεί από τον ευλογημένο παράδεισο σε γη καταραμένη με ‘‘αγκάθας και τριβόλους’’, να χάσει την ευφροσύνη της κοινωνίας του με τον Θεό και να ζει χωρίς χαρά, άδειος, με σκοτεινό πνεύμα, σε πνευματικά σκοτάδια.
Αυτά βέβαια δεν είναι παραμύθια της χαλιμάς, αλλά λόγια που σκιαγραφούν την ωμή πραγματικότητα, όσο μπορούμε να την καταλάβουμε.
Εμείς λοιπόν είμαστε σπέρμα του Αδάμ, απόγονοί του, ένα με αυτόν, προϊόν δικό του. Είναι σαν κάποιος να εξορίστηκε π.χ. στη Σιβηρία ή στην έρημο της Σαχάρας και εκεί γέννησε τα παιδιά του, τα οποία υφίστανται τις κακουχίες των καιρικών συνθηκών και δυσκολιών του τόπου. Αυτή είναι η αιτία των σχέσεών μας μ’ αυτόν αλλά και της κατάντιας μας, διότι έτσι συμβαίνει χωρίς να φταιμε, λόγω αυτής της συγγένειας, να έχουμε την ίδια τύχη μ’ αυτόν.
Ο Θεός είναι αγάπη. Η φύση Του είναι αγάπη. Αυτό ήταν το κίνητρο και ο στόχος της δημιουργία του ανθρώπου. Ήθελε και άλλα όντα όμοια μ’ Αυτόν, να απολαμβάνουν την χαρά της υπάρξεως στο φως του προσώπου Του και στη παντοδυναμία Του, δεν θεώρησε τα σχέδιά Του ματαιωμένα από την πτώση του Αδάμ. Αμέσως ετοίμασε σχέδια για μια νέα δημιουργία, νέα ανθρωπότητα, τα οποία και πραγματοποίησε σε κάποιες χιλιάδες χρόνια που για τον αιώνιο Θεό είναι ως ημέρα μία. Αυτό φάνηκε και έγινε κατανοητό όταν ωρίμασαν οι συνθήκες, ‘‘όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου’’.
Αφού λοιπόν απέτυχε ο πρώτος γενάρχης έστειλε έναν νέο γενάρχη, τον Ιησού Χριστό, και έδωσε και σ’ Αυτόν μια εντολή, να θυσιάσει τον εαυτό Του για την σωτηρία του Κόσμου (Ιωάν. ζ’ 17-18). Όσο ελαφρά ήτα για τον πρώτο (η εντολή να μη φαει ένα συγκεκριμένο καρπό!) τόσο βαριά ήταν για τον δεύτερο. Και ο δεύτερος αντιθέτως με τον πρώτο, υπάκουσε.
Το αδιανόητο δε της θυσίας του αυτής δεν ήταν το πάθος του σταυρού, όπως νομίζει ο κοσμάκης, αλλά το πνευματικό πάθος, το ότι με την ενανθρώπισή Του φορτώθηκε την ενοχή της αμαρτίας όλης της ανθρωπότητας (ο ίδιος ‘‘αμαρτίαν δεν έκαμε ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού’’), ό,τι δηλ. πιο αποκρουστικό και βδελυρό για τον άγιο χαρακτήρα Του, και σαν εκπρόσωπός της, στάθηκε απέναντι στη θεία δικαιοσύνη για να θερίσει αυτός την θεία οργή και την απόρριψη που της άξιζε. Και αυτό ήταν το αδιανόητα οδυνηρό γι’ Αυτόν που του κόστισε όσο τίποτε άλλο, η αποστροφή του Πατέρα, κάτι που δεν είχε γευθεί ποτέ. Τα τελευταία λόγια που είπε με ‘‘κραυγή μεγάλη’’ δεν ήταν για τους πόνους Του, αλλά: ‘‘Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί;’’ τουτέστι ‘‘Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειπες;’’. Στην ιατρική έχει παρατηρηθεί ότι άτομα που πέθαναν μέσα σε πολύ μεγάλη αγωνία και ένταση, το αίμα τους «έκοψε», δηλ. διαχωρίστηκε το πλάσμα του αίματος από τα λοιπά στοιχεία του. Γι’ αυτό και ο απ. Ιωάννης που ήταν παρόν κατά την σταύρωση αναφέρει ότι, όταν τον λόγχισαν στα πλευρά για διαπίστωση του θανάτου, ‘‘…ευθύς εξήλθεν αίμα και ύδωρ’’.
Έτσι λοιπόν ικανοποιήθηκε η θεία δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέστησε, τον υπερύψωσε υπεράνω πάντων και τον εκάθησε εις τα δεξιά Του (φιλ.β΄10).
Και τώρα έρχεται σε μας μια αγγελία από τον «ουρανό», τον κόσμο του Θεού (ευ-αγγελία – καλή είδηση – καλά χαμπάρια – το ευαγγέλιο του Χριστού): Θέλετε να έχετε τώρα συγγένεια με αυτόν τον γενάρχη; αρνηθείτε τον πρώτο και δεχθείτε τον δεύτερο. Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να επανέλθει όχι στην προτέρα του θέση αλλά σε μια νέα, ανώτερη. (Ιωάν.α΄12).
Αυτή λοιπόν η θέση του ανθρώπου εν Χριστώ είναι χάρις Θεού, δεν είναι δηλ. αποτέλεσμα καλών έργων αλλά λόγω συγγενείας με Αυτόν, την οποία αποκτάμε αποδεχόμενοι αυτήν δια της πίστεως (εμπιστοσύνης στο απολυτρωτικό Του έργο, στα λόγια Του, στις υποσχέσεις του). Με άλλα λόγια, η απολύτρωσή, η σωτηρία μας από τις συνέπειες των αμαρτιών μας, είναι χάρισμα, είναι δώρο.
‘‘Διότι κατά χάριν είστε σεσωσμένοι μέσο της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον, ουχί εξ έργων, για μη καυχηθεί κανένας.’’ Εφ.β΄8.
Γιατί απλούστατα άλλος πλήρωσε γι’ αυτήν για λογαριασμό μας. Όπως συνέβη με τον συσταυρωμένο με τον Κύριο ληστή επί του σταυρού που δεν έκανε κανένα έργο, παρά με πνεύμα μετανοίας να στηριχθεί με εμπιστοσύνη στην ειλικρίνεια και την αλήθεια των λόγων του Χριστού και ήταν ο πρώτος που μπήκε στον παράδεισο του Θεού. Άλλωστε ‘‘…εις δε τον εργαζόμενον ο μισθός δεν λογίζεται ως χάρις άλλ’ ως χρέος’’, θέμα που αναλύεται σε βάθος σε δύο κεφάλαια της Κ.Δ. (γ΄και δ΄ της προς Ρωμαίους επιστολής) και διάσπαρτα σε πάμπολλες άλλες αναφορές της. Αν η σωτηρία μας μπορούσε να ήταν απόρροια των καλών μας έργων, τότε ποιά η ανάγκη της θυσίας του Χριστού; Και όχι μόνο. Ο νόμος του Θεού είναι τέλειος, ο άνθρωπος δε ατελής και συνεπώς ανίκανος να τον εκπληρώσει. Και τώρα καλείται να κάνει πράγματα και πέραν των τελείων απαιτήσεων του Νόμου για να καλύψει και αμαρτίες του παρελθόντος; Ανόητα σκεπτικά από διαστροφές της Γραφής, που ατυχώς ακούγονται και σε μεγάλα χριστιανικά δόγμα.
Ιησούς Χριστός: ‘‘Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ο ακούων τον λόγον μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται (δηλ. από κρίση δεν περνάει), αλλά μετέβη (ήδη από τώρα) εκ του θανάτου εις την ζωήν.’’ Ιωάν.ε΄24.
Η κατά Θεόν ζωή είναι το φυσικό επακόλουθο της σωτηρίας, της θείας ζωής που πήρε και όχι η σωτηρία το φυσικό επακόλουθο της κατά θεόν ζωής.
Η χριστιανική πίστη: ‘‘…είναι εξ ακοής, η δε ακοής δια του λόγου του Κυρίου’’. Είναι δηλ. έκφρασης βεβαιότητας για πράγματα που ακούγονται, όχι βλέπονται, βεβαιότητας που πηγάζει από την εμπιστοσύνη του πιστού στην αλήθεια των λόγων του Θεού που άκουσε, η γνησιότητα της οποίας αποδεικνύεται κατόπιν από την συνέπεια ζωής στις θείες επιταγές. Αυτή δε η πίστη, είναι και ελεύθερη έκφραση θετικής θέλησης προς τον Θεό, διότι πιστεύω σημαίνει παραδέχομαι κάτι για αληθινό και η αποδοχή είναι λειτουργία της θέλησης, είναι πράξη θελήσεως, άρα είναι και ηθική επιλογή. Έτσι καταλαβαίνουμε και το γιατί ο Θεός την διάλεξε ως μέσον σωτηρίας, της αδιανόητης αυτής θεία ευδοκίας προς τον πεσμένο άνθρωπο. Γι’ αυτό η εντολή να αποδεχθούμε την χάρη αυτή του Θεού δια της πίστεως, είναι ο μόνος τρόπος δια του οποίου ο άνθρωπος θα αναγνωρίσει την εξάρτησή του από τον Θεό, θα εκδηλώσει την αγάπη του και θα αποδώσει την δόξα και την τιμή που του ανήκει. Ενώ η απιστία είναι αρνητική τοποθέτηση της θέλησης προς τον θεό, έκφρασης αχαριστίας και άρνησης της χάρης Του.
Την ημέρα της κρίσεως των πάντων, ο Θεός δεν θα κρίνει τον αμαρτωλό για τις αμαρτίες του, όπως πιστεύουν οι πολλοί, διότι είναι φυσικό ο αμαρτωλός να κάνει αμαρτίες, όπως είναι φυσικό η μηλιά να κάνει μήλα. Θα τον κρίνει ακριβώς για την αμαρτία αυτή της αχαριστίας που αναφέραμε παραπάνω, όπως λεει και η Γραφή:
‘‘Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθε εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως, διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.’’ Ιωάν.γ΄19.
Κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει φτιάξει και έχει στηριχθεί πάνω σε μια πίστη, μια πεποίθηση, ώστε να μπορεί να λύνει τα υπαρξιακά του προβλήματα. Κάποιοι, έσκυψαν με ταπείνωση μπροστά στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής. Άλλοι, μάλλον οι περισσότεροι, σκάρωσαν ένα δικό τους κατασκεύασμα ώστε να υποστηρίξουν την αδιαφορία, την άρνηση, την ανομία τους, στην ουσία δηλ. «πιστεύουν στην απιστία τους». Στην επιλογή τους αυτή οι δυνάμεις του σκότους συνέδραμαν με πολύ βοήθεια, όχι μόνο με εισηγήσεις και πειρασμούς απάτης και ψεύδους, ή εκμεταλλευόμενες την ‘‘…επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονεία του βίου’’. Αλλά και με ατελείωτες υπερφυσικές ενέργειες πλάνης σαν πειστήρια «αλήθειας» στα ψέματά τους, και ποικίλα σατανικά τερτίπια – για επανέλθω στο θέμα και να κλείσω -, σε μια προσπάθεια παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού από την σώζουσα αλήθεια του Θεού.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ομοιότητα τέτοιων σατανικών τερτιπιών, όταν τα έβλέπα σε ντοκιμαντέρ σε διάφορες ειδωλολατρικές θρησκείες, με αυτήν που λειτουργούν και σε μερικά χριστιανικά δόγματα! Άλλαζε απλά το θρησκευτικό τους ένδυμα και τα μηνύματα που εξέπεμπαν. Που σημαίνει ότι είχαν την ίδια πηγή, ενεργούνταν από τις ίδιες σατανικές δυνάμεις, και κατά συνέπεια και τα πιστεύω που εκπέμπουν είναι πλάνη, ψέμα, όσο δυσκολοχώνευτο κι’ αν ακούγεται από μερικούς. Ας μη προχωρήσω σε περαιτέρω λεπτομέρειες και θίξω τις θρησκευτικές πεποιθήσεις πολλών. Θέλω να κάνω μόνο μία παρατήρηση:
Στη τελευταία εκπομπή σου που είδα σχετική με την επικοινωνία με τα πνεύματα, ήταν και ένας παπάς με ένα βιβλίο στα χέρια. Δεν την είδα από την αρχή και δεν άκουσα για το περιεχόμενο του βιβλίου που μάλλον θα αναφέρθηκε. Σε κάποια στιγμή ο παπάς παραδέχτηκε την ύπαρξη υπερφυσικής – τι άλλο – επικοινωνίας μεταξύ τους από μεγάλες αποστάσεις, ζώντων όμως ανθρώπων, όχι με νεκρούς. Παρά δε τις επίμονες ερωτήσεις όλων να εξηγήσει το φαινόμενο, κλειδωστόμιασε αρνούμενος να απαντήσει. Γιατί; Η εξήγηση απλή: Δεν μπορούσε να παραδεχθεί ότι γίνεται με θεία ενέργεια, διότι τέτοιες «θείες ενέργειες» παρουσιάζουν με το τσουβάλι και τα μέντιουμ (ανταποκριταί δαιμονίων, κατά την Γραφική ορολογία). Δεν μπορούσε όμως να παραδεχθεί ότι γίνονται και με δαιμονική ενέργεια, διότι αν το βιβλίο που κρατούσε δεν ήταν γεμάτο από τέτοια ενεργήματα, είναι γεμάτοι οι δύο τόμοι του πάτερ Παϊσιου που συμβαίνει να έχω, διηγήσεις με ατελείωτα τέτοια και παρόμοια «θαύματα», καθώς και σωρεία άλλων ανθρώπων του δογματικού του χώρου. Τι να πει λοιπόν; Η συγγένειά τους και η ίδια πηγή προέλευσης και στις δύο περιπτώσεις, θα ήταν ορατή και δια γυμνού οφθαλμού.
Η αλήθεια βέβαια γύρο από το θέμα βρίσκεται στην διδασκαλία της Αγίας Γραφής, στον «Λόγο της αλήθειας», όπως την ονομάζει ο απ. Παύλος, όπου από την ανάλυση των αποκαλύψεών της στη μελέτη μου, πλήρως Γραφικά τεκμηριωμένη, καταφαίνονται με λίγα λόγια τα εξής:
1ον) Ανάγκη ήταν να δοθούν από τον Θεό τα Θαύματα (σημεία) σαν αποδείξεις της θείας προέλευσης των λόγων Του. Δεν μπορεί να έρχεται από το πουθενά ένας κοινός συνάνθρωπός σου, μεταφέροντας υποσχέσεις ή εντολές ως προερχόμενες από τον Θεό, που αφορούν τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή σου, ζητώντας και την απόλυτη υποταγή σου σ’ αυτές, χωρίς ένα ξεκάθαρο σημάδι, ένα πειστήριο, χωρίς αποδείξεις για τον ισχυρισμό του αυτό. Ο Κύριός μας εμφανισιακά δεν διέφερε σε τίποτε από ένα κοινό άνθρωπο. Ο Ησαΐας που περιγράφει προφητικά και τόσο παραστατικά (700 χρόνια π.χ.) το πέρασμά Του στη γη, στο περίφημο εκείνο νγ΄ κεφάλαιο που αποφεύγουν να διαβάσουν οι εβραίοι στις συναγωγές τους, λεει: ‘‘…δεν είχε είδος, ουδέ κάλος, και είδομεν αυτόν, και δεν είχε ωραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν…’’. Κάτι δηλ. που να τον ξεχωρίζει και να τον συνιστά στις καρδιές μας ένα τέτοιο ανάστημα. Γι’ αυτό και ο Θεός έκρινε λογική και δίκαιη την απαίτηση των ανθρώπων, τότε και τώρα, να δουν θαύματα από τους φορείς των λόγων Του για να πιστέψουν (δεχθούν ως αληθινή) την θεία τους προέλευση. Γι’ αυτό και την ικανοποίησε δίδοντάς τα αφειδώς. Κάποιος είπε ότι, η χριστιανική θρησκεία είναι θρησκεία θαυμάτων. Και έτσι είναι.
2ον) ο Θεός σέβεται όσο τίποτε άλλο την ελευθερία της ανθρώπινης θέλησης, όπως παραπάνω σημειώσαμε, διότι επιλογές χωρίς ελευθερία θελήσεως καθιστούν το άνθρωπο ένα ζωντανό ρομπότ.
Το ορατό όμως θαύμα πειθαναγκάζει, αναγκάζεται κανείς να δεχθεί την αλήθεια του, θέλει δεν θέλει, διότι οι αισθήσεις του τον αναγκάζουν προς τούτο, και έτσι η θέλησή του βιάζεται, πράγμα απαράδεκτο στη σφαίρα του πνεύματος. Και γεννάται εύλογα το ερώτημα: Τότε γιατί δόθηκαν;
Δόθηκαν όπως είδαμε σαν ‘‘τεκμήρια’’ (Πραξ.α΄30), αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, αναγκαία μαρτυρία Θεού για την επιβεβαίωση μόνο της θείας προέλευσης των λόγων Του στο στόμα των φορέων τους, όχι όμως και για την αναγκαστική αποδοχή τους. Γι’ αυτό όταν η βεβαιότητα αυτή εδραιώθηκε και έγινε κουλτούρα αλήθειας στη συνείδηση των μαζών των συγχρόνων τους ανθρώπων, και διασφαλίστηκε έτσι το αληθές του πράγματος για τις κατοπινές γενεές με την καταγραφή τους, δεν υπήρχε πλέον η ανάγκη της ύπαρξης των ορατών θαυμάτων και έπαψαν να δίνονται. Όπως δηλ. διασφαλίζεται σήμερα το αληθές του γεγονότος μιας δοσοληψίας με την καταγραφή του και την σχετική υπογραφή (η κοινή απόδειξη), έτσι να λειτουργεί και η Αγία Γραφή για τις κατοπινές γενεές. Και δεν μπορεί να υπάρξει πλέον καμιά αμφιβολία για το ότι η «απόδειξη» αυτή έφθασε αναλλοίωτη έως και στις μέρες μας, διότι βρέθηκαν κείμενα της Π. Δ. του 200 προ Χριστού και της Κ.Δ. σχεδόν σύγχρονα των αποστόλων, οι λεγόμενοι «κώδικες», και έχουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με τα σημερινά, καθώς και πάμπολλα άλλα αρχαιολογικά ευρήματα που επιβεβαιώνουν τα γραμμένα της.
Όσο για την γνησιότητα της θείας υπογραφής, αυτά τα ίδια τα γραμμένα της την πιστοποιούν, όπως καταδείξαμε κάπως στα παραπάνω. Έκτοτε, στο πνεύμα του ειλικρινούς εκζητητή της αλήθειας, η Αγία Γραφή από μόνη της αποτελεί ένα ακλόνητο αποδεικτικό στοιχείο της θείας προέλευσης των γραμμένων της. Ένα υπερφυσικό θαύμα θα έλεγα, ένα «σημείο», το μόνιμο θαύμα, όπως την ονόμασε ο Πασκάλ, ο μέγας αυτός φυσικός επιστήμων και διανοητής (η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρωπίνων εφευρέσεων και κατασκευών, στηρίζεται στις ανακαλύψεις αυτού του ανθρώπου) ο οποίος είπε συμβολικά: ‘‘Αν δεν έχεις χρήματα να πάρεις μία Αγία Γραφή για να την διαβάσεις, βγάλε το ένα σου μάτι και πούλησε το και διάβασέ την με το άλλο’’.
Έτσι λοιπόν έκτοτε, ικανοποιείται η δικαία απαίτηση των ανθρώπων να δουν θαύμα για να πιστέψουν. Ένα θαύμα μη ορατό με τα φυσικά μας μάτια (καθώς και πολλά άλλα, «τα σημεία των καιρών» κ.τ.λ.), που δεν έχει μέσα του το στοιχείο του εξαναγκασμού, γι΄ αυτό και είναι στην ευχέρεια του αρνητή ελεύθερα να το αρνηθεί, ένα θαύμα που βλέπεται μόνο με τα μάτια του νοός και της ψυχής, που παρ’ όλα αυτά, είναι πολύ πιο πειστικό από το ορατό, γιατί στο ορατό χωράν και αμφισβητήσεις, σατανικές απομιμήσεις και ανθρώπινοι τσαρλατανισμοί. Απόδειξη το ότι θαύματα του Χριστού, θεωρήθηκαν από μερικούς που τα είδαν, ως ενεργούμενα ‘‘… δια του Βέελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων’’!
Την αλήθεια του γεγονότος ότι σταμάτησαν τα θαύματα να δίνονται σαν αποδεικτικό στοιχείο αλήθειας και το ότι αυτό ήταν θεία επιλογή, την βλέπουμε στην διακήρυξη του Κυρίου για το εγγύς μέλλον, όταν οι φαρισαίοι του ζητούσαν κατ’ επανάληψη σημεία: ‘‘…γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον (θαύμα) ζητεί (αναζητά), και σημείον δεν θέλει δοθεί εις αυτήν ειμή σημείον Ιωνά του προφήτου (η ανάστασή Του)’’, και την πραγμάτωση αυτής του της απόφασης, την βλέπουμε στα λόγια του απ. Παύλου προς το τέλος της διακονίας του: ‘‘Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσι, ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυτωμέμον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνες μωρίαν.’’. Δηλαδή το είδος του Χριστού που κήρυττε, ήταν σε αντιδιαστολή με αυτό που ζητούσαν ή έψαχναν, δηλ. χωρίς θαύματα και χωρίς σοφία, ‘‘εσταυρωμένον’’, ανήμπορο για δράση και αταίριαστο από τέτοια θέση να δίνει σοφία. Και όχι μόνον. Στη συνέχεια:
‘‘όστις θέλει ελθεί κατ΄ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάνει και σημείοις και εν πάση απάτη μεταξή των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι. Και δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.’’ Θεσ. Β, β΄ 12.
‘‘Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολυμένους είναι κεκαλυμμένον, των οποίων απίστων όντων ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.’’ Κορ. Β δ΄4.
Και 3ον) Από τις παραπάνω λοιπόν Γραφικές αναφορές μας αποκαλύπτεται ότι, από την στιγμή που ο άνθρωπος θα δώσει τόπο δια της απιστίας (άρνηση της αλήθειας), ο εχθρός της ψυχής του αποκτάει επάνω του δικαιώματα, και επειδή ο Θεός σέβεται την ελευθερία της θελήσεώς του, με άδεια Θεού τον κρατάει κάτω από το ψέμα που διάλεξε, την άγνοια, το σκοτάδι, ακόμα και με την διενέργεια υπερφυσικών ενεργη- μάτων. Αυτά που αναφέρθηκαν στην εκπομπή σου, του Χαρδαβέλα και άλλων, δεν είναι παραμύθια, είναι πράγματι υπαρκτά ενεργήματα εκ του υπερβατικού χώρου, του χώρου των πνευμάτων, αλλά όχι του θείου Πνεύματος. Στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν από την αλήθεια, να παραπλανήσουν, να προκαλέσουν σύγχυση, συσκότιση και τελικά να παράγουν άγνοια, να κρατούν τον άνθρωπο μακριά από την αλήθεια και το δι’ αυτής έλεος του Θεού με τις δέουσες γι’ αυτόν τραγικές συνέπειες. Αυτά βέβαια γίνονται ευδιάκριτα μόνο με το φως της Γραφής
Όλ’ αυτά που ανέφερα, δεν σημαίνουν ότι έπαψε το Πνεύμα του Θεού να ενεργεί Θαύματα στη ζωή των ανθρώπων, ποτέ όμως σαν πειστήρια θείας προέλευσης και βεβαιότητας των μηνυμάτων που εκπέμπουν. Γίνονται σε απάντηση αιτημάτων πίστεως των πιστών στο όνομα του Χριστού, για κάλυψη αναγκών τους, για θεραπεία π.χ. όταν τα ανθρώπινα μέσα είναι αναποτελεσματικά, για να φανεί πιστός στις διακηρύξεις Του και χίλιους άλλους λόγους. Δεν έχουμε σήμερα ανάγκη των ορατών θαυμάτων για το αληθές των λόγων του Θεού, ούτε μας χρειάζεται πληροφόρηση πέραν των Γραμμένων. Ο λόγος του Θεού είναι τέλειος και πλήρης, ικανός να καλύψει κάθε τέτοια ανάγκη. Εκείνος που ανοίγει την πόρτα σε τέτοιες εμπειρίες και μιλήματα, ανοίγει την πόρτα στο χάος, σε βάραθρο πνευματικής καταστροφής.
Κλείνοντας το σημείωμα, θέλω να υπενθυμίσω την παράληψη που επιχειρώ να καλύψω και ανέφερα στην επιστολή μου. Το καλύτερο που θα σε συνιστούσα στη περίπτωση είναι, να προμηθευτείς μία Αγία Γραφή και ν’ αρχίσεις να την διαβάζεις λίγο-λίγο, σε καθημερινή βάση. Δεν θα αργήσεις να διαπιστώσεις ότι έχει μέσα της μοναδικές και ακλόνητες αποδείξεις για την θεία της προέλευση, και άπλετο φως με σωτήριες απαντήσεις στα πιο σημαντικά υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου: Τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι η ζωή, τι είναι ο θάνατος και το πιο σημαντικό, τι συμβαίνει πέρα απ’ αυτόν.
Μετά τιμής, φιλικά,
Γ. Καραμπάσης